ကတညဳတမ်က္စိျဖင့္ ေလာကကုိၾကည့္ျမင္ၿပီးေလာက ေကာင္းက်ဳိးကုိ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းလာပါက အားတင္းဖြယ္ ပုံရိပ္ အျဖစ္ရႈၾကည့္ဖြယ္အေကာင္းဆုံး ကေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔အားလုံးရဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္၊ အေလာင္းေတာ္ဘဝ သူေမဓာရွင္ရေသ့ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူဘုရားျဖစ္ခ်င္တာသူ႔အတြက္ မဟုတ္ခဲ့ပါ။ ေလာက အတြက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားျဖစ္ပါမွ ေလာကကုိ တာဝန္အေက်ဆုံး ကယ္တင္ႏုိင္မယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အက်ဳိးစီးပြားကုိ စဥ္းစားမယ္ ဆုိလွ်င္ ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္မွ၊ ေလးပါဒ မွ်ရွိေသာ ဂါထာတစ္ပုဒ္ကုိ
နာၾကားလုိ႔မဆုံးခ်င္မွာပင္ ရဟႏာၱ ဘဝနဲ႔ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ ရရွိႏုိင္တယ္ ဆုိတာ အားလုံးကသိၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါေမမဲ့ သုေမဓာ သည္ နိဗၺာန္ကုိ မယူေသးပဲ စြန္႔လႊတ္လုိက္ပါတယ္။ နိဗၺာန္ခ်င္းျခားနားေနလုိ႔ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳတဲ့နိဗၺာန္နဲ႔ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ား မ်က္ေမွာက္ျပဳတဲ့နိဗၺာန္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ အတူတူပါ။ ေလာကအတြက္သူ႔အက်ဳိးကုိ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္းေနာက္က်ခံ ၿပီးမွ ယူေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္မတုိ႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရား ရဲ႔ေက်းဇူးေတာ္ အနႏၲကုိ တကယ္သိရွိလုိပါလွ်င္ သုေမဓာ ရွင္ရေသ့
ဘဝကုိနားလည္ေအာင္ ႀကဳိးစားဘုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။ ပ်ဳိရြယ္စဥ္ကာလ ကတည္းက မိဘႏွစ္ပါး ဆုံးပါးသြားခဲ့တာ၊ ဘုိးေဘးဘီဘင္မွဆင္းသက္ေသာ အေမြပစၥည္းမ်ားက ကုေဋကုဋာမုိ႔ အဲဒီ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ေလာကကုိ ပ့့ံပုိးမယ္ဆုိလည္း ရႏုိင္ပါတယ္။ အမရဝတီေနျပည္ေတာ္မွာ သူ႔ေခတ္က ေက်ာင္းသင္ပညာရပ္ေတြကုိ တတ္ကၽြမ္းခဲ့တာ၊
ပေရာဟိတ္ ဘြဲ႔ခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ တတ္ကၽြမ္းခဲ့ ပါတယ္။ သူဟာ သူတပါးနဲ႔ မတူ၊ တမူ ထူးျခားတဲ့ အေတြးအျမင္ ရွိတဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ပဋိသေႏၶဉာဏ္အရလည္း အလြန္ထက္ျမက္တဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကကုိ တကယ္ႀကီးပြား တုိးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္ ဆုိရင္ ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔ ပံ့ပုိးလုိ႔အက်ဳိးရွိလွတာ မဟုတ္၊ အတတ္ပညာနဲ႔
ပံ့ပုိးလုိ႔ အက်ဳိးရွိလွတာလည္း မဟုတ္ဘူးဆုိတာ။ ကုိယ္ေတြ႔ အရထုိးထြင္းသိျမင္ခဲ့ပါတယ္။
အမွန္တကယ္ေတာ့ ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔ အတတ္ပညာေတြဟာ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ မေပးႏုိင္ ပူေလာင္မႈကုိသာေပးနုိင္ၾကပါတယ္။ ပစၥည္းရွိျပန္ပါကလည္း ပစၥည္း ကသူ႔ခ်ည္းမေန၊ မာန ကုိေခၚလာ၊ ေသာကကုိ ေခၚလာတတ္ပါတယ္။ ပညာရွိျပန္ပါကလည္း ပညာက သူ႔ခ်ည္းမေန မာနကုိေခၚလာတတ္၊ ေဒါသကုိေခၚလာတတ္တယ္ ဆုိတာကုိ သုေမဓာကေကာင္းေကာင္း သိလုိ႔ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေလာကကုိ သာယာ ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ဖန္တီးရာမွာ ပစၥည္းဥစၥာေတြ အတတ္ပညာေတြဟာ တကယ္တမ္းအားကုိးေလာက္တဲ့ အရာဝတၳဳေတြ မဟုတ္ေၾကာင္း သူနားလည္ပါတယ္။ တကယ္အားကုိးေလာက္တဲ့ အရာဝတၳဳကုိ သူလုိခ်င္ ခဲ့ပါတယ္။ အဘယ္အရာသည္ ေလာကအား ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေစပါသနည္း။ အဘယ္အရာသည္ အားကုိးေလာက္ေသာ ၿငိမ္းေအး ဖြယ္ရာျဖစ္ေလသနည္း ဆုိတဲ့ေမးခြန္း ကုိ ကုိယ္တုိင္ေျဖဆုိခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အေျဖကား ကုိယ္က်င့္သိကၡာ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ကုိထူေထာင္တဲ့ေနရာမွာ တဏွာေလဘကုိ သတ္ရပါတယ္။ တဏွာေလာဘကင္းမွသာ သာယာၿငိမ္းေအးေသာ ဘဝကုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တဏွာေလာဘ ဆုိတာ ဒုကၡကုိ ဖန္တီးစၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္းတဏွာေလာဘကုိ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း
အမွန္တရား သမုဒယသစၥာ လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
မာနဆုိတာ တကယ္ အရင္းစစ္လုိက္ေတာ့ တဏွာ နဲ႔ပင္စပ္ပါတယ္။ ေသာက ပရိေဒဝတုိ႔ ဆုိတာကလည္း တဏွာ ေလာဘက ျမစ္ဖ်ားခံ ၾကတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကဟူ၍ တည္ရွိျခင္း သည္ ပင္လွ်င္ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ မွ ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့တာ ပဲမဟုတ္ပါလား။ ေလာကကုိတည္ေဆာက္တဲ့ ဗိသုကာ၊တဏွာေလာဘ ကုိ မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္ သိပါမွ ေလာကသည္ ေသာကမွ လြတ္ေျမာက္ ပါလိမ့္မယ္။ သုေမဓာ သည္ သူျမင္ေသာ ဤအျမင္ကုိ ေလာကအားေပးခ်င္ခဲ့ပါတယ္။
ေပးနုိင္ေအာင္လည္း သူႀကဳိးစားခဲ့ပါတယ္။ တဏွာဗိသုကာကုိ ရွာေဖြတဲ့ လုပ္ငန္းကုိ သုေမဓာ ဘဝမွ စတင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္းလြန္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ ေဗာဓိပင္နဲ႔ ေရႊပလႅင္ထက္ေရာက္မွ မ်က္ဝါး ထင္ထင္၊ အသေမၼာဟ၊ ပဋိေဝဓ-သိျဖင့္ ျမင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ အခါက်မွ ေတြ႔ၿပီ၊ သင္ကုိေအာင္ခဲ့ ၿပီရယ္လုိ႔ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မတုိ႔ အားလုံးရဲ႔ တစ္ခုတည္းေသာ ပန္းတုိင္သည္ တဏွာ သတ္တာ၊ တဏွာအစပ္ျဖတ္တာဟာ အဓိက ပဲဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ ရွိေနရပါမယ္။ သည္ဘဝနဲ႔ သည္အလုပ္ဆုိတာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ပုိင္ပုိင္ခ်ထား ဘုိ႔ကုိ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္
ဘုရားႀကီး ကဆုံးမေတာ္မူပါတယ္။
ကတညဳတမ်က္စိနဲ႔ ေလာကကုိ ဘယ္လုိၾကည့္သလဲ၊ ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ ကၽြန္မဆက္ေရးပါအုံးမယ္။ အခု နံပါတ္ (၂) ကေတာ့ အမွန္တကယ္ ေလာကအက်ဳိး ေဆာင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ လုပ္ေဆာင္ရမဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ - Objective ကုိေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက လမ္းေၾကာင္းကုိ မီးေမာင္းထုိး ျပထားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ပုိၿပီးေပၚလြင္ သြားေအာင္ ကၽြန္မ ပူေဇာ္ေနက် ျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘိေသက ဥဒါန္းဂါထာေလးကုိ အလြတ္က်က္မွတ္ပူေဇာ္ရင္း တဒဂၤ တဏွာကုိ ပယ္သတ္ၾကရေအာင္ပါ။
အေနကဇာတင္၊ ဗုဒၶဘိေသက (မနသာ ဥဒါန္းဂါထာ)
အေနကဇာတိသံသာရံ၊ သႏၶာဝိသံ၊ အနိဗၺသံဂဟကာရ ၊ ဂေဝသေႏၱာ-ဒုကၡာဇာတိ ပုနပၸဳနံ ဂဟကာရဒိေ႒ာသိ- ပုနေဂဟံ နကာဟသိသဗၺာေတဖာသုကာဘဂၢါ- ဂဟကုဋံ ဝိသခၤတံ ဝိသခၤရဂတံစိတၱံ-တဏွာနံ ခယ မဇၥ်ဂၢါ။
(ပုနပၸဳနံ)- ဘဝ သံသရာ၊ ဖန္ခါခါလွ်င္၊ ခႏၶာဝဋ္ဇာတ္ အျမစ္မျပတ္ႏုိင္ပဲ။ (ဇာတိ)-ေယာနိေလးေထြ၊ လွည့္ပတ္ေဖြလ်က္၊ သေႏၶစြဲ မွီ၊ တည္ေနျဖစ္ပြားရျခင္းသည္။ (ဒုကၡာ)- သေႏၶဇာတိ၊ ခႏၶာ ရွိက၊ ဗ်ာဓိဇရာ မရဏာတုိ႔၊ မကြာ ေႏွာင့္ယွက္၊
ဝင္ႏွိပ္စက္၍၊ သက္သက္ခ်မ္းသာ မဟုတ္ပါပဲ၊ လြႏ္စြာ ညႈိးႏြမ္း၊ ပင္ပန္းဆင္းရဲလွဘိ၏။
(တသၼာ)- ထုိ႔ေၾကာင့္ (အဟံ) ဘုရားအလ်ာ သူျမတ္ငါသည္ (ဂဟကာရံ)- ဒုကၡယွက္လိမ္၊ ခႏၶာ အိမ္ကုိ ၊ ႀကိမ္ႀကိမ္ႀကဳိး ကုတ္၊ တည္ေဆာက္လုပ္သည္၊ အေၾကာင္းရင္း သမုဒယသစၥာ ျဖစ္ေသာ၊ တဏွာေယာကၤ်ား၊
လက္သမားကုိ၊ (ဂေဝသေနၱာ)- လက္သည္စင္စစ္၊ ဘယ္သူျဖစ္ဟု၊ ဉာဏ္ျဖင့္ေမႊ၍၊ ရွာေဖြခဲ့ေသာ၊ ဘုရား အလ်ာ သူျမတ္ငါသည္၊ (အနိဗၺိသံ၊ အနိဗၺိသေႏၱာ)- သင့္ကုိ ျမင္ႏုိင္၊ ဉာဏ္မ႑ဳိင္ကုိ၊ ပုိင္ပုိင္တိတိ၊ မရရွိခဲ့ ေသးသည္ ျဖစ္၍။
(အေနက ဇာတိသံသာရံ)- ဘဝမ်ားစြာ၊ သံသရာ ကာလ ပတ္လုံး၊ (သံသာဝိသံ)- ခႏၶာငါးခ်က္၊ဒုကၡစက္ကုိ၊ ေၾကာက္လ်ွက္ပင္လွ်င္၊ ငါမခင္ပဲ၊သံသရာဝဋ္၊ ခ်ားရဟတ္၌ ၊မရပ္မနား၊ တဖားဖားလွ်င္၊ ေျပးသြားက်င္လည္
ခဲ့ရေလၿပီ။ (ဂဟကာရက)- ဒုကၡယွက္လိမ္၊ ခႏၶာအိမ္ကုိ၊ ႀကိမ္ႀကိမ္ႀကဳိးကုတ္၊ တည္ေဆာက္လုပ္သည့္၊ အေၾကာင္းရင္းသမုဒယသစၥာ ျဖစ္ေသာ၊ ဟယ္… တဏွာေယာက်ၤားလက္သမားကုိ၊ (ဒါနိ-ကုဒါနိ)- ဘုရားျဖစ္လာ၊ ယခု အခါ၌ (တြံ)- သင့္ကုိ၊ (ဒိေ႒ာ)-ပညာစကၡဳ၊ သဗၺညဳျဖင့္၊ ယခုထင္ထင္လင္းလင္း ျမင္ၿပီ၊ အသိျဖစ္ေပၿပီ။
(တြံ)- တဏွာ ေယာကၤ်ားလက္သမားသည္ (ပုန)- တစ္ဖန္(ေဂဟံ)- ဒုကၡယွက္လိမ္၊ ခႏၶာအတၱေဘာႀကီးဟူေသာ အိမ္ႀကီးကုိ (ပုန၊ နကာဟသိ)- နင့္ေျခ၊ နင့္လက္၊ နင့္အသက္ကုိ ေလးမဂ္လွ်ံရွိန္၊ ဉာဏ္ပုဆိန္ျဖင့္၊ ေလး ႀကိမ္ ျဖတ္ခုတ္၊ အျမစ္ျပဳတ္၍၊သစ္ငုတ္တုိမွန္ နင္ျဖစ္ၿပီ မွန္ေသာေၾကာင့္။ တစ္ဖန္ထပ္ေလာက္ နင္တည္ေဆာက္ႏုိင္ေတာ့မည္
မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ (ေတ)-သင္ တဏွာ ေယာက်ၤား၊ လက္သမား၏ (သဗၺာ)- တစ္ခုမၾကြင္း၊ ခပင္းဥႆုံ၊ အလုံးစုံကုန္ေသာ၊
(ဖာသုကာ)- ခုိင္မာတည္ေဆာက္၊ ခႏၶာအိမ္၏ ဘုံကြန္းေျပာက္ တည္းဟူေသာ၊ ထုတ္ေယာက္ဒုိင္းမွ်ား၊ ကိေလသာတရားတုိ႔ ကုိလည္း။ (ဘဂၢါ)- ဝါသနာ အေငြ႔ အသက္ နွင့္တကြ၊ အႏုႆယ သတၱိ၊ က်န္မရွိေအာင္၊
စိစိေၾကညက္။ ငါဖ်က္ခ်အပ္ေလၿပီ။ (ဂဟကုဋံ)- သစၥာေလးအင္ ၊ နိဗၺာန္လြင္ကုိ၊ ျမင္ခြင့္မေပး၊ ေဝးသထက္ေဝးေအာင္၊
အေရးကန္႔လန္႔ တားဟန္႔ပိတ္ကာ၊ အဝိဇၨာတည္းဟူေသာ အိမ္၏ အထြဋ္မွန္ကင္းကုိလည္း။ (ဝိသခၤတံ)-အရဟတၱမဂ္၊ ဉာဏ္သံလ်က္ျဖင့္၊ မႈန္႔မႈန္႔ေၾကမြ၊ ငါဖ်က္ခ်အပ္ေပၿပီ။ (စိတၱံ)- ကိေလသာဟူ၊ ျမဴ အညစ္အေၾကး၊ ကင္းေဝးျဖဴ စင္၊ ငါဘုရား၏ စိတ္အစဥ္သည္။ (ဝိသခၤါရ) -သံသရာ စက္ကြင္း၊ ဒုကၡခပင္းမွ၊ လြတ္ကင္းရာမွန္၊ နန္းနိဗၺာန္သုိ႔၊
(ဂတံ)- အရုဏ္မ်က္ေမွာက္၊ သႏၱိဓာတ္၊ သိဒၶိေပါက္သျဖင့္၊ ဆုိက္ေရာက္ သက္ဝင္မိေလၿပီ။ (အဟံ)- သုံးေလာကထြဋ္ထား၊ ငါဘုရားသည္၊ (တဏွာနံ၊ခယံ)- တဏွာ တရား၊ ရာရွစ္ပါးတုိ႔၏ ပ်က္ျပားကုန္ခမ္းရာမွန္၊ အာသဝကၡယဉာဏ္၊ စတုတၳမဂ္ဖုိလ္သုိ႔၊ (အဇၥ်ဂၢါ)- စကၠဝါရုိက္ေျခာင္း၊ တုိက္တစ္ေသာင္းမွ၊ နတ္ေပါင္းျဗဟၼာ၊ ေကာင္းတင္းျငာလ်က္၊ ၾကည္သာဝမ္းေျမာက္၊ ငါဆုိက္ေရာက္ေတာ္ မူခဲ့ေလၿပီတကား။
တဏွာ ဆုိတဲ့ စကားလုံးရဲ႔ အညႊန္ၾကားခံ တရားသားကုိ မိမိ ခႏၶာတြင္ရွာေဖြေတြ႔ရွိ သတိမူႏုိင္ၾကပါေစ။
0 မွတ္ခ်က္ေရးရန္:
Post a Comment