ဖူးပါလွခ်င္..မယ့္သခင္ကုိ

မနက္ျဖန္ မွာ က်ေရာက္မဲ့ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ ကုိ *ေအာင္ေျမျပည္မ ကပိလသုိ႔ * ဆုိတဲ့အမည္ နဲ႔ အရင္က ပူေဇာ္ခဲ့ ေသာ္လည္း သည္ႏွစ္..တေပါင္းလျပည့္မွာေတာ့ တရားဓမၼ ၊ မပါ၀င္ပဲ မိန္းမသားတစ္ဦး ရဲ႔ ႏွလုံးသားကုိ တုိက္ရုိက္ခံစားလုိတာ ေၾကာင့္ကၽြန္မမွာ *ကဗ်ာ ဆရာမ အသခၤယာရွင္ေထြးေရး* တဲ့ *ယေသာဓရာ ၏ညမ်ား *စာအုပ္ကုိ ဖတ္ရႈ ကုိးကားလုိက္ပါတယ္..။
အဲဒီေန႔ မွာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔အားလုံးရဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရား ရဲ႔ ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးစတင္ခဲ့တဲ့ ပါတယ္..။ ဘုရားရွင္အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ၿပီးတဲ့ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္ မွာပဲ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ရာဇၿဂဳိဟ္္ျပည္၊ ေဝဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေနထုိင္ကာ အဂၤတုိင္းသားနဲ႔ မာဂဓတုိင္းသားေတြကုိ တရားေရေအး တုိက္ေကၽြးေတာ္မူေနတဲ့ အခ်ိန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီ သတင္းကုိၾကားသိတာနဲ႔ ျမတ္စြာ ဘုရားရဲ႔ ဖခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒန မင္းႀကီး ၾကားသိေလေတာ့ ေခါင္းေဆာင္အမတ္ ၁၀ဦး တုိ႔ကုိ ေနာက္ပါ အေျခြအရံ တစ္ေထာင္စီနဲ႔ ၁၀ႀကိမ္ ခြဲၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာ ဘုရားကုိပင့္ဘုိ႔ ရာဇၿဂဳိဟ္ ကုိေစလႊတ္ခဲ့ ပါတယ္..။
သုိ႔ေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ ေတြ႔႔႔ လုိ႔ တရားနာယူရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကပိလဝတ္သုိ႔ မျပန္ၾကေတာ့ပဲ၊ တစ္ေယာက္မက်န္၊ သာသနာ့ေဘာင္သုိပဝင္ေရာက္ၾကၿပီး ဧဟိဘိကၡဳ ၊ရဟန္းေတြခ်ည္း ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။
ေနာက္ဆုံး မွာေတာ့ ဖြားဘက္ေတာ္ ျဖစ္တဲ့ ကာဠဳဒါယီ အမတ္ႀကီးကေတာ့ ရာဇၿဂဳိဟ္ကုိ မသြားခင္ ကတိစကားရွိထားတဲ့ အတုိင္း ခမည္းေတာ္ေပးအပ္ လုိက္တဲ့ တာဝန္ကုိ ေက်ျပြန္စြာထမ္းေဆာင္ ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ သူကေနာက္ဆုံးအသုတ္မွာ ေခါင္းေဆာင္ ပါဝင္ခဲ့ တာမဟုတ္လား။

ဖြားရာဇာတိျဖစ္တဲ့ ကပိလဝတ္ေနျပည္ေတာ္ကုိ ၾကြေရာက္ခ်ိန္တန္ပါၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ဂါထာ ၆၄-ဂါထာသီကုံးေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါတယ္။ပါဠိဘာသာမွာ ဂါထာဆုိတာ ကဗ်ာပါ ။ စုႏၷိယ ဆုိတာကေတာ့ စကားေျပလုိ႔ မွတ္သားဘူးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ၆၄ဂါထာ ဆုိေတာ့ တေပါင္းလရ႔ဲသာယာပုံကုိ သီကုံးဖြဲ႔ဆုိထားၿပီး ေမြးရပ္႒ာနီကုိ ျပန္လည္ ၾကြခ်ီဘုိ႔ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္၊ေကာင္းျမတ္တဲ့ အခါသမယျဖစ္ပါေၾကာင္း ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေပါ့ေနာ္။
သည္ေလွ်ာက္ထားခ်က္၇ဲ႔ အစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟႏၱာေပါင္း ႏွစ္ေသာင္းၿခံရံၿပီး မဟာ သကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္ ရဲ႔ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္ေန႔မွာ ရာဇၿဂုိဟ္မွ ယူဇနာ ၆၀ ေဝးကြာတဲ့ ကပိလဝတ္ေနျပည့္ေတာ္ကုိ တစ္ေန႔လွ်င္ တစ္ယူဇနာ ခရီးနဲ႔ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူခ့ဲပါတယ္..။
တစ္ေန႔ မွာ တစ္ယူဇနာ ဆုိေတာ့ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ ကေန ဆုိေတာ့ ေနာက္ ရက္ေပါင္း၆၀ ၾကာတဲ့ ၁၀၄ ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ မွာ မွ ကပိလ၀တ္ ေနျပည္ေတာ္ကုိ ေရာက္ရွိေတာ္မူမွာျဖစ္ပါတယ္..။ သုိ႔ေသာ္လည္း စတင္ၾကြ ခ်ီ လာၿပီဆုိတဲ့ သတင္းစကား ေၾကာင့္ လႈပ္ရွား တုန္လႈပ္ ခဲ့ရသူေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ေတြအမ်ားအျပားမွာ ပါရမီဖက္ ယေသာဓရာ ကထိပ္ဆုံးကေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားခဲ့ရတာပါ..။
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မ က *အသခၤယာရွင္ေထြး*ေရးတဲ့ *ယေသာဓရာ၏ ညမ်ား*ကဗ်ာ စာအုပ္ကုိ ဖတ္မိ လြမ္းမိေသးတာ..။

ဒီေန႔..လျပည့္ေန႔…သားေတာ္ေလးရဲ႔ ေမြးေန႔..၊
ဖခင္မပါတဲ့ေမြးေန႔…၊ ရုိးရုိးေလးပဲက်င္းပ၊ တုိးတုိးေလးပဲက်င္းပ၊
တစ္ေယာက္ကေတာ့ သတိရအားမည္ မထင္..။
ေအာ္..ဘာလုိလုိ နဲ႔ ငါးႏွစ္တဲ့..
ပိေတာက္ေတြလည္းငါးႏွစ္..
ဥၾသေတြလည္းငါးႏွစ္၊
အင္ၾကင္းေတြလည္းငါးႏွစ္ ၊
၀တ္စုံသစ္ေတြ နဲ႔ လွေနၾက..။
ငါးႏွစ္ရဲ႔ေနာက္ ..ေျခာက္ႏွစ္..
ထူးျခားေလသည့္ထုိႏွစ္
ထူးျခားေလသည့္ထုိည..
တစ္ခါကလုိ လျပည့္ည
ၾကက္သီးထေအာင္ခါလႈပ္..သစ္ရြက္ရင့္တုိ႔ တစ္ျဖဳတ္ျဖဳတ္။
သကၠရာဇ္တုိ႔ တစ္ျဖဳတ္ျဖဳတ္..သံသရာရထား၀င္ရုိးျပဳတ္..
ဗုဒၶျဖစ္ၿပီ..ကၽြန္မအရွင္ ဗုဒၶ ျဖစ္ၿပီ..တဲ့..။

အနာသည္း..ကမၻာႀကီး ရဲ႔က်န္းမာေရး
ကၽြန္မ အရွင္..ရင္ေလး..ေဆးစလုိ႔ကုၿပီတဲ့..။
ပန္းသတင္း..ေလညွင္း..
နန္းတြင္းအထိအေရာက္ေ၀့ ေန႔သစ္တုိ႔ စခဲ့ၿပီအရွင္..။

အၿပဳံးၿပီးေတာ့အခ်ဳိ..အခ်ဳိၿပီးေတာ့အၿပဳံး …
တစ္နန္းေတာ္လုံး၀မ္းသာ ..၊ကၽြန္မဆုိတာေျပာစရာမရွိ..၊
ဆီထိေနတဲ့၀ါဂြမ္း ၊ ပီတိေတြလည္းလႊမ္းခဲ့သည္အရွင္..။

ဘူမိမာတာ၊မဟာပံသု
ကၽြန္မတုိ႔ ကပိလ၀တ္ေလ..တစ္ခါက အရွင့္ေျမ..
အရွင့္ေျခကုိေမွ်ာ္တ ၊ကပိလရ႔ဲ ရင္ေသြး
ကပိလကထြက္တဲ့ေဆး ၊ငါတုိ႔အနာ မကုေသး၊
ငါတုိ႔ဆီကုိမေရာက္ေသး၊ တစ္ေမးထဲေမးေနၿပီအရွင္..။

အမိ..ကပိလ၀တ္သုိ႔ တစ္ေခါက္ ..
ၾကြေရာက္ေရး အခြင့္ပန္..
အရွင့္ထံ ..မင္းခ်င္းတုိ႔အေခါက္ေခါက္ …၊
ေရာက္ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္၊
တစ္ရက္ ..ကၽြန္မအတြက္..တကယ့္အိပ္မက္ပမာ ..၊
လာၿပီ..သူလာၿပီ..အရွင္ေရာက္ေလၿပီ..တဲ့..။

ကြယ္..ရင္ထဲမွာ လႈိင္းၾကြ..
ထရမည္လား၊ ထုိင္ရမည္လား..။
ဘာလားညာလားမသိအား..
အရာရာ လႈပ္ရွား ၊
သားေတာ္ေလးကုိဖက္ထား..
လက္ဖ်ားလည္း ဂဏာ မညိမ္ ၊
အခ်ိန္ဆုိတာ သမားေတာ္ႀကီးဆုိ…
၇ႏွစ္ ဆုိတဲ့သမားေတာ္ႀကီး ရဲ႔..။
ယေသာဓရာ ကုိငဲ့ ကြက္…
ေဆးတစ္ခြက္ေတာ့သနားသင့္ပါၿပီ…တဲ့..။

ဘဝဆက္ဆက္ လက္ခ်င္းယွက္ခဲ့တဲ့၊ ပါရမီဖက္ တစ္ဦး ရဲ႔ ႏွလုံးသားဟာ စကားမ်ားစြာေျပာေနမွာအမွန္ပါပဲ။ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာ တစ္သိန္း ကာလၾကာ ပါရမီခရီး ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ခ်ိန္မွာ ထုိက္တန္ေသာ အသိအမွတ္ျပဳမႈကုိ မိန္းမသားပီပီ ေမွ်ာ္လင့္ရွာေပလိမ္မယ္လုိ႔ ကၽြန္္မက နားလည္ေနမိပါတယ္..။

ျမတ္ဗုဒၶရဲ႔ ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးမွာ ထြက္လုိ႔ မႀကဳိဆုိပဲ ခန္းေဆာင္ထဲကေစာင့္လုိ႔ေနခဲ့တာ။ ျမတ္ဗုဒၶ က ပါရမီဖက္ ကုိ ျပန္လည္ေတြ႔ဆုံခ်ီးေျမွာက္ဘုိ႔ ၾကြခ်ီ ေပးခဲ့တာဟာ တစ္ခ်ိန္က မေတာင္းဆုိပဲ၊ ရရွိခဲ့ဘူးတဲ့ ၾကာငါးခုိင္ အတြက္ ျဖစ္လိမ့္ေလမလားလုိ႔ လည္း ကၽြန္မကစဥ္းစားေနမိပါတယ္။

ေလာကီအက်ဳိး ကုိေဆာင္ရြက္တဲ့ေနရာ မွာ ကရုဏာ ထက္ႀကီး ေသာ စြမ္းအားမရွိပါ။ ေလာကုတၱရာ အက်ဳိး ကုိေေဆာင္ရြက္တဲ့ေနရာ မွာ ပညာ ထက္ႀကီးတဲ့ အရာ မရွိပါတဲ့။ အမ်ဳိးသားသည္ ပညာကုိ ကုိယ္စားျပဳ ၿပီး အမ်ဳိးသမီးသည္ ကရုဏာ ကုိကုိယ္စားျပဳပါတယ္။ ပညာနဲ႔ ကရုဏာ ဆုိတာ ေနနဲ႔လလုိပါပဲ လုိ႔ မွတ္သားဘူးပါတယ္။

ကပိလဝတ္ေနျပည္ေတာ္ ရဲ႔ ေန နဲ႔ လ ေတြ႔ဆုံပြဲ ကေနာက္ႏွစ္လၾကာရင္ ေရာက္လာေတာ့မွာမုိ႔ ကၽြန္မက ျမင္ေယာင္ ၾကည္ညုိရင္း ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးအစ တေပါင္းလျပည့္ကုိ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
သစၥာအလင္း