နမကၠာရ ဘုရားရွိခုိး တြင္ပါဝင္ေသာ ခက္ဆစ္၏ အေျဖမ်ား -၁

ပကိဏၰက နမကၠာရ ဘုရားရွိခုိးကုိ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ရင္းျဖင့္ ဘုရားရွင့္ရဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ အစုံ ဂုဏ္ေတာ္ အနႏၱ တုိ႔ကုိ ပီတိစိမ့္ေအာင္ ျမင္ေယာင္ၾကည္ညဳိ ေနၾကမွာပါ..။
၃၂ပါး သမိုက္ထားေသာ ၊ေယာက်ၤားျမတ္တုိ႔၏ လကၡဏာ …..
ဝသီေဘာ္ငါးတန္ျဖင့္ အဖန္ဖန္ေလ့လာေတာ္မူၿပီးလွ်င္….
ေလးတန္ၾသဃ ၊အာသဝႏွင့္…
ေျခာက္တန္နီဝရဏ…..
ကိေလသာစက္၊သုံးေထာင္ဝက္ကုိ ….
စေသာကိန္း ဂဏန္းမ်ားႏွင့္ အတူ ေရတြက္မႈမ်ဳိးစုံေနာက္ကြယ္ မွ အဓိပၸါယ္ အဖုံဖုံတုိ႔ကုိ ကၽြန္မနည္းတူ သိခ်င္ၾကလိမ့္ မယ္ဆုိတာလည္းကုိယ္ခ်င္းစာမိပါရဲ႔….။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ကိန္းဂဏန္းမ်ားက ရည္ညြန္းေသာ ေဝါဟာရ၊ အနက္ အဓိပၸါယ္မ်ား ကုိ ဆက္လက္ ေဖၚျပလုိက္ပါတယ္ ရွင့္။


၃၂ပါး ေသာ လကၡဏာ ေတာ္ႀကီး
ဗုဒၶဘုရားႏွင့္ စၾကာဝေတးမင္းကဲ့သုိ႔ ေယာက်ၤားျမတ္တုိ႔၏ လကၡဏာႀကီးမ်ားဟူ၏။
၁။ ျပည့္ ၿဖဳိးညီညာေသာဖဝါး
၂။ ၁၀၈ ကြက္၊ စက္ လကၡဏာ ေတာ္ အစုံပါေသာ ေျခဖဝါး။
၃။ သူတပါးတုိ႔ထက္ လုံးဝန္းရွည္ေသာ ဖေနာင့္။
၄။ ရင္းတုတ္ ဖ်ားသြယ္ ရွည္လ်ား၊ ညီညာေသာ ေျခေခ်ာင္း၊လက္ေခ်ာင္း ။
၅။ ဖြားစ အခါ ကဲ့သုိ႔ အၿမဲႏုနယ္ေသာ လက္ ေျခ မ်ား။
၆။ အတုိ အရွည္ မရွိ ညီညာေသာ၊ လက္ေခ်ာင္း၊ ေျခေခ်ာင္း။
၇။ ျမင့္တက္ေသာဖမ်က္၊
၈။ ေျခသလုံး၏ ေရွ႔ေနာက္၊ နံပါး အသားစုိင္မ်ားမွ၊ သေလးစပါးႏွင့္တူျခင္း။
၉။ ကုိယ္ခႏၶာ အေျဖာင့္ထား၍ ဒူးဆစ္ထိရွည္ေသာလက္။
၁၀။ အအိမ္ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းအပ္ေသာ အဂၤါဇာတ္။
၁၁။ ေရႊ အဆင္းကဲ့သုိ႔ဝါဝင္း၍ လုံးက်စ္ေသာ ကုိယ္။
၁၂။ ႏုနယ္ေသာ အေရ၊ အသား။
၁၃။ ေမႊးညွင္းတစ္တြင္း ၌ တစ္ပင္စီ သာေပါက္ျခင္း။
၁၄။ ထုိေမႊးညွင္းတုိ႔သည္ လက်ၤာရစ္လွည့္၍ အဖ်ားေကာ့တက္ၿပီး၊ မ်က္စဥ္း အညဳိေရာင္ရွိျခင္း။
၁၅။ ေျဖာင့္စင္းေသာ ကုိယ္ခႏၶာ။
၁၆။ လက္ဖမုိး၊ေျခဖမုိး ပခုံးစြန္း လည္ဂုတ္ျပည့္ၿဖဳိးျခင္း။
၁၇။ ျခေသၤ့မင္း၏ ေရွ႔ပုိင္းကုိယ္ကဲ့သုိ႔ ၊ ေရွ႔ ေနာက္ ၊ေအာက္ထက္ ျပည့္စုံ ေသာကုိယ္။
၁၈။ လက္ျပင္ရုိးႏွစ္ခု အၾကား ျပည့္ၿဖဳိးေသာ အသား ။
၁၉။ အလံႏွင့္ အရပ္ ညီ မွ် စြာရွိျခင္း။
၂၀။ အညီ အမွ် ၊ လုံး ၍ လွပေသာ ပခုံး၊လည္ပင္း။
၂၁။ အရသာကုိ ေဆာင္ယူႏုိင္ေသာ အေၾကာေကာင္းမ်ား။
၂၂။ ျခေသၤ့ ၏ ေအာက္ေမးကဲ့သုိ႔ ျပည့္ၿဖဳိးေသာ အထက္ေမး ၊ ေအာက္ေမး။
၂၃။ သြားေပါင္းေလးဆယ္ရွိျခင္း။
၂၄။ ညီညာတိက်ေသာသြားရွိျခင္း။
၂၅။ ႀကဳိးႀကဲမရွိ၊ေစ့ေသာသြားရွိျခင္း။
၂၆။ ထင္ရွားေသာသြားစြယ္ရွိျခင္း။
၂၇။ ရွည္ျပန္႔ေသာ လွ်ာ ရွိျခင္း။
၂၈။ ျဗဟၼာ မင္း၏ အသံကဲ့သုိ႔ သာယာခ်ဳိၿမိန္ေသာအသံ ၊ ကရဝိတ္သံရွိျခင္း။
၂၉။ ညဳိသင့္ေသာ အရပ္၌ ၊ အလြန္ညဳိေသာ မ်က္လုံး။
၃၀။ ဖြားသစ္စ ႏြားငယ္၏ မ်က္လုံးအိမ္ကဲ့သုိ႔ မ်က္လုံးအိမ္ရွိျခင္း။
၃၁။ မ်က္ခုံး ႏွစ္သြယ္ ၊ အလည္ တည့္တည့္၌ ၊ ဥဏၰလုံေမႊးရွင္ေတာ္ ရွိျခင္း။
၃၂။ နဖူးသင္းက်စ္ရွိျခင္း။
ဝိမုတၱိ ငါးပါး
၁။ တဒဂၤဝိမုတၱိ = တစ္ခဏ မွ် ကိေလသာ မွ လြတ္ျခင္း။
၂။ဝိကၡ မၻန ဝိမုတၱိ = မဟဂၢဳတ္ကုသုိလ္ျဖင့္ ကိေလသာကုိပယ္ခြာလြတ္ေျမာက္မႈ။
၃။သမုေစၦဒ ဝိမုတၱိ = မဂ္ျဖင့္ကိေလသာမွ အၾကြင္းမဲ့ ျဖတ္ေတာက္ လြတ္ေျမာက္မႈ။
၄။ ပဋိ႔ပႆမၻန ဝိမုတၱိ =ဖုိလ္ ျဖင့္ကိေလသာ မွ ထပ္မံလြတ္ေျမာက္မႈ။
၅။ နိသရဏဝိမုတၱိ = ကိေလသာ မွ လုံးဝလြတ္သူ ။
ဝသီေဘာ္ ငါးတန္
စ်ာန္ ကုိ အထူးသျဖင္ ့ႏုိင္နင္းေစရန္ ၊ အေလ့အက်င့္ ျပဳမႈ ငါးမ်ဳိး။
၁။ အဝဇၨနဝသီ= ထပ္ကာ ထပ္ကာ ဆင္ျခင္ျခင္း အေလ့အက်င့္။
၂။ သမာဝဇၨနဝသီ = ထပ္ကာ ထပ္ကာ ဝင္စားျခင္း အေလ့အက်င့္။
၃။ ပစၥေဝကၡဏာ ဝသီ = အဖန္ဖန္ သုံးသပ္ျခင္း အေလ့အက်င့္။
၄။ အဓိ႒ာနဝသီ = စ်ာန္မွ ႏုိးထရန္ေဆာက္တည္ျခင္း အေလ့အက်င့္။
၅။ ဝု႒ာနဝသီ = သတ္မွတ္ခ်ိန္အတုိင္း စ်ာန္မွ ထျခင္း အေလ့အက်င့္။
စြန္႔ျခင္းႀကီး ငါးပါး
ဘုရားျဖစ္ရန္၊ သမၼာ သေမၺာဓိဆုပန္ အေလာင္းေတာ္မ်ား၊ လုိက္နာက်င့္ႀကံ အားထုတ္ရသည့္ ပါရမီ ျဖည့္ဆည္းျခင္း ဆုိင္ရာ စည္းမ်ဥ္းႀကီး ငါးခ်က္ ။
၁။ ဓန ပရိစၥာဂ = ပစၥည္း ဥစၥာ စည္းစိမ္ ဟူသမွ် ကုိ စြန္႔လွဴျခင္း။
၂။ အဂၤပရိစၥာဂ = ေျခ လက္စေသာ အဂၤါ အစိတ္ အပုိင္း ကုိ စြန္႔လွဴ ျခင္း။
၃။ ပုတၱ ပရိစၥာဂ = သားသမီး ကုိ စြန္႔လွဴျခင္း။
၄။ ဘရိယ ပရိစၥာဂ =မယားကုိ စြန္႔လွဴျခင္း။
၅။ ဇီဝိတ ပရိစၥာဂ = မိမိအသက္ကုိစြန္႔လွဴျခင္း။

ပကိဏၰက နမကၠာရ ဗုဒၶဝႏၵနာ အစိေႏၲယ် ဘုရားရွိခုိးႀကီး

က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေရးသားစီရင္ေတာ္မူေသာ
ပကိဏၰက နမကၠာရ ဗုဒၶဝႏၵနာ
အစိေႏၲယ် ဘုရားရွိခုိးႀကီး
*နေမာတႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ*

(၁) အစိေႏၱယ်၊ အပၸေမယ်၊ေသ႒ ေဇ႒ ဓ အတုလရမံ၊ အရဟံ ဘဂဝါ၊ သမၼာသမၺဳဒၶႆ၊ အႏုတၱရ မာရဇိ၊တိေလာကႏၱဂူ၊ သယမၻဴ ဘဝိႆရ၊ ဤသုိ႔စသား အေသခ်ၤယ်၊ နာမတံဆိပ္၊ ဂုဏ္ဝိသိဌ္ ျဖင့္၊ ဇဗၼဴ ဒိပ္မွတက္၍၊ ဘဝဂ္ တုိင္ေၾကညာလ်က္၊ ကာမ ရူပ၊ အရူပဟု၊ ၾသကာသ သုံးရပ္၊ ေလာကဓာတ္၌၊ အျမတ္ထက္ အျမတ္၊ သမုိက္အပ္ေသာ၊ လူနတ္ျဗဟၼာ၊ မဟာကဝိန္၊ သုခမိန္တုိ႔သည္၊ ပညိေျႏၵ ရွိတုိင္းျဖင့္၊ ျခားပုိင္းတြက္က်ဳံး၍ မဆုံး မကုန္ႏုိင္၊ မႀကံစည္ႏုိင္၊ မအံ့ၾသႏုိင္၊ ျပည့္လႈိင္ေထြျပား၊ မ်ားျပားက်ယ္ဝန္းေသာ၊ ေက်းဇူးေတာ္ အပုံ၊ ဂုဏ္ေတာ္ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္ မူေပထေသာ…။
(၂) အမ်ဳိးျဖင့္ျမတ္ေသာသူ၊ ဘုန္းျဖင့္ျမတ္ေသာသူ၊ ဂုဏ္ျဖင့္ျမတ္ေသာသူတုိ႔သည္၊ မာန္မူ ဖက္ၿပဳိင္ျခင္းငွာ မထုိက္၊ မကုိဋ္ မဂၤလာ၊ ဤကမၻာ၌၊ ပထမာဓိက၊ ဘူမိပါလ၊ အာဒိစၥဂုိဏ္း၊ တုိင္းျပဳ+ ျပည္ျပဳ၊ သမုတိေဒဝရာဇ္ ေနႏြယ္ျဖစ္၍၊ စင္စစ္ အမ်ဳိးေတာ္အားျဖင့္၊ ျမင့္ျမတ္လွေသာ၊ ဇာတိမဟတၱဂုဏ္၊ သုံးဘုံရပ္လုံး၊ ညႊတ္ရုံး ေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္ဦးညႊတ္ရာ၊ ျဖစ္၍၊--- စင္စစ္ ဘုန္းေတာ္အားျဖင့္ အလြန္ျမတ္ေသာ ပုည မဟတၱ ဂုဏ္---။

ဝသုန္ေသလာ၊ အဏၰဝါကုိ၊ ျမဴလႊာျပဳလ်က္ ႏႈိင္းတုစက္လည္း ေက်းဇူးနက္တုိင္၊ မကုန္ႏုိင္သည္ ျဖစ္၍၊ စင္စစ္ ဂုဏ္ေတာ္အားျဖင့္ ျမတ္ေသာ ဂုဏမဟတၱဂုဏ္---။
ဤသုံးစုံေၾကာင့္ လုူ႔ဘုံနတ္႒ာန္၊ ျပဳိင္စံယွဥ္ေဖာ္၊ မေပၚမျပဴ ၊ တစ္ဆူတည္းေသာ၊ အပၸဋိပုဂၢဳိလ္ ျဖစ္ေတာ္မူ ေပထေသာ…။
(၃) ဇမၺဴ႔က်က္သေရ၊ခ်က္ေဗြဘူမိ၊ အပရာဇိခရုိင္ ေညာင္မ႑ဳိင္ကုိ၊ စုိးပုိင္ေတာ္မူအံ့ေသာ ကာလ၌၊ ကာမေလာကဓာတ္၊ ခုႏွစ္ရပ္လုံး၊ ဆတ္ဆတ္ လႈိက္ခုန္တုန္ဘနန္းမွ်၊ သန္းအကုေဋ၊ နတ္ဗုိလ္ေျခႏွင့္၊ မုိးေျမၾကည္းဟည္း၊ ပဲ့တင္တီးေအာင္၊ ဖ်က္ဆီးလုယက္လာေသာ၊ ေမခလာဂီရိ၊ ေတာင္တရွိမွ်၊ ေျပာင္ႀကီး ေသဌ္နင္း၊ မာန္နတ္မင္းကုိ---
ျဖည့္တင္းေတာ္မူခဲ့ေသာ ၊ပါရမီဉာဏ္၊ ကံသမၻာရွိန္၊ ဝရဇိန္ လွ်ံေျပာင္၊ ေရႊဘုန္းေရာင္ျဖင့္၊ ေမွာင္မဝင္ခင္၊ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေစ၍၊ ကိေလသာစက္၊သုံးေထာင္ဝက္ကုိ၊ ၿဖဳိဖ်က္တုိက္လွန္ျခင္းငွာ၊ အာနာပါန၊ ဘာဝနာ ျဖင့္ ရူပါဝစရ၊ အရူပါဝစရ၊ စတုတၳသမာပတ္တုိ႔ကုိ၊ အာဝဇၨနဝသီ၊ သမာဝဇၨနဝသီ၊ ပစၥဝကၡဏဝသီ၊ အဓိ႒ာနဝသီ၊ ဝု႒ာန ဝသီတည္းဟူေသာ၊ ဝသီေဘာ္ ငါးတန္ျဖင့္၊ အဖန္ဖန္ေလ့လာေတာ္ မူၿပီးလွ်င္….။
ေရွးတီးကာလ၊ ဘဝရွည္က်ဴး၊ ျဖစ္ဘူးသမွ်၊ ေဒသရပ္ရြာ၊ ခႏၶာပင္စည္၊ အမည္ အမ်ဳိးစေသ ၊ ပရမတ္+ပညတ္ တုိ႔ကုိ၊ တပ္အပ္သိႏုိင္စြမ္းေသာ၊ ပုေဗၺနိဝါသဉာဏ္…။
သုံးတုိက္ဘုံသား၊ အမ်ားသတၱ၊ ေဝေနယ် တုိ႔၏ ကမၼဂတိ၊ စုတိပဋိသန္၊ လားရန္ ႒ာနႏွင့္တကြ၊ ဒုရ+ပရိစၦႏၷ၊ သဏွ+သုခုမ ျဖစ္ေသာ၊ရူပါရုံတုိ႔ကုိ အကုန္ျမင္ႏုိင္စြမ္းေသာ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္…။
ေလးတန္ၾသဃ၊ အာသဝႏွင့္ ေယာဂဂႏၳာ၊ ေလးျဖာဥပါဒါန္၊ ေျခာက္တန္ နီဝရဏ၊ အႏုႆယ ခုႏွစ္အင္၊ သံေယာဇဥ္ ဆယ္တန္၊ ျခံရံ လ်က္သား၊ မ်ားစြာေသာ အကုသုိလ္၊ ဗုိလ္ေျခကြပ္ကဲ၊ သူရဲကိေလသာ၊ ေထာင့္ငါးရာတုိ႔ကုိ၊ စင္စြာပယ္ျဖတ္၊ အလြန္ျမတ္ေသာေၾကာင့္ အရဟတၱမဂၢ အမည္ရေသာ အာသဝကၡယဉာဏ္…။
ဤသုံးတန္ေသာဝိဇၨာ၊ ခြဲစိတ္ျဖာေသာ္၊ ဝိဇၨာရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူသျဖင့္၊ သယမၻဴ အထြတ္။ လူတမြတ္ဟု။ မခၽြတ္ သမုိက္အပ္ထေသာ…။
(၄) ပေစၥက ဗုဒၶါ၊ ရဟႏၲာ ဟူသမွ်တုိ႔ ရျခင္းငွာ မထုိက္၊ သုံးထုိက္ဘုံသား၊ အမ်ားသတၱ၊ ေဝေနယ် ပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အလုိဆႏၵ၊ အာသယကိန္းဟန္ကုိ၊ ဧကန္သိျမင္ႏုိင္ေသာ၊ အာသယာႏုႆယဉာဏ္…။
ဣေျႏၵရင့္မရင့္ကုိ ေထာက္ခ်င့္သိႏုိင္စြမ္းေသာ၊ ဣၿႏၵိယ ပေရာပရိယတၱိဉာဏ္…။
ပရမတ္၊ ပညတ္ အလုံးစုံကုိ၊ အကုန္ အစင္သိျမင္ႏုိင္ေသာ၊ သဗၺညဳတ ဉာဏ္…။
သခၤါရ၊ ဝိကာရ၊ လကၡဏာ၊ နိဗၺာန္၊ ပညတ္ တည္းဟူေသာ၊ ေဉယ်ဓံငါးအင္ကုိ၊ သိျမင္ေတာ္မူရာ၌၊ ဆီးကာပိတ္ပင္ျခင္း မရွိေသာ အနာဝရဏဉာဏ္…။
ယမုိက္ျပာဋိဟာလႊတ္ျခင္း အရာ၌ ေလ့လာေတာ္မူႏုိင္ေသာ ယမကပါဋိဟာရိယဉာဏ္...။
သနားထုိက္လွစြာေသာ၊ ေဝေနယ် သတၱဝါကုိ၊ လြန္စြာသနားေတာ္မူေသာ၊ မဟာကရုဏာ သမာပတၱိဉာဏ္...။
ဤ ေျခာက္တန္ေသာ ဆ+အာသာဓါရဏ၊ ဉာဏ လွ်ံေျပာင္၊ ျမတ္တန္ေဆာင္ကုိ၊ ညွိေထာင္ထြန္းစုိက္ေတာ္ မူသည္ျဖစ္၍၊ ေဝးနီး စၾကာဝဠာ၊ သမႏၱာရပ္၊ေလာကဓါတ္တုိ႔ကုိ၊ ထုတ္ခပ္ထင္ထင္၊ ရႈျမင္ေတာ္မူႏုိင္ေသာ ပသာဒစကၡဳ၊ ဉာဏစကၡဳ၊ ဒိဗၺစကၡဳ၊ ဗုဒၶစကၡဳ၊ သမႏၱစကၡဳတည္းဟူေသာ၊ မ်က္စိေတာ္ငါးလုံးျဖင့္ အဆုံးျဖင့္ျမင္ ေတာ္မူၿပီးထေသာ...။
( ၅ ) ပလႅင္၊ အနိမိသ၊ စကၤမ မွသည္ စတုတၳ သတၱာဟဝယ္၊ ရတနာေရႊအိမ္၊ ခ်မ္းရိပ္ၿငိမ္၌၊ ေမြ႔သိမ္စံပယ္ ေတာ္မူကာ၊ အဘိဓမၼာ ခုႏွစ္က်မ္းတြင္၊ ပ႒ာန္းေဒသနာကုိ၊ ေလ့လာဆင္ျခင္ေတာ္မူေသာ၊ အာႏုေဘာ္ေတာ္ေၾကာင့္၊ အေသြးေတာ္၊ အသားေတာ္၊ အရုိးေတာ္စု၊ ဝတၳဳ ပသာဒိေျႏၵ အလုံးမွ၊ ၿပဳိးၿပဳံး ၿပဳိးျပက္၊ ရုိးရုိးရက္ ေတာက္ပလ်က္၊ နီလ၊ ပီတ၊ ေလာဟိတ၊ ၾသဒါတ၊ မဥၨိ႒၊ ပဘႆရာ၊ မိလႅာရည္လုိ၊ ဖိတ္ဖိတ္ယုိမွ်၊ ညဳိေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ဖဲကတၱီပါ၊ ဂီဝါလွ်ပ္ေျပ၊ ရႊန္းရႊန္းေဝမွ်၊ ေရႊေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ကသစ္ေခါင္ရမ္း၊ ပန္းၾကက္ေမာက္ပီ၊ ေတြးေတြးခ်ီမွ် နီေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
သာခြာေဘာ္ၾကဴ၊ ေဖြးေဖြးလူ သကဲ့သုိ႔ ျဖဴေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ျပာလွ်ံ ညဳိလွ်ံ၊ ခုိလွ်ံ စုေပါင္း၊ ရႈမေညာင္းမွ်၊ ေမာင္းေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ထြန္းေပၚဝင္းဝင္း၊ ထိန္လင္းစက္စက္၊ လွ်ပ္စစ္လက္သကဲ့သုိ႔၊ ၿပဳိးၿပဳိးျပက္ေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္… တည္းဟူေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္ဆုိင္ကုိ တၿပဳိင္တည္း ကြန္႔ျမဴးေစလ်က္၊ လေန အတိ။ လွ်ံၿငိိေျပာင္ေျပာင္၊ ဗိမာန္ေရာင္ႏွင့္၊ ေသာင္းေထာင္စၾက ဝဠာ၊ ထြန္းလင္းျဖာေသာ၊ ျဗဟၼာႀကီး တုိ႔၏ ကုိယ္ေရာင္ ကုိယ္လ်က္၊ ႏွိပ္စက္လႊမ္းမုိးႏုိင္ေသာ၊ ကုိယ္ေတာ္ေရာင္တုိ႔ျဖင့္ အေထာင္အေသာင္း သာ၊ ေလာ ကဓာတ္ကုိ၊ တလွ်ပ္လွ်ပ္ ထြန္းလင္းေတာ္မူၿပီးထေသ...။
(၆) ပရိဗိုဇ္ တကၠတြန္း၊ ရဟန္း ရေသ့၊ မုေန႔အရည္း၊ ဦးျပည္းတပသီ၊ေဗရာဂီ တုိ႔၏၊ ဝါဒီ အလုိက္၊ စရုိက္ဘာဝ၊ က်င့္ေဆာင္ၾကေသာ သာသနာ့ဗာဟီ၊ ေလာကီ သီလ တုိ႔ထက္ ဆထက္ေထာင္ရာ၊ သာလြန္ဘိသျဖင့္၊ အဓိသီလ ဟုသမုတ္အပ္ေသာ၊ အာပတ္ခုႏွစ္ပုံကုိ၊လုံျခဳံစြာေစာင့္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ပါတိေမာကၡ သံဝရသီလ…။
ဣေျႏၵ ေျခာက္ပါးကုိ၊ တားျမစ္ပိတ္ပင္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဣၿႏၵိယသံဝရသီလ…။
မိစၦာဇီဝမွ ၾကဥ္ခြာလ်က္၊ စင္ၾကယ္စြာ အသက္ေမြးေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အာဇီဝပါရိသုဒၶိသီလ...။
ပစၥည္းေလးျဖာကုိ ပစၥဝကၡဏာတင္၊ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ ျခင္းဟူေသာ၊ ပစၥယသႏၷိႆိတသီလ…။
ဤေလးဝေသာ၊ စတုပါရိ၊ သုဒၶိတံခြန္၊ အလြန္ျဖဴစင္၊ ျမဴမတင္ျခင္း တည္းဟူေသာ သီလဝိသုဒၶ...။
မဟဂၢဳတ္ ေလာကုတၱရာစ်ာန္ ၌သာလွ်င္၊ ၿမဲၿမံစြာေလ့လာျခင္း တည္းဟူေသာ စိတၱဝိသုဒၶိ…။
ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ျဖာေသာ၊ မိစၦာဝါဒီ၊ ဝိတ႑ီ ညစ္ေၾကးမွ ကင္းေဝး ျဖဴစင္လ်က္၊ အယူ၏စင္ၾကယ္ျခင္း တည္းဟူေသာ ဒိ႒ိဝိသုဒၶိ…။
တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ၊ ယုံမွားသကၤာ ကုိ ျဖတ္ခြာ လြန္ေျမာက္ႏုိင္ေသာ၊ ဉာဏ္၏ စင္ၾကယ္ျခင္း တည္းဟူေသာ ကခၤါဝိတရဏ ဝိသုဒၶိ…။
မဂ္ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကုိ ျမင္ႏုိင္ေသာ ဉာဏ္၏ စင္ၾကယ္ ျခင္းတည္းဟူေသာ မဂၢါ မဂၢဉာဏဒႆနဝိသုဒၶိ...။
မဂ္သုိ႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္းကုိ ျမင္ႏုိင္ေသာ၊ ဉာဏ္၏ စင္ၾကယ္ ျခင္းတည္းဟူေသာ ပဋိပဒါဉာဏဒႆန ဝိသုဒၶိ…။
မဂ္ေလးရပ္ႏွင့္ သဟဇာတ္ သမၸယုတ္ ျဖစ္၍ သစၥာေလးတန္ကုိ ၊ဆယ့္ေျခာက္နက္ ေဝဖန္ၿပီး ဧကန္သိျမင္ႏုိင္ေသာ ၊ ဉာဏဒႆနဝိသုဒၶိ… တည္းဟူေသာ ဝိသုဒၶိ ခုႏွစ္ပါး၊ တရားဘြဲ႔ျဖဴ သရဖူ မကုိဋ္၊ ဦးစုိက္မဂၤလာ၊ျမတ္တန္ဆာကုိ၊ တင့္တယ္စြာ ဆင္ယင္လ်က္...။
တဒဂၤ ဝိမုတၱိ၊ ဝိကၡမၻန ဝိမုတၱိ၊ သမုေစၦဒဝိမုတၱိ၊ ပဋိႆမၻနဝိမုတၱိ၊ နိသရဏဝိမုတၱိ တည္းဟူေသာ ဝိမုတၱိငါးရပ္၊ တရားျမတ္ေၾကာင့္၊ ေလာကဓာတ္အလုံး၊ ညႊတ္က်ဳံး ပူေဇာ္ရာ၊ အာဂါရမုနိ၊ အနာဂါရမုနိ၊ ေသကၡမုနိ၊ အေသကၡမုနိ၊ ပေစၥကမုနိ တုိ႔ထက္ ကဲတက္လြန္ျမတ္စြာ၊ မုနိႏၵာဘိပဝရ အတုလ မုနိလည္း ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ...။
(၇) သုံးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ၊ ေယာကၤ်ားျမတ္တုိ႔၏ လကၡဏာေတာ္ႀကီး၊ ရွစ္ဆယ္ေသာ လကၡဏာေတာ္ငယ္၊ တင့္တယ္ယုိဖိတ္၊ အဂၤါေတာ္အစိတ္ကုိ လကၤာရိပ္ ျပရာ၌ နားပန္ေတာ္ အစုံႏွစ္ဘက္မွသည္၊ နဖူးေတာ္ ဆံစမွ ယွက္ကူးကာေတာက္ပေသာ ဥဏွီသ သင္းက်စ္ေတာ္တျဖာ…။
နရကာေရႊစင္၊ နဖူးေတာ္ အျပင္၌၊ စုိ႔သက္တန္႔ အသြင္ျဖင့္၊ ေကာ့ညႊတ္ေပ်ာ့ေပၚလြင္သည့္ ႏွစ္ဖက္ေသာ မ်က္ေမွာင္ေတာ္တစ္တန္၊ ပဘံကရ မ်က္ေမွာင္ေတာ္ အစမွာ၊ ေလာမထူးေထြ၊ ညာရစ္ေခြျဖင့္၊ ေငြေရာင္ျခည္ တစ္တန္၊ တစ္လံဝက္ေလာက္၊ ဝန္း၍ေတာက္ေသာ၊ ဥဏၰလုံ ေမြးရွင္…။
ပိတုန္းေရာင္သြင္၊ မည္းေမွာင္လြင္သျဖင့္၊ ေက်ာက္နဝရတ္သဖြယ္၊ ေသာက္ရွဴးၾကယ္ တဝ၊ ရႈၾကည့္တုိင္းေတာက္ပေသာ၊ မံသ စကၡဳေတာ္ ႏွစ္ျဖာ…။
ျပယုိးယားပြင့္၊ ေရႊ ပန္းဆုိင္း ဆင့္သကဲ့သုိ႔၊ မျမင့္မေမာက္ မေကာက္ မခၽြန္၊အလြန္လွ်င္၊ ရႈခ်င္ဖြယ္ရာေသာ ႏွာတံႏွာသီးေတာ္ျမတ္…။
ေလ်ာက္ပတ္သားနား၊ ကြန္႔ကြန္႔လ်ားေသာ၊ ပါးေတာ္ျမတ္ႏွစ္သြယ္...။
ပုလဲရတနာ၊ သာခြာေဘာ္ၾကဴ ေဖြးေဖြးလူလ်က္၊ ျဖဴစင္ၾကယ္ လွစြာေသာ သြားေတာ္ျမတ္ေလးဆယ္၊ စြယ္ေတာ္ျမတ္ေလးဆူႏွင့္တကြ၊ ျပန္႔ျပန္႔ညီညာ၊ နီလွစြာေသာ၊ လွ်ာေတာ္ျမတ္ စသည့္ ကုိယ္အဂၤါေတာ္ အစိတ္တုိ႔ျဖင့္၊ ယုိဖိတ္ယွက္သန္းလွ်က္၊ ခ်ီးမြမ္းအံ့ၾသ၊ ေျပာပ၍ မၿပီးႏုိင္သျဖင့္၊ အလြန္အက်ဴး အထူးသပၸာယ္ေတာ္ မူထေသာ…။
(၈) ကာမဘဝါ၊ ဒိ႒ာ ဝိေဇၨာ၊ ၾသဃေလးျဖာ၊ သံသရာစက္ ဝဲဂယက္၌၊ တဝဲလည္လည္ မတည္မရပ္ ခ်ာခ်ာပတ္လ်က္၊ ရဟတ္ဆုံႏြား၊ ကဲ့ အလားသုိ႔၊ ေမ်ာပါးရွည္ၾကာ၊ ေဝေနယ်ာတုိ႔ကုိ၊ အဏၰဝါ ဂယက္ၾသဃနက္မွ၊ ညာလက္ဆြဲငင္၊ ကယ္တင္ေတာ္မူျခင္းငွာ၊ ပဥၥတာလီ၊ ဝါဝႆီဝယ္၊ နာရီ မလစ္၊ မဂ္ဆီ ညွစ္၍၊ ဖြင့္လွစ္ေဟာျပ၊ ဆုံးမေတာ္မူရာ၊ ေဒသနာေတာ္သည္...။
ဝိနယ + သုတၱန္ + ဘိဓမၼံ ဟု သုံးတန္ျပားလာ၊ သာသနာေတာ္ နည္းအားျဖင့္လည္းသုံးရပ္...။ ကထာနည္း အားျဖင့္လည္းသုံးရပ္၊ အာဏာေဝါဟာ ပရမတၱာ ဟူ၍လည္း သုံးရပ္၊
ဤသုိ႔အားျဖင့္ သုံးတန္အျပား၊ ပိဋကတ္ ေဒသနာေတာ္သုံးပါးတုိ႔ကုိ၊ ေဟာၾကား ျမြက္ဟ၊ ဆုံးမေတာ္မူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ လူနတ္တုိ႔၏ ဆရာအစစ္လည္း ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ…။
(၉) ခပ္သိမ္းေသာ တရားအေပါင္းကုိ၊ မိမိ အလုိလုိ၊ ကိုယ္ေတာ္တုိင္သာလွ်င္၊ ေကာင္းစြာထင္ထင္၊ သိျမင္ ေတာ္မူသည္ ျဖစ္၍၊ မ်ားဖ်င္သတၱဝါ၊ ေဝေနယ်ာကုိ၊ ေခမာေအာင္ျမဳိ႔၊ ကူးေစဖုိ႔ငွာ၊ ေဒသနာေရေအး နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အျမဳိက္ေဆးကုိ၊ တုိက္ေကၽြး ျဖန္းဆြတ္ ေတာ္မူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ေလာကသုံးရပ္ ဘုံသုံးထပ္၌၊ ယွဥ္ကပ္ေသာ္လည္း မႏုိင္ ၿပဳိင္ေသာ္လည္း မတူ၊ တစ္ဆူတည္းသာလွ်င္ ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ…။
(၁၀) ဤ မဟာဘဒၵ၊ ကမၻာမ၌၊ ကကုသႏၶာ၊ ေကာဏာ ဂမန၊ ကႆပဟု၊ ေလာကထြဋ္ထား၊ ဘုရားသုံးဆူ၊ သယမၻဴတုိ႔ ထီးျဖဴ အရဟတၱဖုိလ္၊ ရိပ္ခုိနန္းျမင့္ သုံးႀကိမ္ဆင့္၍ ပြင့္ေတာ္မူ ၾကကုန္ၿပီးသည့္ေနာက္---
ေလးဆင့္ေျမာက္ အက် စတုတၳ ေအာင္ပြဲတြင္၊ ေညယ်ငါးအင္၊ ကုန္စင္သိမႈ၊ သမႏၱစကၡဳ၊ သဗၺညဳတ၊ ဉာဏခုိင္ၿဖီး ဉာဏ္ေတာ္ႀကီးကုိ ၊ပုိင္စီးလက္ေရာက္၊ ဆက္ခါေလွ်ာက္၍ ၊ ပြင့္ေျမာက္ေတာ္မူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ၊ျဗဟၼာနတ္လူ ၊သုံး ဘုံသူကုိ၊ ၾကည္ျဖဴေမတၱာ၊ ကရုဏာျဖင့္ သာယာစြာဆုံးမ၊ ေဟာျပေတာ္မူ သည္လည္းျဖစ္ေတာ္မူ ထေသာ…။
(၁၁) ဒီပကၤရာ၊ ထြဋ္ခ်ာမွန္ကင္း၊ သုံးလူ႔မင္း၏ ေျခရင္းေတာ္ေအာက္၊ ဝပ္စင္းေမွာက္လ်က္၊ နိယတဗ်ာဒိတ္ ပန္းကုိ၊ ဆြတ္လွမ္းခံယူေတာ္မူစဥ္ကပင္၊ သာဝကဉာဏ္၊ ပါရမီသာမာန္ျဖင့္၊ နိဗၺာန္ကုိ ကူးယူလွ်င္၊ ရေလာက္ေတာ္မူပါလ်က္…။
*တစ္ေယာက္တည္း၊ ငါတစ္မူ၊ နိဗၺာန္ကုိ ယူေခ်လွ်င္ ဘယ္တြင္ အက်ဳိးမရွိေခ်။ သေမၺာဓိမွန္၊ သဗၺညဳ ေရႊဉာဏ္ကုိ၊ ေသြမလွန္ ငါရမွ၊ တရားျမတ္၊ ေဖာင္စၾကၤာျဖင့္၊သတၱဝါ ေဝေနယ်ကုိ၊ သံသရာဝဲဂယက္မွ၊ နိဗၺာန္မည္သာ ကၽြန္းေခမာသုိ႔ တင္ကာေဆာင္ပုိ႔မည္ဟု*
* တိေဏၰာတာေရယ်ံ၊ ဗုေဒၶါ ေဗာေဓယ်ံ၊ မုေတၱာေမာေစယ်ံ* သုံးခြန္းေသာ ဝစနံကုိ ေရႊႏႈတ္ေတာ္လွစ္ဖြင့္၍ က်ဴးရင့္ေတာ္ မူခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္---။
ေလးအသေခ်ၤ၊ လြန္ေလကုန္ေျမာက္ ကမာၻတစ္သိန္း အလြန္သုိ႔ေရာက္ေအာင္၊ လူသာမာန္ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔ အလြန္တရာ ျဖည့္က်င့္ရွာမွီးႏုိင္ခဲေသာ၊ ပါရမီ ဆယ္ပါး၊ စြန္႔ ျခင္းႀကီး ငါးပါးစေသာ၊ သမၼာ သေမၺာဓိ အျဖစ္တည္းဟူေသာ ဆုႀကီးကုိ ရွာမွီးေတာ္မူၿပီး ထေသာ…။
(၁၂) ဂဂၤါ၊ ဝါဠဳ သဲစု ျမဴဟန္၊ ပမာတန္ကဲ့သုိ႔၊ အနႏၲဂူ၊ နိဗၺာန္ယူကုန္ေသာ၊ ဆူဆူျမတ္စြာေစာသတၱာ တုိ႔၏သြားရာလမ္းေၾကာင္း စရုိက္ေကာင္း မူလျဖစ္ေသာ၊ သီလသံဝရ၊ ဣျႏၵိယ သံဝရ၊ ေဘာဇနမတၱညဳတာ၊ ဇာဂရိယႏုေယာဂ၊ သဒၶါ၊ သတိ၊ ဟီရိၾသတပၸ၊ ဗာဟုသစၥ၊ဝီရိယ၊ ပညာ ေလးျဖာ စ်ာန္တည္းဟူေသာ၊ စရဏ တရား (၁၅)ပါးတုိ႔ကုိ အားသစ္ က်င့္ေဆာင္ေတာ္မူသျဖင့္…။
သယမၻဴတကာ ျပည့္စုံရာသာ၊ နာနာကုလ တုိ႔၏ ေဝါဟာရ သဒၵါ အနက္ကုိ၊ အခ်က္က်သိႏုိင္ေသာ၊အတၱ ပဋိသမၻိဒါ…။
ဝါစာဂီရတ္ ႏႈတ္သံလႊတ္က၊ ဇာတ္တူတူ မတူတူ၊ ဘာသာဟူသမွ် တု႔ိက ဧကႏၲသိႏုိင္ေသာ၊ ဓမၼ ပဋိသမိၻဒါ…။
တစ္ခု တစ္ခုေသာ ပုဒ္ အကၡရာကုိ၊ သဒၵါ၏ အလုိ၊ ဝိၿဂဳိဟ္+ ဝစနက္+ ဓါတ္ + ပစၥည္း လိင္ အန္ျဖင့္၊ ေဝဖန္၍ သိႏုိင္ေသာ နိရုတၱိ ပဋိသမၻိဒါ…။
ကုိယ္တုိင္သိသမွ် တရားတုိ႔ကုိ သူတစ္ပါးသိ္စိမ့္ေသာငွာ၊ သဒၵါ +ပညတ္သုိ႔တင္၍ စုံလင္စြာ ျမြက္ဆုိတတ္ေသာ ပဋိဘာန၊ ပဋိသမၻိဒါ တည္းဟူေသာ သမၻိဒါ ေလးပါး…။
ဣဒၶိဝိဓ၊ ဒိဗၺစကၡဳ၊ ဒိဗၺေသာတ၊ ေစေတာပရိယ၊ ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိ၊ ယထာကမၼဳပဂ၊ အနာဂတံသတည္း- ဟူေသာ အဘိဉာဏ္ ခုႏွစ္ပါး…။
ရူပစ်ာန္ေလးရပ္၊ အရူပစ်ာန္ေလးရပ္အားျဖင့္ သမာပတ္ရွစ္ပါး၊ ေက်းဇူးေတာ္ တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါး၊ ထူးျပား ဆန္းၾကယ္၊ အံ့ဖြယ္ေတာ္ တစ္ဆယ့္ရွစ္စုံ၊ ထုိမွ်ဂုဏ္ကုိ ဥႆုံစုိးပုိင္ေတာ္ မူၿပီး ထေသာ…။
(၁၃) ေဒဝပုတၱမာရ္၊ ကိေလသမာရ္၊ ခႏၶမာရ္၊ မစၥဳမာရ္၊ အဘိသခၤါရမာရ္၊ ဤ ငါးတန္တုိ႔ကုိ၊ တုိက္လွန္ျဖဳိခြဲ၍၊ ေအာင္ပြဲယူႏုိင္၊ ရဲေခါင္တုိင္ေသာ၊ ကာယာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္၊ ေဝဒနာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္၊ စိတၱာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္၊ ဓမၼာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္ တည္းဟူေသာ သတိပ႒ာန္ေလးပါး...။
ျဖစ္ၿပီးေသာ အကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ ပယ္ျခင္း၊ မျဖစ္ေသးေသာ အကုသုိလ္ ကံတုိ႔ကုိ တဖန္ အသစ္မျဖစ္ ေစျခင္း။ မျဖစ္ေသးေသာ ကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ ျဖစ္ပြားေအာင္လုံ႔လျပဳျခင္း၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ ႀကီးပြား+စည္ပင္စိမ့္ေသာငွာ လြန္စြာလုံ႔လျပဳျခင္း တည္းဟူေသာ သမၼပၸဓာန္ ေလးပါး...။
ဆႏၵိဒၶိပါဒ္၊ ဝီရိယိဒၶိပါဒ္၊ စိတၱိဒၶိပါဒ္၊ ဝီမံသိဒၶိပါဒ္ တည္းဟူေသာ ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါး….။
သဒၶိေျႏၵ၊ ဝီရိယိေျႏၵ၊ သတိေျႏၵ၊ သမာဓိေျႏၵ၊ ပညိေျႏၵ တည္းဟူေသာ ဣေျႏၵငါးပါး....။
သဒၶါဗုိလ္၊ ဝီရိယဗုိလ္၊ သတိဗုိလ္၊ သမာဓိဗုိလ္၊ ပညာဗုိလ္ တည္းဟူေသာ ဗုိလ္ငါးပါး.…။
သတိသေမၺာဇၥ်င္၊ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္၊ ဝီရိယ သေမၺာဇၥ်င္၊ ပီတိ သေမၺာဇၥ်င္၊ ပႆဒၶိ သေမၺာဇၥ်င္၊ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္၊ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္ တည္းဟူေသာ ေဗာဇၥ်င္ ခုႏွစ္ပါး…။
သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤပၸ၊ သမၼာဝါစာ၊ သမၼကမၼႏၲ၊ သမၼာအာဇီဝ၊ သမၼာဝါယမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာ သမာဓိ တည္းဟူေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါး…။
ဤသုိ႔အားျဖင့္၊ ပုိင္းျခားတြက္ဖြဲ႔၊ သုံးဆယ့္ခုႏွစ္ရပ္၊ အလြန္ျမတ္ေသာ၊ ေဗာဓိပကၡိယ၊ ဓမၼ အေက်ာ္၊ ရဲမက္ေတာ္တုိ႔ကုိ၊ ကိုယ္ရံေတာ္ႀကီး၊ ဦးစီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္တင္လ်က္၊ အသေခၤ်၊ တြက္ေရမဆုံး၊ ပတ္ကုံး ကိေလသာ၊ မာရ္ဗုိလ္ပါတုိ႔ကုိ ဆံလႊာ မၾကြင္းေအာင္၊ ခုတ္စဥ္းတုိက္သိမ္း၊ အၿငိမ္းေအာင္ျမင္ေတာ္မူသျဖင့္၊ အသခၤတ၊ ေခမေရႊဘုံ၊ ဓမၼာရုံသဘင္၊ ၿမဳိက္နန္းခြင္၌၊ ဥကင္စြင့္စြင့္၊ ဖြင့္ေတာ္မူၿပီးထေသာ...။
(၁၄) ေလးအသေခ်ၤ၊ လြန္ေလတစ္သိန္း တြက္ကိန္းမ်ားလွ၊ ကပ္ထုိမွ်၌၊ လုံ႔လႀကဳိးပမ္း ျဖည့္စြမ္း ဆည္းပူးေတာ္မူခဲ့ေသာ….။
ဒါနပါရမီ၊ သီလပါရမီ၊ နိကၡမပါရမီ၊ ပညာပါရမီ၊ ဝီရိယပါရမီ၊ ခႏၱီ ပါရမီ၊ သစၥာပါရမီ၊ ေမတၱာပါရမီ၊ အဓိ႒ာန္ပါရမီ၊ ဥေပကၡာပါရမီ၊ ဆယ္လီသုံးစုံ၊ ကုသုိလ္ဟုန္ေၾကာင့္၊ လူ႔ဘုံစံေပ်ာ္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္ခါစကပင္၊ ကာဠာဝက၊ ဂေဂၤယ်ႏွင့္၊ မ႑ရ၊ တမၺ၊ ပိဂၤလ၊ ဂႏၶ၊ မဂၤလ၊ ေဟမ၊ ဥေပါသထ၊ ဆဒၵန္၊ ဤဆယ္တန္ေသာ ဆင္မ်ဳိးတုိ႔၏ ဆယ္ဆတက္၊ ဆယ္ဆတက္စီေသာ အားကုိေဆာင္ႏုိင္သည္ျဖစ္၍၊ ေယာကၤ်ား ဗုိလ္ေျခ၊ ကုေဋ တစ္ေသာင္း တုိ႔၏ ကာယဗလ၊ ဌာန ဌာန၊ ေကာသလႅဉာဏ္၊ ဝိပါကဉာဏ္၊ သဗၺတၳဂါမိနီဉာဏ္၊ နာနာဓာတုဉာဏ္၊ အဓိမုတၱိဉာဏ္၊ ဣၿႏၵိယပေရာ ပရိယတၱိဉာဏ္၊ စ်ာနာဒိသံကိေလသဉာဏ္၊ ပုေဗၺနိဝါသဉာဏ္၊ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္၊ အာသဝကၡယဉာဏ္၊ တည္းဟူေသာ ဆယ္ပါးေသာဉာဏ ဗလကုိ ရေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ ...။
လူ႔ျပည္ နတ္ရပ္ ေခတ္သုံးထပ္ကုိ၊ အုပ္ကြပ္စုိးပုိင္၊ ႏုိင္ေတာ္မူျခင္းတည္းဟူေသာ ဣသရိယဘုန္းေတာ္…။
ေလာကုတၱရာ တရား၊ ျမတ္ကုိးပါးသုိ႔ ထင္ရွားစြာေရာက္ျခင္းတည္းဟူေသာ ဓမၼဘုန္းေတာ္…။
နရဂ္၊ ဘဝဂ္၊ ေအာက္ထက္ပ်ံ႔လႈိင္၊ သုံးခရုိင္၌၊ အဆုံးတုိင္ ေက်ာ္ေစာ ေတာ္မူျခင္းတည္းဟူေသာ၊ ယသဘုန္းေတာ္…။
သုံးဆယ့္ႏွစ္ပါး၊ သမုိက္ထားေသာ၊ ေယာကၤ်ားျမတ္တုိ႔၏ လကၡဏာ၊ ေရာင္ဝါျမဳေတ၊ က်က္သေရ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူျခင္း တည္းဟူေသာ သိရီဘုန္းေတာ္….။
အလုိေတာ္ရွိသမွ်၊ တခဏျခင္းျဖင့္သာ၊ ျပည့္စုံလာျခင္း တည္းဟူေသာ ကာမဘုန္းေတာ္…။
နိဗၺာန္ေရာက္ရာ၊ ေဒသနာျဖင့္၊ ျဗဟၼာနတ္လူ၊ သုံးဘုံသူတုိ႔ကုိ ၾကည္ျဖဴစြာလွ၊ သင္ဆုံးမေသာေၾကာင့္၊ ေလာကလုံး ကုိးကြယ္ရာ၊ ဆရာ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူျခင္း တည္းဟူေသာ ပယတၱဘုန္းေတာ္…။
ဤ ေျခာက္ေဖာ္ေသာ၊ ဘုန္းေတာ္အျမတ္ ၊ဂုဏ္အရဟတ္ျဖင့္၊ ေလာကဓာတ္လုံး။ ညႊတ္ရုံးညီကာ၊ ေကာင္းခ်ီးျငာလ်က္၊ ဘဂဝါ ဟူေသာ ဘြဲ႔ ပုံေတာ္ အထူးျဖင့္၊ ညႊတ္ႏူးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္ခ်ီးပ အပ္သည္လည္း ျဖစ္ထေသာ…။
(၁၅) အၯ ဆကၠသတ၊ ဇာတကကုိ၊ ပုံျပသက္ေသခံလ်က္၊ အနႏၲ ဘဝ ျဖစ္ျဖစ္သမွ် တုိ႔ွ၌၊ ဓနပရိစၥာဂ၊ ပုတၱပရိစၥာဂ၊ ဘရိယ ပရိစၥာဂ၊ အဂၤပရိစၥာဂ၊ ဇီဝိတပရိစၥာဂတည္း ဟူေသာ၊ စြန္႔ျခင္းႀကီး ငါးအင္၊ မဂၢင္ေဖာင္ပ်ံ စံလုိသူ အေပါင္းတုိ႔ထက္၊ ကဲေဆာင္း လြန္ေျမာက္၍၊ အေထာက္မတန္ ျပဳခဲ့ေသာ၊ ေဟတုသမၸဒါ၊ ျမတ္သမာၻေၾကာင့္၊ အဏိမာ၊ လဃႌမာ၊ မဟိမာ၊ ပတၱိမာ ကမၼာ၊ ဤသိတာ၊ ဝသိတာ၊ ယတၱကာမဝသယိတာ ဟူေသာ ဘာသာမဂဓုိ၊ ရာဇၿဂဳိလ္၊ ဥဒါန္းႏွင့္အညီ၊ ရံသီေနေျပာက္၊ ျပတင္းေပါက္၌၊ ျမင္ေလာက္ရုံေသာ၊ အဏုျမဴပမာ၊ သိမ္ေမြ႔စြာေသာ ကုိယ္ေတာ္ကုိ၊ ငယ္ေအာင္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူႏုိင္ျခင္း…။
ေရျပင္ေျမမုိး၊ ပ်ံလွ်ဳိး ငုတ္လႊား၊ သြားေတာ္မူႏုိင္ျခင္း၊ ႀကီးေစလုိက ျမင့္မုိရ္ျပန္ရာ ထုိ႔ထက္သာ၍၊ စၾကာဝဠာပတ္လုံး၊ အုပ္ဖုံးပတ္လွည့္၊ ကုိယ္ေတာ္ျပည့္ေအာင္၊ တရွိ ထုိ္ေတာ္ မူႏုိင္ျခင္း၊
ေျမထု ေရထူ ေမရုပဗၺတာ၊ သီလာ ေတာင္ထပ္၊ အတြင္းရပ္ကုိ၊ က်ဥ္းက်ပ္ ပိတ္ဆီးျခင္း မရွိ၊ ပကတိေကာင္းကင္၊ ဟင္းလင္းျပင္ကဲ့သုိ႔၊ လွ်ဳိးဝင္ထြင္းေဖာက္၊ ၾကြေရာက္ေတာ္မူႏုိင္ျခင္း…။
မေနာဓိ႒ာန္၊ စိတ္ေတာ္ႀကံတုိင္း၊ ကမၼာ ကမၼ ဟူသမွ်ကုိ၊ ကုံင ၿပီးေျမာက္ေတာ္မူႏုိင္ျခင္း…။
သုံးဆယ္တစ္ဘုံ အလုံးစုံကုိ ဥႆုံစုိးပုိင္ေတာ္မူႏုိင္ျခင္း…။
ေလာကီစ်ာန္ရပ္ သမာပတ္ကုိ မျပတ္ဝင္ကာ၊ လုိတုိင္းပါေအာင္၊ ေလ့လာေတာ္မူႏုိင္ျခင္း…။
သက္မရွိသည့္၊ ဂီရိ ဗဟုိ၊ ေတာင္ျမင့္မုိရ္မွလည္း၊ လုိေတာ္လုိက္က၊ ညႊတ္ငုိက္လာရျခင္း တည္းဟူေသာ၊ တန္ခုိးေတာ္ရွစ္ဦး၊ ဘုန္းေတာ္ထူးျဖင့္၊ အံ့က်ဴးၿပီးပုိင္၊ မခ်ီးႏုိင္၍၊ တစ္ၿပဳိင္တည္လ်က္၊ တစ္ၿပိဳင္ပ်က္ေသာ၊ စၾကာဝဠာ တုိက္ေန၊ သိန္းကုေဋလုံး၊ ေရႊမု႒ာန္စြမ္း၊ အာဏာလႊမ္း၍၊ ထဲဝမ္းစိမ့္စိမ့္၊ ၾကက္သီးဖိမ့္မွ်၊ ၿခိမ့္ၿခိမ့္ေၾကြးေၾကာ္၊ ပူေဇာ္ၾကရာ၊ သုံးရြာလုံးတန္ေဆာင္၊ မင္းေခါင္မင္းဖ်ား၊ မင္းတရား အစစ္လည္း ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ...။
(၁၆) ေလာကသုံးရြာ၊ သတၱဝါတုိ႔၏၊ ခႏၶာ ရုပ္ နာမ္ဝယ္၊ အဖန္ဖန္ ကပ္ညိလ်က္၊ ဖိစီးႏွိပ္စက္တတ္ေသာ၊ ပိဠနအနက္…။
ကံ ၊စိတ္၊ ဥတု၊ အဟာရတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းတရား ေလးပါးတုိ႔သည္ ျပဳျပင္စီရင္ အပ္ေသာ သခၤတ အနက္…။
မေရာင့္ရဲစြာ၊ သတၱဝါ တုိ႔ကုိ ေလာင္ဆာပူ ပန္ေစတတ္ေသာ၊ သႏၲာပ အနက္…။
ဇရာ၊ မရဏ၊ ေသာက၊ ပရိဒံတုိ႔ျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးတတ္ေသာ ဝိပရိဏာမ အနက္…။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ ဒုကၡသစၥာ အနက္တုိ႔ကုိ လည္းေကာင္း…။
အစမထင္၊ သံသရာ၌၊ လူးလာ စုံဆန္၊ အဖန္ဖန္ သြားလာေစျခင္းငွာ၊ အားထုတ္တတ္ေသာ၊ အာယူဟန အနက္…။
ဝဋ္ဆင္းရဲအေပါင္း၏ အေၾကာင္းမူလ ျဖစ္ေသာ နိဒါန အနက္…။
ဝဋ္ဆင္းရဲ၌၊ အၿမဲေပ်ာ္ရႊင္၊ တမင္မင္ျဖင့္၊ က်င္လည္ေစတတ္ေသာ၊ သံေယာဂ အနက္…။
ဝဋ္ဆင္းရဲမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ၊ မဂၢသစၥာကုိ ဆီးကာ၊ တားျမစ္တတ္ေသာ၊ ပလိေဗာဓ အနက္…။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ သမုဒယ သစၥာ၏ အနက္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း။
သံသရာဝဋ္မွ၊ ထြက္လြန္ကူးေျမာက္ ၿပီးေသာ နိႆရဏ အနက္…။
ျပဳျပင္ရာသခၤါရတုိ႔မွ ဆိတ္ေသာ၊ ဝိေဝက အနက္…။
ေသျခင္းစေသာ ဒုကၡခပ္သိမ္းမွ ကင္းၿငိမ္းခ်မ္းသာေသာ၊ အမတအနက္…။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ နိေရာဓသစၥာ၏ အနက္ တုိ႔ကုိ လည္းေကာင္း…။
ဝဋ္ဒုကၡ အေပါင္းတုိ႔မွ ေကာင္းစြာ ထြက္ေျမာက္တတ္ေသာ၊ နိယ်ာနိက အနက္…။
နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေဟတုအနက္…။
နိဗၺာန္ကုိ ျမင္တတ္ေသာ ဒႆန အနက္…။
သခၤါရတရားတုိ႔ကုိ၊ အစုိးရေသာ အဓိပေတယ် အနက္...။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ၊ မဂၢသစၥာ၏ အနက္၊ တုိ႔ကုိ လည္းေကာင္း…။
အေၾကာင္း အက်ဳိး အားေလ်ာ္စြာ၊ ေလးသစၥာတုိ႔ကုိ ဒႆနာကာရျဖင့္ ေသာဠာသ ေဝဖန္၍၊ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ထင္ထင္၊ ေရႊလက္တင္ ပတၱျမား ကဲ့သုိ႔၊ ပုိင္းျခားသိျမင္ေတာ္မူသည့္အေလ်ာက္၊ အေထာက္ အခံ၊ ကံဉာဏ္ႀကီးရင့္၊ ပြင့္ထုိက္ေသာ သတၱဝါ၊ ေဝေနယ်ာတုိ႔ကုိ၊ ပြင့္ပါေစ ႏွလုံးျဖင့္၊ ေစြခ်ဳန္းထစ္ႀကဳိး၊ ရွစ္ကုိးနယ္ကုန္၊ သုန္သုန္ ျပင္းဝွန္၊ ရြာဖ်န္းသြန္ေသာ၊ ေမဃဝန္တမွ်၊ ဓမၼေဘရီ၊ ေမဒနီကုိ၊ နာရီမလပ္၊ လူႏွင့္နတ္အား၊ မျပတ္တုိက္ေကၽြး၊ ေပးေတာ္မူေပတတ္ေသာ…။
သုံးရပ္လုံးဆရာ၊ ေဒဝါဒိ ေဒဝိႏၵ၊ ျဗဟၼာဓိ ျဗဟၼိႏၵ၊ တိဘဝပါရဂူ၊ အဘိဘူပါေမာကၡ၊ အႏုတၱရသင္းက်စ္၊ မဟာဓမၼရာဇ္၊ ျမတ္ရွင္ခ်စ္ကုိ...။
ခႏၶာပဥၥက၊ ျဒပ္မွ်ကုိ၊ ေပါင္းထယွဥ္ေဖာ္၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္၊ ဝေႏၵ ဝႏၵာမိ၊ ဂုဏ္ေတာ္ထုံမႊမ္း၊ ပုံေတာ္မွန္းလ်က္၊ ခ်ီးမြမ္းေထာမနာ၊ ပဏာရုိက်ဳိး လက္စုံမုိး၍၊ ရွိခုိးကန္ေတာ့လုိက္ပါ၏ ျမတ္စြာဘုရား.....။

ပကိဏၰက နမကၠာရ အစိေႏၱယ် - ဘုရားရွိခုိးႀကီး ဤတြင္ ၿပီးပါၿပီ…။

နမကၠာရ အစ ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ

အရွင္ မဟာဗုဒၶေဃာသ ေရးသားေတာ္မူတ့ဲ ဝိသုဒၶိမဂ္ ကုိက်က္မွတ္ပူေဇာ္ရင္း ဆရာေတာ္ရဲ႔ ထူးျခားတဲ့ အရည္ အေသြးနဲ႔ ျဖစ္ရပ္ ေတြကုိ ၾကည္ညဳိေနမိပါတယ္။ သည္ႏွစ္အတြက္ ဝိသုဒၶိမဂ္ ပထမဆင့္သာ ေျဖဆုိႏုိင္တဲ့ ကၽြန္မဟာ ၁၂.၁၂.၂၀၀၉ ေန႔မွာပဲ စာေမးပြဲေျဖဆုိၿပီးစီး သြားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ၏ ဆႏၵကုိသိေနသည့္ အလား ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႔ ေထရုပၸတၱိ စာအုပ္ငယ္ေလးဟာ လက္ထဲကုိ ခ်ိန္သားကုိက္လွစြာ ဆုိက္ဆုိက္ျမဳိက္ၿမဳိက္ ေရာက္ရွိလုိ႔လာခဲ့ပါတယ္။
အခ်ိန္ကာလ ကေတာ့ သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၉၀၀ ခန္႔ကေပါ့။ သီဟုိဠ္ကၽြန္းမွာ သာသနာေတာ္ အလြန္ထြန္းလင္းစည္ပင္ ေတာက္ပ လ်က္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ နမကၠာရ ဘုရားရွစ္ခုိး သည္လည္း ဝိသုဒၶိမဂၢ က်မ္းျမတ္ႏွင့္ ဆက္စပ္ ေနလုိ႔လည္း ပုိလုိ႔ စိတ္ဝင္စားခဲ့ ရပါတယ္။
ထုိအခ်ိန္က ပိဋကတ္သုံးပုံပါဠိေတာ္ႏွင့္ အဌကထာမ်ားသည္ မပ်က္မစီး သီဟုိ႒္ ဘာသာျဖင့္ တည္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားပြင့္ရာ မဇၥ်ိမ ေဒသမွာေတာ့ အျပည့္အစုံတည္ရွိျခင္း မရွိေလေတာ့ (ပိဋကတ္ သုံးပုံပါဠိေတာ္ ႏွင့္ အ႒ကထာ မ်ားကုိ သီဟုိ႒္ဘာသာ အကၡရာအေရးအသားကေန မာဂဓ ဘာသာ အကၡရာ အေရးအသားသုိ႔ အဘယ္သူ ျပန္ဆုိ ကူးယူႏုိင္စြမ္း ရွိပါလတၱံနည္း) ဟု မေထရ္ အမ်ားစည္းေဝးတုိင္ပင္ၾကပါတယ္။


တာဝတႎ သာနတ္ျပည္မွ ေဃာသနတ္သားကုိ မေထရ္မ်ားေတြ႔ ျမင္ၾကကုန္သည္ရွိေသာ္၊ ဤနတ္သားသည္ ကား ပိဋကတ္ေတာ္ကုိ ျပန္ဆုိကူးယူႏုိင္စြမ္း ရွိရုံမက ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီးကုိလည္း အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္တန္႔ ေစႏုိင္မည့္သူ ရယ္လုိ႔ အနာဂတံသ ဉာဏ္ျဖင့္သိေတာ္မူ တဲ့အတြက ္* ေဃာသ * နတ္သားကုိ သိၾကားမင္း၊ နတ္မင္းတုိ႔ ႏွင့္တကြ မေထရ္ျမတ္တုိ႔က ေတာင္းပန္ၾကပါတယ္။ မဟာေဗာဓိပင္အနီး ေဃာသအမည္ရွိေသာ ပုဏၰားရြာမွာ၊ ေကသမည္ေသာ ပုဏၰားႀကီးရဲ႔ဇနီး ေကသီမည္ေသာ ပုေဏၰးမႀကီးရဲ႔ ဝမ္းတုိက္အတြင္း ပဋိသေႏၶ စြဲမွီ တည္ေတာ္မူပါတယ္။

ေဃာသပုဏၰား အျဖစ္ ေမြးဖြားတဲ့ အားေလ်ာ္စြာ မိဘရိုးရာ ေဗဒင္ပညာကုိ သင္ၾကားရာ ၇ႏွစ္သား အရြယ္ ကတည္းက တဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေဗဒင္မာန္ တက္ၾကြၿပီး အရပ္ရပ္ အရြာရြာကုိသြားေရာက္ လွည့္လည္ ေဆြးေႏြးေလရာ (ေရဝတ ) အမည္ရွိေသာ ရဟႏၲာ မေထရ္ ျမတ္တပါးနဲ႔ ေတြ႔ဆုံခဲ့ပါတယ္။

အရွင္ေရဝတ မေထရ္ျမတ္က *ကုသလာဓမၼာ- ကုသုိလ္တရားတုိ႔သည္ကား အဘယ္သည္တုိ႔မည္နည္း* *အကုသလာ ဓမၼာ- အကုသုိလ္တရာ တုိ႔ကား အဘယ္သည္ တုိ႔နည္း* *အဗ်ာကတာ ဓမၼာ- အဗ်ာကတ တရားတုိ႔ကား အဘယ္သည္တုိ႔နည္း* ဟု ပရမတၳေဝဒ မည္တဲ့ ဗုဒၶမႏၱန္ကုိ ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။

ၾကားလည္းမၾကားဘူး ေျဖၾကားႏုိင္စြမ္းလည္း မရွိတဲ့အတြက္ အဲဒီ ပရမတၳ ဗုဒၶမႏၲန္ကုိ သင္ၾကားလုိ စိတ္ေတြ ထက္သန္လာခဲ့ၿပီး အရွင္ေရဝတ ရဟႏၲာ မေထရ္ျမတ္ထံပါးမွာ ရွင္ရဟန္းျပဳၿပီး သင္ၾကားခဲ့ရာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔တြင္ ပုဒ္ေပါင္း ေျခာက္ေသာင္း ႏႈတ္တက္ သရဇၥ်ာယ္ ႏုိင္တဲ့ အတြက္ တစ္လတည္းျဖင့္ပင္ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ အာဂုံေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ ပါတယ္။

တေန႔က်ေတာ့ ရွင္မဟာ ဗုဒၶေဃာသ မေထရ္က *ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ပိဋကတ္သုံးပုံမွာ ငါ၏ အသိဉာဏ္ပညာက လြန္ကဲေလသေလာ* လုိ႔ ေတြးေတာႀကံစည္သည္ကုိ ဥပဇၥ်ယ္ဆရာျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ အရွင္ေရဝတ မေထရ္ျမတ္က ေစေတာပရိယ အဘိဉာဥ္ နဲ႔သိေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ငါ့ရွင္ ဗုဒၶေဃာသ- ပိဋကတ္စာေပ မာန္တက္ကာ မသင့္ေတာ္သည္မ်ားကုိ မႀကံစည္လင့္ ဝန္ေလးလွဘိသည္* စသည္ျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ ဆုံးမေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီ အခါ အရွင္မဟာ ဗုဒၶေဃာသ မေထရ္သည္ ထိတ္လန္႔ျခင္း သံေဝဂ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ဥပဇၥ်ာယ္ ဆရာအား ကန္ေတာ့ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ လုိက္ပါတယ္။ ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာကလည္း (ငါ့ရွင္ဗုဒၶေဃာသ။ သီဟုိ႒္ကၽြန္း ကုိသြားၿပီး သီဟုိ႒္ဘာသာ အကၡရာ ျဖင့္ေရးသားတင္ထားအပ္တဲ့ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ မာဂဓဘာသာ အကၡရာနဲ႔ ျပန္ဆုိ ေရးသားေလေလာ့။ ယင္းသုိ႔ ေရးသားေလလွ်င္ ငါသည္းခံအ့့ံ) ဟုမိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အတြက္ ေဆာင္ရြက္ပါမယ္လုိ႔ ဝန္ခံ ကတိျပဳရပါေလေတာ့တယ္။

အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသသည္ သီဟုိဠ္ ကၽြန္းကုိမၾကြမီ ခမည္းေတာ္အားမိစၧာဒိ႒ိ အယူမွ လြတ္ေစၿပီးမွ ဥပဇၥ်ာယ္ ဆရာရဲ႔ စကားကုိ ဦးျဖင့္ခံယူၿပီး ပိဋကတ္ေတာ္ ေရးကူးရန္ အတြက္ ရြက္သေဘၤာနဲ႔ သီဟုိဠ္ ကၽြန္းကုိ ၾကြခ်ီေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
သုံရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔၊ သမုဒၵရာအလယ္သုိ႔ေရာက္တဲ့အခါမွာ ပိဋကတ္ေတာ္ ကူးယူလုိ႔မရလုိ႔ ျပန္ခဲ့ရတဲ့ အရွင္ဗုဒၶဒတၳ မေထရ္ရဲ႔ရြက္ သေဘာၤ နဲ႔ေတြ႔ဆုံပါတယ္။

အရွင္ဗုဒၶဒတၳ မေထရ္က *ငါ့ရွင္- ဗုဒၶေဃာသ ငါသည္ သီဟုိဠ္ ကၽြန္းတြင္ ပိဋကတ္ေတာ္ ကူးယူခြင့္ရရန္ အလုိ႔ငွာ ဇိနာလကၤာရက်မ္းကုိ ေရးသား ျပဳစုျပသခဲ့ပါတယ္။ သီဟုိကၽြန္းသား မဟာေထရ္မ်ားကငါေရးသား ေသာက်မ္းကုိ အႏွစ္မဲ့က်မ္းလုိ႔ မွတ္ထင္ၿပီး ငါ့ကုိ ပိဋကတ္ေတာ္ကူယူခြင့္မျပဳခဲ့ၾကပါဘူး။ သင္မူကား ပိဋကတ္ေတာ္ အဖြင့္ သံဝဏၰနာက်မ္း တစ္ခု ျပဳစုျပသၿပီး ကူးယူခြင့္ေတာင္းပါ* လုိ႔မွာထားေျပာဆုိၿပီး သိၾကားမင္း ဆက္ကပ္ အပ္တဲ့ သွ်ိသွ်ားသီးကုိ လည္း၄င္း၊ သံကညစ္တံကုိ ၄င္း၊ကညစ္ေသြးရန္ ေက်ာက္ကုိ၄င္း၊ ရွင္မဟာ ဗုဒၶ ေဃာသ မေထရ္ကုိ ေပးအပ္ပါေတာ့တယ္။

ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ မေထရ္ျမတ္ဟာ သီဟုိဠ္ကၽြန္းကုိေရာက္ တဲ့အခါ ဦးစီးပထမ သံဃပါလ မေထရ္ကုိ မူးျမင္ၿပီး ပိဋကတ္ေတာ္ကူးယူရန္ လာေရာက္ေၾကာင္း လွ်ာက္ထားသျဖင့္ သီဟုိမေထရ္မ်ားနဲ႔ သံဃပါလ မေထရ္ျမတ္က… ဇဋာသုတ္လာ- ဂါထာတစ္ပုဒ္ေပးအပ္ကာ ဂါထာ အနက္ကုိ ပိဋကတ္ေတာ္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခား ေအာင္ဖြင့္ဆုိပါအုံးေလာ့ ဟု တုိက္တြန္းပါတယ္။
ဂါထာကို အစဦး ထားၿပီး ဝိသုဒၶိမဂ္က်မ္းကုိ ေရးသားျပဳစုေတာ္မူပါတယ္။

သီဟုိဠ္ မေထရ္မ်ား အလြန္ႏွစ္သက္သေဘာက်ၿပီး ပိဋကတ္ေတာ္ျပန္ဆုိ ကူးယူခြင့္ေပးေသာ္လည္း ပိဋကတ္တုိက္ႀကီး ကုိေတာ့ဖြင့္မေပးခဲ့ပါဘူး။ သင့္အစြမ္းျဖင့္ ဖြင့္၍ ကူးယူေလေလာ့--- လုိ႔မိန္႔ဆုိၾကျပန္ပါတယ္။
သည္ေနရာမွာ ကၽြန္မ ကေတာ့ ေတြးမိပါတယ္။ တကၠသုိ္လ္ တက္ခြင့္ရဘုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔ Proposal တင္ရသလုိ Entrance Exam ေျဖရသလုိေနမွာပဲ ဆုိတာကုိပါ။

အရွင္ျမတ္ဟာ သည္အခ်ိန္မွာ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ၾကည္ညဳိတဲ့စိတ္ကုိ အစြမ္းကုန္ စြမ္းအားထုတ္ ကာ လႈိက္လွဲ ရဲရင့္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ပူေဇာ္ခဲ့တာကစၿပီး နမကၠာရ ဘုရားရွစ္ခုိး စတင္ေပၚေပါက္ လာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရား သခင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးရဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္၊ လကၡဏာေတာ္ တန္ခုိးေတာ္မ်ားနဲ႔ တကြ စရိယသုံးပါး၊ စြန္႔ျခင္းႀကီး ငါးပါး၊ ပါရမီေတာ္ ဆယ္ပါး၊ စသည္တုိ႔ကုိ (သုဂတံ၊သုဂတံ ေသ႒ံ) စေသာနမကၠာရာ ဘုရား ရွစ္ခုိးဂါထာျဖင့္ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေရးသားစီရင္ၿပီးလွ်င္ ပိဋကတ္ေတာ္ တံခါးဝတြင္ ထုိင္ေတာ္မူလွ်က္ နမကၠာရ ဂါထာပါ အနက္ အဓိပၸါယ္လာ အတုိင္း ဘုရားသခင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးအား အာရုံျပဳၿပီး နမကၠာရ ဘုရားရွိခုိး ဂါထာပါဠိကုိရြတ္ဆုိရာ……………………

မဟာေဗာဓိ ပလႅင္ ေတာ္ဝယ္ ထက္ဝယ္ဖြဲ႔ေခြေနေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားအား မာန္နတ္ လာ၍ စစ္ထုိးေသာအခါ (ဆယ္ျဖာေသာ ပါရမီေတာ္ကုိ ျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးေတာ္မူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဤေဗာဓိပင္ႏွင့္ပလႅင္ကုိ ရရွိေပသည္) လုိ႔ ပါရမီေတာ္ႏွင့္ ညႊန္ၾကားမွ မာရ္နတ္ရန္ ပ်က္ျပားလုိ႔သြားသကဲ့သုိ႔ပင္ ထူးျခားလွစြာ ပါရမီ ဂုဏ္ေတာ္ညႊန္း ဂါထာပုဒ္ကို ရြတ္ဆုိမိသည္ႏွင့္ တၿပဳိင္နက္ ပိဋကတ္တာ္တုိက္ တံခါးသည္ အလုိလုိ အေလ်ာက္ တဟိန္းဟိန္းျမည္လ်က္ ဟင္းလင္းပြင့္သြားၿပီး ပိဋ ကတ္ ေတာ္ကုိ ကူးယူျပန္ဆုိႏုိင္ ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ စီရင္ေတာ္မူအပ္တဲ့ နမကၠာရ ပါဠိကုိ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ ပါဠိေလွ်ာက္စာသြား စကားေျပမ်ားနဲ႔ အနက္ျမန္မာ ျပန္ဆုိေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ တြံေတးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၊ စိႏၱေက်ာ္သူ ဦးၾသတုိ႔ကလည္း အနက္ျမန္မာ ျပန္ဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။
ထုိ နမကၠာရသုံးေစာင္ကုိ တစ္အုပ္တည္းစုေပါင္းၿပီး ေရႊေတာင္ၿမဳိ႔ က်ီးသည္းေလးထပ္ ဆရာေတာ္ဘုရား ႀကီးက ျမန္မာ စကားေျပလကၤာ စကားေျပႏွင့္ ပကိဏၰက နမကၠာရ အစိေႏၱယ် ဘုရားရွိခုိးစာအုပ္ကုိ ေရးသားျပဳစုထားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားနားလည္ေစရန္ အတြက္ စကားေျပလကၤာစာသြားနဲ႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသုံး (၁၀)ေစာင္တြဲ တြင္ရွိ နမကၠာရပါဠိေတာ္မွာ ျပန္ဆုိေရးသားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ႏုိင္ငံေက်ာ္ အႏုပညာရွင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ အလကၤာေက်ာ္စြာ ဆရာႀကီးဦးသုခဆုိလွ်င္ မိမိ ေမြးေန႔တုိင္း ဤဘုရားရွိခုိး စာအုပ္ကုိသူ၏ ေမြးေန႔တုိင္း ေထာင္ႏွင့္ခ်ီ ၿပီး ရုိက္ႏွိပ္လွဴဒါန္းခဲ့သလုိ ဆရာႀကီးရဲ႔တပည့္ ဒါရုိက္တာေမာင္ႏွင္းမုိး သည္လည္းဆရာႀကီးရဲ႔ အစဥ္အလာအတုိင္း ယေန႔တုိင္လွဴဒါန္း ဆဲျဖစ္ပါတယ္။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ျမတ္စြာသခင္ရဲ႔ အတုမရွိ ဉာဏ္ေတာ္ႀကီး၊ ေက်းဇူးေတာ္ အနႏၱ၊ ဂုဏ္ေတာ္ အနႏၲတုိ႔ကုိ တိတိပပ ေရးသား ထားတာျဖစ္လုိ႔ တစ္လုံးခ်င္းရြတ္ဆုိေလေလ ထဲဝမ္းစိမ့္စိမ့္၊ ၾကက္သီးဖိန္႔မွ် ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္ေၾကြးေၾကာ္ ပူေဇာ္လုိ႔ မဝႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။
သည္စာကုိ ေရးတင္မိတ္ဆက္ သလုိ ကၽြန္မလည္း ကုိယ္ရသလုိ ရေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႔ ႀကဳိးစားၿပီး စာရုိက္ပူေဇာ္ဖုိ႔၊ ဆုံးျဖတ္မိပါေတာ့တယ္။ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ထံမွ စာစီ ၿပီးသားရွိရင္လည္း မွ်ေဝေပးဘုိ႔၊ ရရွိၿပီးသားဆုိရင္လည္း နမကၠာရ ဘုရားရွိခုိးျဖင့္ အစြမ္းထည့္ပူေဇာ္ၾကရင္း အဆင့္ျမင့္ ဗုဒၶႏုႆတိဘာဝနာ ပြားမ်ားၾကရေအာင္လုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါရေစရွင့္။

မွတ္ခ်က္။ ။ပညာအလင္း စာေပတုိက္မွ ထုတ္ေဝေသာ (အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ၏ ေထရုပၸတၱိ အက်ဥ္းႏွင့္ ပကိဏၰက နမကၠာရ ဘုရားရွိခုိး) စာအုပ္ ကုိ ကုိးကားေရးသားအပ္ပါသည္။

နတ္ေတာ္ လျပည့္ေန႔

ခ်စ္ခင္ေလးစားရပါေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားရွင္

့ျမန္မာရုိးရာ ၁၂လရာသီပြဲေတာ္ေတြ အနက္မွာ နတ္ေတာ္လျပည့္ ေန႔ကေတာ့ ေရွးယခင္က နတ္ပြဲျဖစ္ၿပီး အခုေခတ္မွာေတာ့ စာဆုိေတာ္ဂုဏ္ျပဳပြဲမ်ား က်င္းပျပဳလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ေတာ္လကုိလည္း စာဆုိေတာ္လ အေနနဲ႔သတ္မွတ္ထား ခဲ့ပါတယ္။
ဘာသာေရး အခမ္း အနားမ်ားကုိ တစ္လတစ္ႀကိမ္ က်င္းပေနၾကတဲ့ သာသနာေရး ဦးစီး႒ာနကေတာ့ ေလာက အေၾကာင္းမဖက္ ဓမၼေၾကာင္းသက္သက္ကုိသာ ေရးဖြဲ႔ၾကတဲ့ ဓမၼစာဆုိေတာ္ မ်ားႀကီးေတြကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ နတ္ေတာ္လျပည့္ေန႔ကုိ ဓမၼစာဆုိေတာ္ေန႔အျဖစ္ က်င္းပ ၾကပါတယ္။ ဓမၼစာေပေတြ၊ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ တရားဓမၼအသံဖုိင္၊ ဗီဒီယုိ ဖုိင္ေတြကုိ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ ေတြက တစ္ဆင့္ ျဖန္႔ျဖဴးေပးေနတဲ့ Dhamma Website Developer, Dhamma Blogger မ်ားအားလုံး သည္လည္း
ဓမၼစာဆုိေတာ္မ်ား စာရင္းဝင္ အျဖစ္သတ္မွတ္ရမွာ ပါပဲေနာ္။


ေလာက ေရးရာ စိတ္အာရုံ မက်က္စားပဲ ဓမၼစာေပေတြကုိ အာရုံထားလုိ႔ တစ္စုိက္မတ္မတ္ ေလ့လာေရးသား မွ်ေဝေပးခဲ့တာ ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာ ကာမဂုဏ္ အာရုံေတြကို Click တစ္ခ်က္လုပ္ရုံနဲ႔ ရရွိ သာယာႏုိင္တဲ့ online ေပၚမွာမဟုတ္လား။ ၿငိမ္းခ်မ္း ေအးျမ၊ သန္႔စင္တဲ့ ဓမၼစာမ်က္ႏွာ မ်ားစြာကုိ မၿငိမ္းေအးေသာ စိတ္ရဲ႔ကြန္းခုိရာ ေနရာမ်ား အျဖစ္ တည္ေဆာက္ ဖန္တီး ႏုိင္ၾကတာကုိလည္း ေလးစားမိပါတယ္။ ေရးသားတဲ့လူေတြ ဘယ္ေလာက္ေရးေရး တေလးတစား ဖတ္ရႈ သူမ်ားေၾကာင့္လည္း ဓမၼစာမ်က္ႏွာမ်ား စည္ပင္ထြန္းကားခဲ့တာ ျဖစ္လုိ႔ ဖတ္ရႈၾကတဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားကုိ အထူးပဲေက်းဇူးတင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထင္ရွားတဲ့ ဓမၼ စာဆုိေတာ္ ေတြကုိျပန္ၾကည့္ရင္ ပုဂံေခတ္ ကအစျပဳၿပီး အနႏၲသူရိယ အမတ္ႀကီး၊ ပင္းယေခတ္ စတုရဂၤဗလ အမတ္ႀကီး၊ အင္းဝေခတ္ ရွင္မဟာသီလဝံသ၊ ရွင္မဟာရ႒သာရ၊ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ မွာဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္၊ သဂၤဇာ ဆရာေတာ္၊ ၿဗိတိသွ်ေခတ္မွာ မာန္လည္ဆရာေတာ္၊ လယ္တီ
ဆရာေတာ္၊ လြတ္လပ္ေရးႀကဳိေခတ္မွာ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနာကာဘိဝံသ တုိ႔ေရးသားခဲ့တာ ေတြဟာ တန္ဘုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ဓမၼအေမြအႏွစ္ ေတြပါပဲ။ အခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဦးဝိစိတၱသာရာဘိဝံသက အစျပဳ လုိ႔ဆရာေတာ္ေပါင္းမ်ားစြာေရးသားခဲ့တဲ့ ဓမၼစာေပမ်ားကုိ ကၽြန္မက
ညြတ္ညြတ္ႏူးႏူး ပူေဇာ္ အထူး ျပဳလုိလွပါတယ္။
ဒီပနီ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ သံေဝဂစာအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ က်မ္းစာအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ေမတၱာစာအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ဆုံးမစာအမ်ဳိးမ်ဳိး လကၤာအမ်ဳိးမ်ဳိး တုိ႔ဟာ ရဟန္းရွင္လူတုိ႔ရဲ႔ ႏွလုံးသားနဲ႔ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ရွင္သန္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကီးျမတ္တဲ့ စာေပႏွလုံးသား၊ ေစတနာ အရွိန္အဟုန္ အင္အား ကုိလည္း ကၽြန္မကအားက် အတူယူလုိလွပါတယ္။ နတ္ေတာ္လျပည့္ ဓမၼစာဆုိေတာ္ေန႔ အခါသမယမွာ ကၽြန္မ ႏွစ္သက္ခဲ့ ေလးစားၾကည္ညဳိခဲ့တဲ့ ပုဂံေခတ္က ဓမၼစာဆုိေတာ္ *အနႏၲသူရိယ အမတ္ႀကီး* ရဲ႕သံေဝဂ စာလကၤာ တစ္ပုဒ္ဟာ ကၽြန္မ ဝိဉာဥ္ကုိ ပူးဝင္ရွင္သန္ လုိ႔လာ
ျပန္ပါေတာ့တယ္။
၁။ သူတည္းတစ္ေယာက္ ေကာင္းဘုိ႔ေရာက္မူ၊ တစ္ေယာက္သူမွာ ပ်က္လင့္ကာသာ ဓမၼတာတည္း။
၂။ ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္ ၾကငွာန္းလည္းခံ မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္းသာကား၊ သမုဒၵရာထက္၊ ခဏတက္သည့္၊ ေရပြက္ပမာ၊ တစ္သက္လ်ာတည္း။
၃။ ၾကင္နာသနား၊ ငါ့အားမသတ္၊ ယခုလႊတ္လည္း၊ မလြတ္ၾကမၼာ၊ လူတကာတုိ႔၊ ခႏၶာ
ခုိင္က်ည္၊ အတည္ မၿမဲ၊ ေဖာက္လြဲတတ္သည္၊ မခၽြတ္စသာ၊ သတၱဝါတည္း။
၄။ ရွိခုိးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္ အကၽြန္၊ ပန္ခဲ့တုံ၏။ ခုိက္ႀကဳံဝိပါတ္၊ သံသာစက္၌၊ ႀကဳိက္လတ္တုံမူ၊ တုံ႔မယူလုိ၊ ၾကည္ညဳိစိတ္သန္၊ သခင္မြန္ကုိ ခ်န္ဘိစစ္စစ္၊ အျပစ္မဲ့ေရး၊ ခြင့္လွ်င္ေပး၏၊ ေသြးသည္ အနိစၥာ ငါခႏၶာတည္း။

ရဲရင့္တည္ၾကည္သလုိ စိတ္ႏွလုံးထက္ျမက္ လွတဲ့ ဓမၼစာဆုိေတာ္ႀကီးဟာ သူသတ္ကုန္းေရာက္တဲ့ အခ်ိန္တုိ္င္ေအာင္ တုန္လႈပ္မႈ မရွိ၊ ေလာကကုိအမွန္အတုိင္းသိရွိတဲ့ သမၼာဒိ႒ိဉာဏ္ေတြ ထြန္းေတာက္ ၿပီးသည္ကဗ်ာေလးကုိ ေရးသြားခဲ့တယ္ဆုိတာ သိသာထင္ရွားလွပါတယ္။ ပုဂံေခတ္ ေနျပည္ေတာ္ တြင္းမွာ မင္းယဥ္ နရသိခၤနဲ႔ နရပတိစည္သူတုိ႔ ေဝဠဳဝတီကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေမာဟ အေမွာင္ဖုံးခဲ့တဲ့ အေရးမွာ အမတ္ႀကီးဟာ တန္ဆာခံျဖစ္ခဲ့ရတာ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အျပစ္မတင္သြားခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႔ ေသမင္းကုိရင္ဆုိင္ပုံ ဟာလည္း အေၾကာင္ အက်ဳိးသိျမင္တဲ့ စိတ္နဲ႔ၿငိမ္သက္ေနပါတယ္။ သံသရာမွာ ျပန္ေတြ႔ခဲ့ရင္ေတာင္ ခြင့္လႊတ္စိတ္နဲ႔ အတုန္႔အလွည့္မယူလုိပါေၾကာင္း သေဘာထားႀကီးျပခဲ့ပါတယ္။ ဓမၼစာဆုိေတာ္တုိ႔ရဲ႔ စိတ္ဓာတ္အဆင့္အတန္းျမင့္မား ၾကတာဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႔ အရိပ္ေအာက္က တရားဓမၼ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ ခုိလႈံခဲ့ ရလုိ႔ပါပဲ။ အႏႈိင္းမဲ့စံျပ နမူနာအျဖစ္ ျမတ္ဗုဒၶ ကုိဦးထိပ္ပန္ဆင္ၿပီး လူထုၾကားမွာ တရားဓမၼမ်ား စိမ့္ဝင္ပ်ံ႔ႏွံ႔ေအာင္ လမ္းျပ ေရွ႔ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ဓမၼစာဆုိေတာ္မ်ားကုိ၊ မွန္းဆ ၾကည္ညုိ ကန္ေတာ့ေနမိရင္း …..၊

ဓမၼဘေလာ့ဂါမ်ားကုိလည္း ဂုဏ္ျပဳ အားေပးရင္း နတ္ေတာ္လျပည့္ေန႔ကုိ ျဖတ္သန္းလြန္ေျမာက္ ေစပါေတာ့ တယ္။