Friday, September 25, 2009

ဇာတိမလာေရးႏွင့္ နိဗၺာန္ အျမင္-၃ (ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္)



ဝိပႆနာ ပညာ


ဒီကေန႔ကေတာ့ ဝိပႆနာ ပညာ ကုိ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ႀကဳိးစား သင္ၾကည့္ရေအာင္၊ ဒီတရားပြဲ မွာ ဝိပႆနာ က်င့္တဲ့လူေတြလည္း ပါပါလိမ့္မယ္။ ဝိပႆနာ ပညာသည္ အဓိက ဘာလဲ လုိ႔ေမးရရင္၊ စက္ဝုိင္းေဒသနာ-အဓိက နံပါတ္ (၄) အကြက္ မွာ ပါတဲ့ ဇာတိမလာေရး ကုိ အဓိကထားလုိက္ပါ။ ေတာ္ ေတာ္ မ်ားမ်ား ဟာ ဒီ ပဋိစၥ သမုပၸါဒ္ ေဒသနာ ကုိနားလည္ၿပီးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္လုိ႔ ဘုန္းဘုန္း ယူဆပါတယ္။ အလြတ္ေဆာင္သူေတြလည္း ရွိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဝိပႆနာ အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ မ်ား သည္ အုိ၊နာ၊ေသမႈ ဆင္းရဲ ရဲ႔ အဓိက အေၾကာင္း ကေတာ့ဇာတိပဲလုိ႔ မွတ္ရမယ္ေနာ္။
နံပါတ္ (၄)အကြက္ ဇာတိပဲ ၊နားလည္ၿပီေနာ္။ ဒီေတာ့ ဇာတိမလာေအာင္ ဘာလုပ္မလဲလုိ႔ ေမးခြန္းေမးရေတာ့မယ္။ ဘုရားရဲ႔ ဉာဏ္ေတာ္ႀကီး နဲ႔ အေျဖမွန္ကုိထုတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႔ ပညာအလင္း က အေျဖမွန္ကုိ ထုတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဇာတိမလာေရးအတြက္ ဘာလုပ္ရမလဲ ေမးခြန္းေမးေတာ့ နံပါတ္ (၃) အကြက္ကုိ ျပန္ ၾကည့္ရေအာင္ေနာ္။ (ကမၼဘဝ)----ဒါကုိျဖတ္မွ ဇာတိ မလာမွာေနာ္။ ကမၼဘဝ ဆုိတာ ဘာကုိ ေခၚသလဲ လုိ႔ သိဘုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ (ကမၼဘဝ) ဆုိတဲ့ စကားအဓိပၸါယ္ အသမုတ္ခံ စကားရဲ႔ အသမုတ္ခံ သေဘာဟာ ဘာကုိေခၚတာလဲဆုိတာ မသိရင္ ဘုန္းဘုန္းတု႔ိ ဟာက်င့္လုိ႔ ရပါ့မလား။ (မရပါဘုရား။) ကမၼ ဘဝဆုိတာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကံေျမာက္တာ လုိ႔ေျပာၾကမွာေပါ့။ ကာယကံ၊ဝစီကံျဖစ္တာပဲလုိ႔ ေျပာၾကမယ္ေနာ္။ ဒါဟာ အၾကမ္းဖ်င္းေပါ့ ။ သုိ႔ေသာ္ ဝစီကံ၊ ကာယကံမျဖစ္ဘဲနဲ႔ ဇာတိ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ ေတြလည္းွရွိိပါတယ္။
ဥပမာ ဆုိရင္ စ်ာန္ရရေသ့ႀကီးေတြ ဆုိပါေတာ့ေနာ္။ ေဒဝီလ ရေသ့ႀကီးေတြ တစ္ေနရာ မွာ ပဲစုိက္ၿပီး အာရုံယူတယ္။ အေအးဓာတ္ေတြ ခံစားေနၾကတယ္။ အျခား သားေရး၊ သမီးေရး၊ စီးပြားေရး ဆုိတာ မရွိေတာ့ဘူးေနာ္။ အိမ္ေထာင္သားေမြး စြန္႔ၾကတယ္။ အသီးအႏွံ ကုိစားၿပီး က်င့္ၾကေသာေၾကာင့္ ေတြးစရာမွ မရွိတာ။ ေကာင္းကင္ကုိေတာင္ပ်ံ ႏုိင္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလုိေအးခ်မ္းတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ ရင္ထဲမွာ စကားမေျပာဘူး။ ကံမေျမာက္ေအာင္ေနတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဇာတိ-ျဖစ္တယ္။ျဗဟၼာဇာတိ သြားျဖစ္တာကုိ ေျပာတာေနာ္။ စဥ္းးစားစရာ ျဖစ္မေနဘူးလား။
စိတ္ႏွလုံး ေအးခ်မ္းရုံေလာက္နဲ႔ ဝိ ပႆနာဦးတည္ခ်က္ ဆုံးၿပီလားလုိ႔ ေမးရလိမ့္ဦးမယ္ေနာ္။

အေတာ္ကုိ ေအးခ်မ္းေနတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးေတြေနာ္။ ဘာအပူ အပင္ မွ မရွိပဲ ေအးခ်မ္းေနၿပီး ေကာင္းကင္ေတာင္ပ်ံႏုိင္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြပဲေနာ္။ဒီေလာက္ေအးခ်မ္းရုံနဲ႔ ဝိပႆနာ ၿပီးၿပီလားလုိ႔ ေမးရမွာေနာ္။ ၿပီးၿပီလား----( မၿပီးေသး ပါဘုရား)။ ဇာတိလာေနတာကုိ သတိ ထားရမယ္ေလ။ျဗဟၼာဇာတိ-သြားျဖစ္ေနေသးတာကုိး။

ေအးခ်မ္းမႈေလးကုိ ခံစားေနေသးတာဟာ စ်ာန္ပဲရွိေသးတာေနာ္။မဂ္မဟုတ္ဘူးေလ။ သေဘာေပါက္ရဲ႔လား။ ဒါျဖင့္ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ စဥ္းစားရမွာက ဒီအဆင့္ေလာက္နဲ႔ ဇာတိမေပ်ာက္ဘူးဆုိတာ ေသခ်ာတယ္။ (ကသဲ ဆုိတာ -သဲဆပ္ျပာကုိ ေခၚတာပါ။ဒီေခတ္ေတာ့ ဆပ္ျပာမႈန္႔ပါပဲ)။ ဒါျဖင့္ -ႏွလုံးေအးခ်မ္းရုံ ခံစားၿပီးေနတဲ့ ပုဂၢဳိလ္သည္ ဘယ္လုိ ကမၼဘဝရွိတယ္ဆုိတာ သိဘုိ႔လုိအပ္တယ္။ ကမၼဘဝရွိေနလုိ႔သာ ဒါဟာဇာတိျဖစ္လာတာမဟုတ္လား။ တရားထုိင္ၾကမယ္ ဆုိပါေတာ့--စိတ္ႏွလုံးေအးတာကုိ ေအးခ်မ္းလုိက္တာလုိ႔ ခံစားၿပီးေနတယ္။ သိေနတယ္။ ဒီလုိ သိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အျခားအပူမွ မလာတာ။ အဲဒီေလာက္အေနအထားကုိ လည္း ျဗဟၼာဇာတိ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိထားတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ရွိသလဲ စဥ္းစားေနာ္။ဒီက်မ္း အရၾကည့္ရင္ ကမၼဘဝ ကုိေရာက္မေနဘူးလား။ဒီလုိရွိလုိ႔သာ ဇာတိျဖစ္ရတာ။ နားလည္တယ္ေနာ္။

ဒါျဖင့္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ဟာ (ကံ) ဆုိတဲ့စကား၊ (ကမၼ) ဆုိတဲ့စကားလုံးကုိ သိဘုိ႔ လုိတယ္။ ကမၼ-စကားဟာ (ကံ) ကုိပဲဆုိလုိတာေနာ္။ ျမန္မာ လုိေတာ့ (ကံ)ေပ့ါေနာ္။ ကံ -ဆုိရင္ ဘုရားက ေစတနာ လုိ႔ပဲ ေျပာတယ္။
( ေစတနာဟံ၊ ဘိကၡေဝ၊ ကမၼံဝဒါမိ ) တဲ့။ ဆုိထားတယ္ မဟုတ္လား။ ေနာက္ေစတနာဆုိတာ ဘာကုိဆုိလို တာလဲလုိ႔ သိဖုိ႔ လုိအပ္တယ္- မွတ္ပါ။ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံ ျပဳလုပ္မႈတုိင္းမွာ ေစတနာ ပါတယ္။ ေစတနာ ကုိ အေျခခံ ထားတယ္။ ဘုန္းဘုန္း အခုစကားေျပာတယ္ ေပါ့ေနာ္။ ဒီလုိစကားေျပာတဲ့ အခါ ေအာက္ေမးရုိးကုိ ဟလုိက္၊ စိလုိက္ လုပ္ရတယ္ မဟုတ္လား။( တင္ပါ့-ဘုရား)။

ေအာက္ေမးရုိး ကုိ ျဖဳတ္ၿပီး သူ႔ခ်ည္းခ်ိန္ၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္ ေလးမယ္။ လွ်ာလည္းေလးတာပဲေနာ္။ ဒီအာရုံေၾကာေလးေတြကုိ လႈပ္ရွားေအာင္ တြန္းေပးတဲ့ အား ဆုိတာ ရွိရတယ္။ သေဘာေပါက္ရဲ႔လား။ အဲဒါကုိ ဘုရားက စိတၱဇ-ဝါေယာဓာတ္လုိ႔ ေခၚတာပါ။ အသက္ရွဴ လုိက္၊ ထုတ္လုိက္တုိင္းလည္း အားစုိက္ၿပီး ဆြဲရွဴ လုိက္တယ္ ဆုိရင္ ႄကြက္သားေလးကုိ လႈပ္ေအာင္တြန္းတယ္ ဆုိရင္ပဲ တြန္းအားရွိေနတယ္။ အဲဒါ စိတၱဇဝါေယာဓာတ္ရွိေနတာပဲ။ သေဘာေပါက္ရဲ႔လား။ စ်ာန္သမားေတြမွာ အဲဒီတြန္းအားေလးရွိေနတာပဲ။ ရွဴလုိက္၊ထုတ္လုိက္တဲ့ ေနရာမွာ ၿငိမ္းေအးၿပီးခံစားေနတယ္ဆုိရင္ တြန္းအားေလးဟာ သိမ္ေမြ႔ေနတာရွိတယ္ေနာ္။ (တင္ပါ့ဘုရား……။)

ေကာင္းၿပီ ၊ ဒါျဖင့္ အဲဒီ တြန္းအားေလးလည္း ဘယ္ကစလဲလုိ႔ေမးရင္ အေျခခံ ဥပါဒါန္၊ အဲဒီ ဥပါဒါန္ကုိ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ဘာသာျပန္တဲ့ အခါ ေရွးတုန္းကဘာသာျပန္ ဟာစြဲလန္းျခင္းလုိ႔ ျပန္ၾကတယ္ ။ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ ေအးခ်မ္းေအာင္ေနေတာ့တယ္။ဒီလုိဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်တယ္ဆုိရင္---ဥပါဒါန္ ပါမေနဘူးလား။(ပါ--ပါတယ္ဘုရား။)။

ငါ--ေအးခ်မ္းေအာင္ေနေတာ့မယ္ ဆုိၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးေနေတာ့တာေနာ္-- သေဘာေပါက္လား။ ဒီေတာ့သိမ္ေမြ႔တဲ့ ဥပါဒါန္ ရွိမေနဘူးလား။ (ရွိပါတယ္ဘုရား)။ သိမ္ေမြ႔တဲ့ကံေရာ၊ (ရွိပါတယ္ဘုရား။)ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အင္မတန္ႏူးည့ံ သိမ္ေမြ႔တဲ့ ျဗဟၼာႀကီးေတြ ျဖစ္ေနတာေနာ္။


0 မွတ္ခ်က္ေရးရန္: