ကုိယ္ ဟာ....
ကုိယ္ စုုိက္ပ်ဳိး ထားတာေလး ကုိ ကုိယ္ ေငးၾကည့္ခ်င္သူပါ....။
ရုိးစင္း တဲ့ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ ရဲ႔ တာဝန္ေက်ျပြန္ မႈ နဲ႔ ဘဝကုိျဖတ္သန္းပါတယ္..။
ေစတနာ ေတြ...ေမတၱာတရား ေတြ ပါမလာ မွာကုိ စုိးရိမ္စရာ မလုိေအာင္ကုိ ...ကုိယ္ႀကဳိးစားခဲ့ပါတယ္..
ေဖ့စ္ဘုတ္ ေပၚက ပဋိပကၡ ေတြ....
အယူအဆ တုိက္ပြဲ ေတြ........
ပါတီဂုိဏ္းဃန ေတြ.....
ဆယ္လီ...ဆယ့္တစ္လီ ေတြ.......
စိန္ဘယက္ေၾကာ္ညာေတြ ၾကား မွာ......
နည္းပညာ နဲ႔ အေတြး အေခၚသာ ေရးသား အာရုံ စုိက္ ထား ပါလားရယ္လုိ႔
အသိအမွတ္မျပဳႏုိင္ၾက ဘူးလား..ဟင္..။
တစ္စုိက္မတ္မတ္ ...တစ္စူးနစ္နစ္...... တစ္ခုတည္းေသာအာရုံ.... ရွိတာပါလုိ႔.... မယုံၾကည္ၾကေတာ့ဘူးလား..။
ဂုဏ္ ႀကီးႀကီး နဲ႔ ပါဝါ အႀကီးႀကီး မရွိရွာ ဘူးရယ္လုိ႔ အထင္အျမင္ေသး.....
အထင္ ေသးတယ္ ဆုိတာ ..ေသးတယ္လုိ႔ ထင္တာ ပဲေပါ့......
စုိးရိမ္တယ္ ဆုိတာ...စြမ္အားမရွိဘူးလုိ႔
ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္..ကုိယ့္ခ
ရင္ခုန္သံ စည္းခ်က္ေတြ တစ္သံတည္းထြက္မယ္ ထင္ထားတာ မွားေနေလ်ာ့သလားကြယ္..။
ကုိယ္က အင္အား လုိ႔ သတ္မွတ္ ခံယူထားတာေတြကုိ မယုံၾကည္ၾကဘူးလား..။
ဘဝ ဆုိတာ.....
အခ်ိန္= ေငြ
ကုိးစား မႈ = ေငြ
ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈ = ေငြ.... ဆုိတဲ့ ေဖၚမ်ဴလာေအာက္ မွာ အရာရာတစ္သားတည္းျဖစ္....
ဘာေတြ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္...။
အျပစ္ေတြ လည္းမဆုိခ်င္......
ကုိယ္ေလ.....
ဟုိးအရင္ ရပ္ဝန္းက.....
ငယ္လဝန္းသာ ျပန္ထြန္းခ်င္....မိ။
0 မွတ္ခ်က္ေရးရန္:
Post a Comment