ကၽြန္မရဲ႔ ဓမၼေမာင္ေလး Bliss - ကုိဝိမုတၱိသုခ (http://www.vimuttisukha.com) ေရးသားတဲ့ အိႏၵိယေရာက္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားအဖြဲ႔ MMWAI မွထုတ္ေဝေသာ ႏွစ္ပတ္လည္ မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပျခင္းခံရတဲ့ (ဒီလုိေလးလုပ္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား) ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ကၽြန္မရဲ႔ အျမင္နဲ႔ တုံ႔ျပန္ ေရးသား လုိက္ပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲ နုိင္ပါတယ္ရွင့္။
ျမက္ခင္း နဲ႔ ျပည္တန္ ပတၱျမား
ရခဲလွတဲ့လူ႔ဘဝမွာ ဘုရားသာသနာေတာ္နဲ႔ ႀကဳံႀကဳိက္ၿပီး သာသနာေတာ္တြင္းသား ျဖစ္ၾကရတယ္ ဆုိတာ အလြန္အင္မတန္ ကံေကာင္းၾကလုိ႔ပါ။ ဘုရားသာသနာေတာ္က ေပးတဲ့ ခ်မ္းသာ အစစ္အမွန္နဲ႔ ေလာကီခ်မ္းသာ ဆုိတာ ျပည္တန္ပတၱျမားနဲ႔ ျမက္ခင္းလုိ ႏႈိင္းယွဥ္ရမွာပါ။ ေမာဟမ်ားတဲ့ သားသမင္ဟာ ပတၱျမားကုိ မခ်ဥ္းကပ္ပဲ ျမက္ကုိစားၿပီး ျပန္သြားသလုိ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႔ သာသနာ ေတာ္နဲ႔ မထုိက္တန္သူ ေတြဟာလည္း ျမက္စားၿပီး လူ႔ဘဝထဲက ျပန္ထြက္သြားၾကေတာ့ တာေပါ့။ ဉာဏ္အလင္းရွိတဲ့ လူေတြကကေတာ့ ပတၱျမားကုိ ေကာက္ယူသိမ္းပုိက္ ၾကပါလိမ့္မယ္။
ပတၱျမားကုိ အဘုိးထုိက္တန္မွန္း၊ အျမင္မွန္ကန္ေရး၊ ေကာက္ယူ သိမ္းပုိက္ႏုိင္ၾကေရး၊ ျမတ္ဗုဒၶ ပြင့္မွသာ ရရွိနုိင္တဲ့ ပညာေတြကုိ သင္ၾကားေပးေနတဲ့ ပရိယတၱိ သာသနာေတာ္ကုိ သန္႔စင္ျမင့္ျမတ္မႈနဲ႔ အတူ သန္႔စင္သထက္သာ ပုိသန္႔စင္ ေစခ်င္ပါတယ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရပ္တည္မႈနဲ႔သာ ပုိၿပီးျမင့္ျမတ္စြာ ရပ္တည္ေစခ်င္ ပါတယ္။
ဘုန္းကံပါရမီ နည္းတဲ့ လူေတြကေတာ့ ပတၱျမားခ်ထားၿပီး ျမက္သြားစားေနခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာေသာ သက္တမ္း၊ အခ်ိန္ေတြကုိ အသုံးျပဳခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ကြၽန္မလည္း ပါဝင္ေနခဲ့သလုိ ပါဝင္ေနဆဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခုထိ သာသနာ့ေဘာင္ထဲ မေရာက္ေနဘူး ဆုိကတည္းက ျမက္နဲ႔ ပတၱျမား ခြဲျခားျမင္မႈ အားနည္းေနတာ ရာႏႈန္းျပည့္ေသာ အမွန္ျမင္တဲ့ စြမ္းအင္သတၱိကုိ ရမေနတာ အေသအခ်ာပါပဲ။ တကယ္ျမင္ၿပီဆုိရင္ တကယ္ ဘဝ ေျပာင္းၾကပါတယ္။ သာသနာ အတြက္ ဘဝတစ္ခုလုံးကုိ အပ္ႏွံရဲၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ေပးရဲတဲ့ သတၱိလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။ ျပတ္သားတဲ့ အျမင္က ျပတ္သားတဲ့ လမ္းကုိ ညႊန္ျပၾကပါတယ္။
ပညာတတ္တုိင္းလည္း အသက္ေမြးမႈ အဆင္ေျပတာ မဟုတ္
တစ္ခါက ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးမားၿပီး၊ စိတ္စြမ္းအင္ ျပင္းျပထက္သန္တဲ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္ဟာ၊ သူ႔ဘဝမွာ အားကုိးစရာ မျမင္ေတာ့ ေလာကီ အတတ္ပညာေတြကုိ ႀကဳိးစားသင္ယူၿပီး အားကုိးဖြယ္ရာ အမွီျပဳၿပီး ဘဝရပ္တည္မယ္လုိ႔ ႀကံစည္ပါတယ္ တဲ့။
သူႀကံတဲ့အတုိင္းပဲ သူမဟာ ျပည္တြင္းဘြဲ႔လြန္ ဒီပလုိမာဘြဲ႔ တစ္ခု၊ ျပည္တြင္းမာစတာဘြဲ႔ တစ္ခု၊ ျပည္ပ မာစတာဘြဲ႔ တစ္ခု၊ ဥေရာပ တုိင္းျပည္က ေဒါက္တာဘြဲ႔ တစ္ခု ရရွိခဲ့ပါတယ္။ သူရထားတဲ့ ဘြဲ႔ေတြနဲ႔ အသက္ေမြးမယ္ ႀကံစည္ခ်ိန္မွာေတာ့ အလုပ္ရွာရတာ ခက္လုိက္တာ။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ အလုပ္လက္မဲ့ အျဖစ္ စိတ္က်ေရာဂါ ျဖစ္ရရွာပါတယ္။
သူအားကုိးအစစ္လုိ႔ ထင္တဲ့အရာ (ေလာကီပညာ) ေတြဟာ အစစ္အမွန္ အားကုိးရာ မဟုတ္၊ မွန္ကန္တဲ့အျမင္၊ မွန္ကန္တဲ့ ႏွလုံးသြင္းမႈေတြ ရေအာင္ မကယ္တင္ႏုိင္တဲ့ အျပင္ ဘဝရဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ မေပးစြမ္းႏုိင္ဘူး ဆုိတာ ကုိယ္ေတြ႔ သိခ့ဲရရွာပါတယ္။
စာေရး ဆရာႀကီးဦးဆန္းလြင္ (အရွင္အာဒိစၥရံသီ) ေဟာတဲ့ တရားေတာ္ တစ္ပုဒ္ထဲမွာ မွတ္မိေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လုိက္ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ေမာင္ေလး Bliss ခြဲျခားေဖၚျပတဲ့ ရဟန္းေတာ္ ေလးမ်ဳိး ေလးစားထဲမွာ မပါပါဘူး။
စိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ပုိင္ဆုိင္္တဲ့ မုဆုိးမ တစ္ေယာက္အိမ္ကုိ ဆြမ္းခံၾကြရင္း အဲဒီ မိနု္းမက ေျခာက္လုံးျပဴးနဲ႔ ေတ့ၿပီး သူ႔ကုိ လက္ထပ္ခုိင္းလုိ႔ မလႊဲမေရွာင္သာ လက္ထပ္လုိက္ ရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ လက္ထပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ မၾကာခင္မွာ အဲဒီ မိန္းမဟာ၊ ဆုံးပါးသြားလုိ႔ ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ စိန္ေတြဟာ ျပည္ေတာင္းတခု စာမက ရွိေနေလေတာ့၊ အကယ္ဒမီ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး တစ္ေယာက္ ကုိ လက္ထပ္ ယူခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ (သူ႔ကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ look down လုပ္ၾကမယ္ မထင္ပါဘူးေနာ္)။
ဆရာေတာ္ ေျပာခ်င္တာ ကေတာ့ သတၱဝါေတြမွာ ဘဝ အေျခအေနကုိ ထိန္းေက်ာင္းေနတဲ့ ေနာက္ခံ ကံအေၾကာင္း တရားေတြ ရွိတတ္ၾကတယ္ ဆုိတာပါပဲ။
ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ တကယ္ေပးေနတာက ဘာလဲ
ဒုကၡေတြ ေတြ႔ေတာ့မွ ပညာေတြ အမ်ားႀကီး တတ္တဲ့ သူမဟာ၊ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မုိးကုတ္ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ကုိ ျပန္လည္ အမွတ္ရ ဆင္ျခင္မိပါေတာ့တယ္။ (ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေတာ္ေတာ္ အကဲခတ္ည့့့့ံတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ။ ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ တကယ္ေပးေန ေကြၽးေနတာက -ကုသုိလ္ဓာတ္- ငါလုပ္လုိ႔ ငါစီမံလုိ႔ ရတယ္ မထင္နဲ႔) ဆုိတဲ့တရားကုိပါ။ ဝိပႆနာကုိ အထူးျပဳ ေဟာၾကားတဲ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ကံအေၾကာင္းကုိ ရွားရွားပါးပါး ေထာက္ျပထားတာပါ။
ကုသုိလ္ ဆုိတာက အရံသင့္ စားဘုိ႔ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ထမင္း၊ ဟင္းေတြနဲ႔ တူပါတယ္။ ေလာကီ ေရးရာ အတတ္ပညာေတြ ကေတာ့ ထမင္းပြဲျပင္တဲ့ ပညာနဲ႔ တူပါတယ္တဲ့။ ထမင္းပြဲကုိ ဘယ္ေလာက္ပဲ လွေအာင္ ပေအာင္ ျပင္တတ္ ဆင္တတ္ေပမဲ့၊ ခ်က္ထားတဲ့ ထမင္း၊ ဟင္း မရွိရင္ ငုတ္တုတ္ ထုိင္ေနရုံသာ ရွိပါေတာ့တယ္လုိ႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပုိင္းေလာ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးကလည္း ဆုံးမဘူးပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေလာကီ ႀကီးပြား တုိးတက္ေရး ဆုိတာေတြ ကလည္း ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ အထဲမွာ ပါၿပီးသားပါ။ မတန္တာေတြ၊ မဟန္တာေတြကုိ အသိအျမင္မွားေတြနဲ႔ သိမ္းပုိက္ေနမိတာ ျဖစ္လုိ႔ သုခ မရဘဲ ဒုကၡကုိ ရၾကပါတယ္။
ဒါဆုိ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာကုိ ပစ္ပယ္ရေတာ့ မလား ဒီလုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လူတုိ႔ရဲ႔ ဓာတ္ခံ ပါရမီ အႏုအရင့္အရ လုိအပ္ေနအုံး မွာပါ။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာကုိ အျမင့္ဆုံး တတ္ကၽြမ္းခဲ့ တာေတာင္မွပဲ ကုသုိလ္ဆုိတဲ့ ဝမ္းစာ မျပည့္ရင္ အဆင္ေျပမေနပါဘူး။ ခုနက အတတ္ပညာရွင္၊ ဘြဲ႔ေတြအမ်ားႀကီး ရတဲ့မိန္းမဟာ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရား ညႊန္ၾကားတဲ့ ကုသုိလ္ပါရမီ အလုပ္ေတြကုိ အားနဲ႔အင္နဲ႔ အခ်ိန္ေပး ျဖည့္ဆည္းလုိက္မွ အဆင္ေျပသြားခဲ့ ပါတယ္။ ကြၽန္မ ေျပာခ်င္တာက အဓိကနဲ႔ သာမညကုိ ခြဲျခား ျပခ်င္တာ တစ္ခုပါပဲ။ အသက္ေမြးမႈ အတတ္ပညာေတြ ဆုိတာကေတာ့ သမုတိသစၥာ နယ္မွာပဲ ရွိေနပါတယ္။
သာသနာနဲ႔ မထုိက္တန္လုိ႔ risk လည္းမယူရဲဘဲ Critical Stage မွာ ရွိေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား အတြက္ သာသနာကုိ ေစာင့္ေရွာက္မည့္ သာသနာ့ အာဇာနည္တုိ႔ရဲ႔ အဘုိးတန္ အခ်ိန္ေတြ မကုန္ဆုံး ေစခ်င္ပါဘူး။ (တကယ္လုိ႔ စာခ် ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက ျပန္သင္ေပးရမယ္ ဆုိရင္ေျပာတာပါ။)
ပရဘုန္းဘုန္း (ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား) အတြက္ ကလည္း သူတုိ႔ရဲ႔ ထက္သန္တဲ့ ေစတနာ စိတ္စြမ္းအင္၊ ဘုန္းကံပါရမီ ကုသုိလ္ အရွိန္အဟုန္ ဆုိတဲ့ အဓိက အင္အားသာ ျပည့္စုံေနမယ္ဆုိရင္ အတတ္ပညာ ပုိင္းဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူေတြ၊ Donor ေတြဟာ အရံ-သာမည အင္အားလုိ သူ႔ထက္ငါ ဦးေအာင္ ကူညီခ်င္တဲ့ လူေတြ တန္းစီေန မွာပါ။
ကၽြန္မတုိ႔ဆုိရင္ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးရဲ႔ တရားေတာ္ေတြ ဘယ္တပည့္ကမ်ား စာရုိက္ၿပီး သြားၿပီလဲ။ ဘာသာျပန္ၿပီး သြားၿပီလဲဆုိတာ အၿမဲစုံစမ္း ေနရပါတယ္။ (ပါရမီျဖည့္ခြင့္ မရမွာစုိးလုိ႔ လုလုပ္ရ တဲ့သေဘာပါ)။
အစုန္လမ္း၊ အဆန္လမ္း၊ နိဗၺာန္လမ္း
ကၽြန္မတုိ႔ ဗုဒၶ ဘာသာဝင္တုိ႔ရဲ႔ အဓိက ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ ကေတာ့ နိဗၺာန္ပါပဲ။ ရဟန္းေတာ္ မ်ားရမယ့္ နိဗၺာန္နဲ႔ လူဝတ္ေၾကာင္တုိ႔ ရမယ့္ နိဗၺာန္က ကြဲျပားေနတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အတူတူပါပဲ။ သီလ အထူးစင္ၾကယ္တဲ့ ရဟန္းဘဝ ျဖစ္ေလေတာ့ ျမင္းစီး သြားရသလုိ သက္သာ လွ်င္ျမန္တဲ့ အက်ဳိးရွိပါတယ္။ လူေတြကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ သြားေနသလုိ ပါပဲ၊ ေရာက္ဘုိ႔ရာ ခက္ခဲမွာပါ။ ေလာကီအာရုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ တာဝန္ဝတၱရား ေတြေၾကာင့္ ေႏွာင့္ေႏွး ၾကန္႔ၾကာတတ္ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဝိနည္း စည္းကမ္း ခၽြတ္ေခ်ာ္လုိ႔ တိမ္းေစာင္းသြားခဲ့ရင္ ဒုန္းစို္င္းသြားတဲ့ ျမင္းေပၚက က်သလုိ အက်နာမွာကေတာ့ ရဟန္း ဘဝပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရဟန္းဘဝမွာ မေပ်ာ္ပုိက္ခဲ့လွ်င္၊ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့လွ်င္၊ ဝိနည္းေတြ မလုိက္နာ နုိင္ခဲ့လွ်င္ေတာ့ ျပတ္ျပတ္သားသား အကုသုိလ္ အျဖစ္မခံဘဲ လူထြက္တာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ အစုန္လမ္းကုိ တန္းကနဲ ဆင္းသြားမွာ စုိးလုိ႔ပါ။ လူ႔ဘဝမွာ ေနထုိင္ရင္း အဆန္လမ္းနဲ႔ နိဗၺာန္လမ္းကုိ ေႏွးေသာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ ရေနပါေသးတယ္။
မာတိက မာတာ ဝတၳဳမွာ မာတိက မာတာသည္ ရဟန္းတရားကုိ လူမ်ား အားထုတ္လုိ႔ ရႏုိင္မရႏုိင္ ေမးတဲ့အခါ ရႏုိင္တာကုိ သိတဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္ေတြ သင္ေပးတဲ့အတုိင္း ၃၂ ေကာ႒ာသ-ကမၼ႒ာန္းကုိ အားထုတ္တဲ့အခါ အနာဂါမိ မဂ္ကုိရခဲ့ပါတယ္။ ပဋိသမၻိဒါ ေလးပါးလည္း ရပါတယ္။ အဘိၪာဥ္ (၆) ပါးကုိလည္း ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ကုိ သင္ျပေပးတဲ့ သူဆြမ္းလုပ္ေကၽြးတဲ့ ရဟန္း ၆၀ က ပုထုဇဥ္္ပဲ ရွိေနခဲ့တယ္ဆုိတာ ၾကည့္ရင္ ရဟန္းရယ္၊ လူရယ္ ဘဝအေျခ ကြာျခားတာ အဓိက မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သိႏုိင္ပါတယ္။
ဘယ္ဘဝမွာ ေရာက္ေနေန ငါ ဘယ္လမ္းေလွ်ာက္ေန သလဲဆုိတာ ဆန္းစစ္ေနဘုိ႔သာ အေရးႀကီးလွ ပါတယ္။ ရဟန္းဘဝမွာ ကုသုိလ္ ျဖစ္ေအာင္ မေနႏုိင္လုိ႔ ကေတာ့ အစုန္လမ္းကုိ ဆင္းဘုိ႔က လူ႔ဘဝထက္ ရာႏႈန္း ပုိမ်ားေနပါတယ္။
အားလုံး ကုိ ၿခဳံငုံေျပာရရင္
အရိယသစၥာ အရက်င့္လွ်င္ေတာ့၊ ၾသကာသ ေလာကျဖစ္ေစ၊ သတၱေလာက ျဖစ္ေစ၊ သခၤါရ ေလာကျဖစ္ေစ ေလာကသုံးပါးမွာ ျဖစ္ပ်က္သမွ် သက္ရွိသက္မဲ့ အရာဝတၳဳတုိ႔ အားလုံးတုိ႔သည္ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ ႏွစ္သက္စရာ၊ သာယာစရာ ဟူ၍ ဘာတစ္ခုမွ မရွိၾကပါဘူး။ ဒုကၡအစုအေဝး သက္သက္သာလွ်င္ ရွိေနတာပါ။ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါ မရွိေၾကာင္း၊ အသက္ဇီဝ မရွိေၾကာင္း အားလုံးဟာ ဓမၼအစုအေဝး သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ျမင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခႏၶဝဂၢ သံယုတ္ပါဠိေတာ္မွာ (အၾကင္သူသည္ ရုပ္ကုိ ေတာင့္တ၏။ ေဝဒနာကုိ ေတာင့္တ၏။ သညာကုိ ေတာင့္တ၏၊ ဝိညာဥ္ကုိ ေတာင့္တ၏။ ထုိသူသည္ ဒုကၡကုိ ေတာင့္တသည္ မည္၏။) ဟု ေဟာၾကားေတာ္ မူထားရာ ေလာကႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ရာထူး၊ ဂုဏ္သိမ္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ အားလုံးတုိ႔ကုိ ေတာင့္တျခင္းသည္ ဒုကၡကုိ ေတာင့္တျခင္း မည္၏ဟု အဘိဓဇ မဟာရ႒ဂုရု ေတာင္ေလးလုံး ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ေဟာၾကားေတာ္ မူပါတယ္။
အမွန္အားျဖင့္ အရိယသစၥာ အရ တကယ္တန္း စစ္မွန္ေသာ ခ်မ္းသာဆုိတာ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ပစည္းဝတၳဳမ်ားမွာ မူမတည္ပါ။ မွန္ကန္ေသာ ႏွလုံးသြင္းမႈႏွင့္ မွန္ကန္ေသာ အသိ၊ မွန္ကန္ေသာ သစၥာ၊ မွန္ကန္ေသာ အျမင္မွာသာ တည္ပါတယ္။ ကြၽန္မတုိ႔ဟာ မွန္ကန္ေသာ ခ်မ္းသာကုိ ရလုိပါလွ်င္၊ မွန္ကန္ေသာ အသိ၊ မွန္ကန္ေသာ သစၥာ မွန္ကန္ေသာ အျမင္ ရေအာင္ ႀကဳိးစားအပ္လွ ပါတယ္။
အရိယသစၥာ ဘက္ကုိ ဦးတည္ထားပါမွ ကြၽန္မတုိ႔ဟာ တပ္မက္ဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ အာရုံကုိလည္း တြန္းလွန္နုိင္မွာပါ။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းတာေတြကုိလည္း သည္းခံႏုိင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အျမင္နဲ႔ ေလာကကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့ အခါမွာ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ ခ်မ္းသာ ဆုိတာသည္ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပည့္စုံုမႈ ေတြေပၚ မတည္ဘဲ၊ မွန္ကန္တဲ့ အျမင္၊ မွန္ကန္တဲ့ ႏွလုံးသြင္းမႈ ေပၚမွာသာ တည္ေၾကာင္း လက္ေတြ႔ ျမင္လာပါတယ္။ ေဒသနာေတာ္ေတြ မွာလည္း မွန္ကန္ေသာ အသိဟာ လူမင္းခ်မ္းသာ၊ နတ္မင္းခ်မ္းသာ တုိ႔ထက္ သာလြန္တဲ့ ခ်မ္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖၚျပထားပါတယ္။
ကြၽန္မတုိ႔ရဲ႔ နုိင္ငံမွာ ႀကီးမားတဲ့ တုိက္ၾကီးေတြ၊ ႀကီးမားတဲ့ ယာဥ္ရထားေတြ၊ တန္ဘုိးႀကီးမားလွတဲ့ အဝတ္အထည္၊ စားေသာက္ကုန္ေတြ၊ အလွကုန္ေတြ ရွိမေနေပမဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႔ အဆုံးအမ ေတာ္အတုိင္း ဟန္ေဆာင္မႈေတြ မပါဘဲ တကယ္တမ္း မတုန္မလႈပ္ ခုိင္မာတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ျဖင့္ တစ္ဦိးခ်င္းရဲ႔စရုိက္၊ ဉာဥ္ အဆင့္ကေနၿပီး အမ်ဳိးသားစရုိက္၊ အမ်ဳိးသားဉာဥ္ အဆင့္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္
-ပစၥည္းတတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္ကၾကည့္လွ်င္ ပစၥည္းနဲ႔ လည္းေကာင္း
-ကာယအား တတ္နုိင္တဲ့ ဘက္က ၾကည့္လွ်င္ ကာယအားနဲ႔ လည္းေကာင္း၊
-ညာဏအားနဲ႔ တတ္နုိင္တဲ့ဘက္က ညာဏအားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
-ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ စံျပဳနုိင္တဲ့ ဘက္က ကုိယ္က်င့္တရားျဖင့္ လည္းေကာင္း ဝုိင္းဝန္း ေဆာင္ရြက္ၾကဘုိ႔သာ သင့္လွပါတယ္။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္ မူတာကေတာ့ လူသားအခ်င္းခ်င္း အေပၚ
ေစတနာ အျပည့္ပါတဲ့….
မွန္ကန္တဲ့ေမတၱာ အျပည့္အဝပါတဲ့…..
မွန္ကန္တဲ့ အၾကင္နာ အျပည့္အဝ ပါတဲ့…..
မွန္ကန္ေသာ ႀကီးပြားေစလုိတဲ့ ေစတနာ အျပည့္အဝပါတဲ့……
မွန္ကန္တဲ့ ကုိယ္က်င့္တရား အေပၚ မယိမ္းမယုိင္ ခုိင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္နုိင္ေအာင္၊ ေဖးမမႈတုိ႔နဲ႔
မွန္ကန္ေသာ ႏွလုံးသြင္းနဲ႔ မွန္ကန္ေသာ အသိဉာဏ္ကုိသာ သုခအျဖစ္ ျမင္တတ္ေအာင္သာ ရွိရွိသမွ်ေသာ ေဝေနယ် တုိ႔ကုိ အေျခ အေနေပးရင္ ေပးသလုိ ႀကဳိးစား သင္ၾကားေပးဘုိ႔သာ အားကုန္ ႀကဳိးပမ္းခ်င္ (ေစခ်င္) လွပါတယ္။
က်မ္းကုိး== ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္ ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူေသာ တရားေတာ္မ်ား၊ ဆရာေတာ္ အရွင္အာဒိစၥရံသီ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆရာႀကီး ဦးေရႊေအာင္ ေရးသားပူေဇာ္ထားေသာ -ဓမၼပဒ- တရားေတာ္မ်ားကုိ ယုံၾကည္ကုိးကား ေရးသားအပ္ ပါသည္။
(ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဟန္းဘဝ ေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္တုိ႔ကုိ မိမိထက္ ဘုန္းကံ၊ပါရမီ ႀကီးမားသူမ်ား အျဖစ္၊ သံဃာရတနာ တစ္ပါးကုိ ဆည္းကပ္ခြင့္ ရေသာ အေၾကာင္းတရား အျဖစ္ျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးကုိ ေရးသားရင္း ရုိေသစြာ ရွိခုိးဦးညႊတ္၊ ကန္ေတာ့ လုိက္ပါရေစ-- အရွင္သူ ျမတ္တုိ႔ဘုရား။)
ေမတၱာျဖင့္
သစၥာအလင္း
အမွန္ျမင္ေရး၊ ဦးစားေပး
ျမက္ခင္း နဲ႔ ျပည္တန္ ပတၱျမား
ရခဲလွတဲ့လူ႔ဘဝမွာ ဘုရားသာသနာေတာ္နဲ႔ ႀကဳံႀကဳိက္ၿပီး သာသနာေတာ္တြင္းသား ျဖစ္ၾကရတယ္ ဆုိတာ အလြန္အင္မတန္ ကံေကာင္းၾကလုိ႔ပါ။ ဘုရားသာသနာေတာ္က ေပးတဲ့ ခ်မ္းသာ အစစ္အမွန္နဲ႔ ေလာကီခ်မ္းသာ ဆုိတာ ျပည္တန္ပတၱျမားနဲ႔ ျမက္ခင္းလုိ ႏႈိင္းယွဥ္ရမွာပါ။ ေမာဟမ်ားတဲ့ သားသမင္ဟာ ပတၱျမားကုိ မခ်ဥ္းကပ္ပဲ ျမက္ကုိစားၿပီး ျပန္သြားသလုိ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႔ သာသနာ ေတာ္နဲ႔ မထုိက္တန္သူ ေတြဟာလည္း ျမက္စားၿပီး လူ႔ဘဝထဲက ျပန္ထြက္သြားၾကေတာ့ တာေပါ့။ ဉာဏ္အလင္းရွိတဲ့ လူေတြကကေတာ့ ပတၱျမားကုိ ေကာက္ယူသိမ္းပုိက္ ၾကပါလိမ့္မယ္။
ပတၱျမားကုိ အဘုိးထုိက္တန္မွန္း၊ အျမင္မွန္ကန္ေရး၊ ေကာက္ယူ သိမ္းပုိက္ႏုိင္ၾကေရး၊ ျမတ္ဗုဒၶ ပြင့္မွသာ ရရွိနုိင္တဲ့ ပညာေတြကုိ သင္ၾကားေပးေနတဲ့ ပရိယတၱိ သာသနာေတာ္ကုိ သန္႔စင္ျမင့္ျမတ္မႈနဲ႔ အတူ သန္႔စင္သထက္သာ ပုိသန္႔စင္ ေစခ်င္ပါတယ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရပ္တည္မႈနဲ႔သာ ပုိၿပီးျမင့္ျမတ္စြာ ရပ္တည္ေစခ်င္ ပါတယ္။
ဘုန္းကံပါရမီ နည္းတဲ့ လူေတြကေတာ့ ပတၱျမားခ်ထားၿပီး ျမက္သြားစားေနခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာေသာ သက္တမ္း၊ အခ်ိန္ေတြကုိ အသုံးျပဳခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ကြၽန္မလည္း ပါဝင္ေနခဲ့သလုိ ပါဝင္ေနဆဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခုထိ သာသနာ့ေဘာင္ထဲ မေရာက္ေနဘူး ဆုိကတည္းက ျမက္နဲ႔ ပတၱျမား ခြဲျခားျမင္မႈ အားနည္းေနတာ ရာႏႈန္းျပည့္ေသာ အမွန္ျမင္တဲ့ စြမ္းအင္သတၱိကုိ ရမေနတာ အေသအခ်ာပါပဲ။ တကယ္ျမင္ၿပီဆုိရင္ တကယ္ ဘဝ ေျပာင္းၾကပါတယ္။ သာသနာ အတြက္ ဘဝတစ္ခုလုံးကုိ အပ္ႏွံရဲၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ေပးရဲတဲ့ သတၱိလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။ ျပတ္သားတဲ့ အျမင္က ျပတ္သားတဲ့ လမ္းကုိ ညႊန္ျပၾကပါတယ္။
ပညာတတ္တုိင္းလည္း အသက္ေမြးမႈ အဆင္ေျပတာ မဟုတ္
တစ္ခါက ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးမားၿပီး၊ စိတ္စြမ္းအင္ ျပင္းျပထက္သန္တဲ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္ဟာ၊ သူ႔ဘဝမွာ အားကုိးစရာ မျမင္ေတာ့ ေလာကီ အတတ္ပညာေတြကုိ ႀကဳိးစားသင္ယူၿပီး အားကုိးဖြယ္ရာ အမွီျပဳၿပီး ဘဝရပ္တည္မယ္လုိ႔ ႀကံစည္ပါတယ္ တဲ့။
သူႀကံတဲ့အတုိင္းပဲ သူမဟာ ျပည္တြင္းဘြဲ႔လြန္ ဒီပလုိမာဘြဲ႔ တစ္ခု၊ ျပည္တြင္းမာစတာဘြဲ႔ တစ္ခု၊ ျပည္ပ မာစတာဘြဲ႔ တစ္ခု၊ ဥေရာပ တုိင္းျပည္က ေဒါက္တာဘြဲ႔ တစ္ခု ရရွိခဲ့ပါတယ္။ သူရထားတဲ့ ဘြဲ႔ေတြနဲ႔ အသက္ေမြးမယ္ ႀကံစည္ခ်ိန္မွာေတာ့ အလုပ္ရွာရတာ ခက္လုိက္တာ။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ အလုပ္လက္မဲ့ အျဖစ္ စိတ္က်ေရာဂါ ျဖစ္ရရွာပါတယ္။
သူအားကုိးအစစ္လုိ႔ ထင္တဲ့အရာ (ေလာကီပညာ) ေတြဟာ အစစ္အမွန္ အားကုိးရာ မဟုတ္၊ မွန္ကန္တဲ့အျမင္၊ မွန္ကန္တဲ့ ႏွလုံးသြင္းမႈေတြ ရေအာင္ မကယ္တင္ႏုိင္တဲ့ အျပင္ ဘဝရဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ မေပးစြမ္းႏုိင္ဘူး ဆုိတာ ကုိယ္ေတြ႔ သိခ့ဲရရွာပါတယ္။
စာေရး ဆရာႀကီးဦးဆန္းလြင္ (အရွင္အာဒိစၥရံသီ) ေဟာတဲ့ တရားေတာ္ တစ္ပုဒ္ထဲမွာ မွတ္မိေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လုိက္ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ေမာင္ေလး Bliss ခြဲျခားေဖၚျပတဲ့ ရဟန္းေတာ္ ေလးမ်ဳိး ေလးစားထဲမွာ မပါပါဘူး။
စိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ပုိင္ဆုိင္္တဲ့ မုဆုိးမ တစ္ေယာက္အိမ္ကုိ ဆြမ္းခံၾကြရင္း အဲဒီ မိနု္းမက ေျခာက္လုံးျပဴးနဲ႔ ေတ့ၿပီး သူ႔ကုိ လက္ထပ္ခုိင္းလုိ႔ မလႊဲမေရွာင္သာ လက္ထပ္လုိက္ ရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ လက္ထပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ မၾကာခင္မွာ အဲဒီ မိန္းမဟာ၊ ဆုံးပါးသြားလုိ႔ ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ စိန္ေတြဟာ ျပည္ေတာင္းတခု စာမက ရွိေနေလေတာ့၊ အကယ္ဒမီ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး တစ္ေယာက္ ကုိ လက္ထပ္ ယူခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ (သူ႔ကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ look down လုပ္ၾကမယ္ မထင္ပါဘူးေနာ္)။
ဆရာေတာ္ ေျပာခ်င္တာ ကေတာ့ သတၱဝါေတြမွာ ဘဝ အေျခအေနကုိ ထိန္းေက်ာင္းေနတဲ့ ေနာက္ခံ ကံအေၾကာင္း တရားေတြ ရွိတတ္ၾကတယ္ ဆုိတာပါပဲ။
ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ တကယ္ေပးေနတာက ဘာလဲ
ဒုကၡေတြ ေတြ႔ေတာ့မွ ပညာေတြ အမ်ားႀကီး တတ္တဲ့ သူမဟာ၊ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မုိးကုတ္ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ကုိ ျပန္လည္ အမွတ္ရ ဆင္ျခင္မိပါေတာ့တယ္။ (ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေတာ္ေတာ္ အကဲခတ္ည့့့့ံတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ။ ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ တကယ္ေပးေန ေကြၽးေနတာက -ကုသုိလ္ဓာတ္- ငါလုပ္လုိ႔ ငါစီမံလုိ႔ ရတယ္ မထင္နဲ႔) ဆုိတဲ့တရားကုိပါ။ ဝိပႆနာကုိ အထူးျပဳ ေဟာၾကားတဲ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ကံအေၾကာင္းကုိ ရွားရွားပါးပါး ေထာက္ျပထားတာပါ။
ကုသုိလ္ ဆုိတာက အရံသင့္ စားဘုိ႔ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ထမင္း၊ ဟင္းေတြနဲ႔ တူပါတယ္။ ေလာကီ ေရးရာ အတတ္ပညာေတြ ကေတာ့ ထမင္းပြဲျပင္တဲ့ ပညာနဲ႔ တူပါတယ္တဲ့။ ထမင္းပြဲကုိ ဘယ္ေလာက္ပဲ လွေအာင္ ပေအာင္ ျပင္တတ္ ဆင္တတ္ေပမဲ့၊ ခ်က္ထားတဲ့ ထမင္း၊ ဟင္း မရွိရင္ ငုတ္တုတ္ ထုိင္ေနရုံသာ ရွိပါေတာ့တယ္လုိ႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပုိင္းေလာ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးကလည္း ဆုံးမဘူးပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေလာကီ ႀကီးပြား တုိးတက္ေရး ဆုိတာေတြ ကလည္း ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ အထဲမွာ ပါၿပီးသားပါ။ မတန္တာေတြ၊ မဟန္တာေတြကုိ အသိအျမင္မွားေတြနဲ႔ သိမ္းပုိက္ေနမိတာ ျဖစ္လုိ႔ သုခ မရဘဲ ဒုကၡကုိ ရၾကပါတယ္။
ဒါဆုိ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာကုိ ပစ္ပယ္ရေတာ့ မလား ဒီလုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လူတုိ႔ရဲ႔ ဓာတ္ခံ ပါရမီ အႏုအရင့္အရ လုိအပ္ေနအုံး မွာပါ။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာကုိ အျမင့္ဆုံး တတ္ကၽြမ္းခဲ့ တာေတာင္မွပဲ ကုသုိလ္ဆုိတဲ့ ဝမ္းစာ မျပည့္ရင္ အဆင္ေျပမေနပါဘူး။ ခုနက အတတ္ပညာရွင္၊ ဘြဲ႔ေတြအမ်ားႀကီး ရတဲ့မိန္းမဟာ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရား ညႊန္ၾကားတဲ့ ကုသုိလ္ပါရမီ အလုပ္ေတြကုိ အားနဲ႔အင္နဲ႔ အခ်ိန္ေပး ျဖည့္ဆည္းလုိက္မွ အဆင္ေျပသြားခဲ့ ပါတယ္။ ကြၽန္မ ေျပာခ်င္တာက အဓိကနဲ႔ သာမညကုိ ခြဲျခား ျပခ်င္တာ တစ္ခုပါပဲ။ အသက္ေမြးမႈ အတတ္ပညာေတြ ဆုိတာကေတာ့ သမုတိသစၥာ နယ္မွာပဲ ရွိေနပါတယ္။
သာသနာနဲ႔ မထုိက္တန္လုိ႔ risk လည္းမယူရဲဘဲ Critical Stage မွာ ရွိေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား အတြက္ သာသနာကုိ ေစာင့္ေရွာက္မည့္ သာသနာ့ အာဇာနည္တုိ႔ရဲ႔ အဘုိးတန္ အခ်ိန္ေတြ မကုန္ဆုံး ေစခ်င္ပါဘူး။ (တကယ္လုိ႔ စာခ် ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက ျပန္သင္ေပးရမယ္ ဆုိရင္ေျပာတာပါ။)
ပရဘုန္းဘုန္း (ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား) အတြက္ ကလည္း သူတုိ႔ရဲ႔ ထက္သန္တဲ့ ေစတနာ စိတ္စြမ္းအင္၊ ဘုန္းကံပါရမီ ကုသုိလ္ အရွိန္အဟုန္ ဆုိတဲ့ အဓိက အင္အားသာ ျပည့္စုံေနမယ္ဆုိရင္ အတတ္ပညာ ပုိင္းဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူေတြ၊ Donor ေတြဟာ အရံ-သာမည အင္အားလုိ သူ႔ထက္ငါ ဦးေအာင္ ကူညီခ်င္တဲ့ လူေတြ တန္းစီေန မွာပါ။
ကၽြန္မတုိ႔ဆုိရင္ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးရဲ႔ တရားေတာ္ေတြ ဘယ္တပည့္ကမ်ား စာရုိက္ၿပီး သြားၿပီလဲ။ ဘာသာျပန္ၿပီး သြားၿပီလဲဆုိတာ အၿမဲစုံစမ္း ေနရပါတယ္။ (ပါရမီျဖည့္ခြင့္ မရမွာစုိးလုိ႔ လုလုပ္ရ တဲ့သေဘာပါ)။
အစုန္လမ္း၊ အဆန္လမ္း၊ နိဗၺာန္လမ္း
ကၽြန္မတုိ႔ ဗုဒၶ ဘာသာဝင္တုိ႔ရဲ႔ အဓိက ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ ကေတာ့ နိဗၺာန္ပါပဲ။ ရဟန္းေတာ္ မ်ားရမယ့္ နိဗၺာန္နဲ႔ လူဝတ္ေၾကာင္တုိ႔ ရမယ့္ နိဗၺာန္က ကြဲျပားေနတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အတူတူပါပဲ။ သီလ အထူးစင္ၾကယ္တဲ့ ရဟန္းဘဝ ျဖစ္ေလေတာ့ ျမင္းစီး သြားရသလုိ သက္သာ လွ်င္ျမန္တဲ့ အက်ဳိးရွိပါတယ္။ လူေတြကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ သြားေနသလုိ ပါပဲ၊ ေရာက္ဘုိ႔ရာ ခက္ခဲမွာပါ။ ေလာကီအာရုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ တာဝန္ဝတၱရား ေတြေၾကာင့္ ေႏွာင့္ေႏွး ၾကန္႔ၾကာတတ္ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဝိနည္း စည္းကမ္း ခၽြတ္ေခ်ာ္လုိ႔ တိမ္းေစာင္းသြားခဲ့ရင္ ဒုန္းစို္င္းသြားတဲ့ ျမင္းေပၚက က်သလုိ အက်နာမွာကေတာ့ ရဟန္း ဘဝပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရဟန္းဘဝမွာ မေပ်ာ္ပုိက္ခဲ့လွ်င္၊ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့လွ်င္၊ ဝိနည္းေတြ မလုိက္နာ နုိင္ခဲ့လွ်င္ေတာ့ ျပတ္ျပတ္သားသား အကုသုိလ္ အျဖစ္မခံဘဲ လူထြက္တာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ အစုန္လမ္းကုိ တန္းကနဲ ဆင္းသြားမွာ စုိးလုိ႔ပါ။ လူ႔ဘဝမွာ ေနထုိင္ရင္း အဆန္လမ္းနဲ႔ နိဗၺာန္လမ္းကုိ ေႏွးေသာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ ရေနပါေသးတယ္။
မာတိက မာတာ ဝတၳဳမွာ မာတိက မာတာသည္ ရဟန္းတရားကုိ လူမ်ား အားထုတ္လုိ႔ ရႏုိင္မရႏုိင္ ေမးတဲ့အခါ ရႏုိင္တာကုိ သိတဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္ေတြ သင္ေပးတဲ့အတုိင္း ၃၂ ေကာ႒ာသ-ကမၼ႒ာန္းကုိ အားထုတ္တဲ့အခါ အနာဂါမိ မဂ္ကုိရခဲ့ပါတယ္။ ပဋိသမၻိဒါ ေလးပါးလည္း ရပါတယ္။ အဘိၪာဥ္ (၆) ပါးကုိလည္း ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ကုိ သင္ျပေပးတဲ့ သူဆြမ္းလုပ္ေကၽြးတဲ့ ရဟန္း ၆၀ က ပုထုဇဥ္္ပဲ ရွိေနခဲ့တယ္ဆုိတာ ၾကည့္ရင္ ရဟန္းရယ္၊ လူရယ္ ဘဝအေျခ ကြာျခားတာ အဓိက မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သိႏုိင္ပါတယ္။
ဘယ္ဘဝမွာ ေရာက္ေနေန ငါ ဘယ္လမ္းေလွ်ာက္ေန သလဲဆုိတာ ဆန္းစစ္ေနဘုိ႔သာ အေရးႀကီးလွ ပါတယ္။ ရဟန္းဘဝမွာ ကုသုိလ္ ျဖစ္ေအာင္ မေနႏုိင္လုိ႔ ကေတာ့ အစုန္လမ္းကုိ ဆင္းဘုိ႔က လူ႔ဘဝထက္ ရာႏႈန္း ပုိမ်ားေနပါတယ္။
အားလုံး ကုိ ၿခဳံငုံေျပာရရင္
အရိယသစၥာ အရက်င့္လွ်င္ေတာ့၊ ၾသကာသ ေလာကျဖစ္ေစ၊ သတၱေလာက ျဖစ္ေစ၊ သခၤါရ ေလာကျဖစ္ေစ ေလာကသုံးပါးမွာ ျဖစ္ပ်က္သမွ် သက္ရွိသက္မဲ့ အရာဝတၳဳတုိ႔ အားလုံးတုိ႔သည္ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ ႏွစ္သက္စရာ၊ သာယာစရာ ဟူ၍ ဘာတစ္ခုမွ မရွိၾကပါဘူး။ ဒုကၡအစုအေဝး သက္သက္သာလွ်င္ ရွိေနတာပါ။ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါ မရွိေၾကာင္း၊ အသက္ဇီဝ မရွိေၾကာင္း အားလုံးဟာ ဓမၼအစုအေဝး သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ျမင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခႏၶဝဂၢ သံယုတ္ပါဠိေတာ္မွာ (အၾကင္သူသည္ ရုပ္ကုိ ေတာင့္တ၏။ ေဝဒနာကုိ ေတာင့္တ၏။ သညာကုိ ေတာင့္တ၏၊ ဝိညာဥ္ကုိ ေတာင့္တ၏။ ထုိသူသည္ ဒုကၡကုိ ေတာင့္တသည္ မည္၏။) ဟု ေဟာၾကားေတာ္ မူထားရာ ေလာကႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ရာထူး၊ ဂုဏ္သိမ္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ အားလုံးတုိ႔ကုိ ေတာင့္တျခင္းသည္ ဒုကၡကုိ ေတာင့္တျခင္း မည္၏ဟု အဘိဓဇ မဟာရ႒ဂုရု ေတာင္ေလးလုံး ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ေဟာၾကားေတာ္ မူပါတယ္။
အမွန္အားျဖင့္ အရိယသစၥာ အရ တကယ္တန္း စစ္မွန္ေသာ ခ်မ္းသာဆုိတာ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ပစည္းဝတၳဳမ်ားမွာ မူမတည္ပါ။ မွန္ကန္ေသာ ႏွလုံးသြင္းမႈႏွင့္ မွန္ကန္ေသာ အသိ၊ မွန္ကန္ေသာ သစၥာ၊ မွန္ကန္ေသာ အျမင္မွာသာ တည္ပါတယ္။ ကြၽန္မတုိ႔ဟာ မွန္ကန္ေသာ ခ်မ္းသာကုိ ရလုိပါလွ်င္၊ မွန္ကန္ေသာ အသိ၊ မွန္ကန္ေသာ သစၥာ မွန္ကန္ေသာ အျမင္ ရေအာင္ ႀကဳိးစားအပ္လွ ပါတယ္။
အရိယသစၥာ ဘက္ကုိ ဦးတည္ထားပါမွ ကြၽန္မတုိ႔ဟာ တပ္မက္ဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ အာရုံကုိလည္း တြန္းလွန္နုိင္မွာပါ။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းတာေတြကုိလည္း သည္းခံႏုိင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အျမင္နဲ႔ ေလာကကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့ အခါမွာ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ ခ်မ္းသာ ဆုိတာသည္ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပည့္စုံုမႈ ေတြေပၚ မတည္ဘဲ၊ မွန္ကန္တဲ့ အျမင္၊ မွန္ကန္တဲ့ ႏွလုံးသြင္းမႈ ေပၚမွာသာ တည္ေၾကာင္း လက္ေတြ႔ ျမင္လာပါတယ္။ ေဒသနာေတာ္ေတြ မွာလည္း မွန္ကန္ေသာ အသိဟာ လူမင္းခ်မ္းသာ၊ နတ္မင္းခ်မ္းသာ တုိ႔ထက္ သာလြန္တဲ့ ခ်မ္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖၚျပထားပါတယ္။
ကြၽန္မတုိ႔ရဲ႔ နုိင္ငံမွာ ႀကီးမားတဲ့ တုိက္ၾကီးေတြ၊ ႀကီးမားတဲ့ ယာဥ္ရထားေတြ၊ တန္ဘုိးႀကီးမားလွတဲ့ အဝတ္အထည္၊ စားေသာက္ကုန္ေတြ၊ အလွကုန္ေတြ ရွိမေနေပမဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႔ အဆုံးအမ ေတာ္အတုိင္း ဟန္ေဆာင္မႈေတြ မပါဘဲ တကယ္တမ္း မတုန္မလႈပ္ ခုိင္မာတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ျဖင့္ တစ္ဦိးခ်င္းရဲ႔စရုိက္၊ ဉာဥ္ အဆင့္ကေနၿပီး အမ်ဳိးသားစရုိက္၊ အမ်ဳိးသားဉာဥ္ အဆင့္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္
-ပစၥည္းတတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္ကၾကည့္လွ်င္ ပစၥည္းနဲ႔ လည္းေကာင္း
-ကာယအား တတ္နုိင္တဲ့ ဘက္က ၾကည့္လွ်င္ ကာယအားနဲ႔ လည္းေကာင္း၊
-ညာဏအားနဲ႔ တတ္နုိင္တဲ့ဘက္က ညာဏအားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
-ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ စံျပဳနုိင္တဲ့ ဘက္က ကုိယ္က်င့္တရားျဖင့္ လည္းေကာင္း ဝုိင္းဝန္း ေဆာင္ရြက္ၾကဘုိ႔သာ သင့္လွပါတယ္။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္ မူတာကေတာ့ လူသားအခ်င္းခ်င္း အေပၚ
ေစတနာ အျပည့္ပါတဲ့….
မွန္ကန္တဲ့ေမတၱာ အျပည့္အဝပါတဲ့…..
မွန္ကန္တဲ့ အၾကင္နာ အျပည့္အဝ ပါတဲ့…..
မွန္ကန္ေသာ ႀကီးပြားေစလုိတဲ့ ေစတနာ အျပည့္အဝပါတဲ့……
မွန္ကန္တဲ့ ကုိယ္က်င့္တရား အေပၚ မယိမ္းမယုိင္ ခုိင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္နုိင္ေအာင္၊ ေဖးမမႈတုိ႔နဲ႔
မွန္ကန္ေသာ ႏွလုံးသြင္းနဲ႔ မွန္ကန္ေသာ အသိဉာဏ္ကုိသာ သုခအျဖစ္ ျမင္တတ္ေအာင္သာ ရွိရွိသမွ်ေသာ ေဝေနယ် တုိ႔ကုိ အေျခ အေနေပးရင္ ေပးသလုိ ႀကဳိးစား သင္ၾကားေပးဘုိ႔သာ အားကုန္ ႀကဳိးပမ္းခ်င္ (ေစခ်င္) လွပါတယ္။
က်မ္းကုိး== ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္ ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူေသာ တရားေတာ္မ်ား၊ ဆရာေတာ္ အရွင္အာဒိစၥရံသီ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆရာႀကီး ဦးေရႊေအာင္ ေရးသားပူေဇာ္ထားေသာ -ဓမၼပဒ- တရားေတာ္မ်ားကုိ ယုံၾကည္ကုိးကား ေရးသားအပ္ ပါသည္။
(ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဟန္းဘဝ ေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္တုိ႔ကုိ မိမိထက္ ဘုန္းကံ၊ပါရမီ ႀကီးမားသူမ်ား အျဖစ္၊ သံဃာရတနာ တစ္ပါးကုိ ဆည္းကပ္ခြင့္ ရေသာ အေၾကာင္းတရား အျဖစ္ျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးကုိ ေရးသားရင္း ရုိေသစြာ ရွိခုိးဦးညႊတ္၊ ကန္ေတာ့ လုိက္ပါရေစ-- အရွင္သူ ျမတ္တုိ႔ဘုရား။)
ေမတၱာျဖင့္
သစၥာအလင္း