အာရုံသိ ခႏၶာငါးပါးသည္ ဘဝတစ္ခုလုံးရဲ႔ ဖြားေသ၊
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
သူသည္ ဘဝတစ္ခုလုံးပဲဆုိတာကုိလည္းနားလည္ ရမယ္။ အာရုံမသိရင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ခ်ိန္ကုိ ဘုရားက ဘဝၿမဳံတယ္လုိ႔ အမိန္႔ရွိတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ခ်ိန္မသိဘူး။ ဘဝၿမဳံတယ္တဲ့။ ေသခါစ ခႏၶာ ကုိယ္လုံးႀကီး ရွိတယ္။ စဥ္းစားပါ။ အာရုံေတြသိပါ့မလား။ (မသိပါဘူး ဘုရား…)။
ဒါျဖင့္ အဲဒီ ပုဂၢဳိလ္ကုိ ဘဝရွိတယ္ ေျပာမလား မရွိဘူးေျပာမလား၊ မရွိပါဘူးဘုရား။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူ႔မွာ အာာရုံသိမလာေတာ့လုိ႔ ဒီခႏၶာ မရွိေတာ့ဘူး။ဒါမရွိရင္ ကိုုယ္လုံး ႀကီး ရွိေသာ္လည္း ဘဝ မရွိဘူး။
ကုိယ္လုံးႀကီး ကေတာ့ မသာျဖစ္ခါစ ဒီ အတုိင္းပဲ ။
အိပ္ေပ်ာ္လည္း ဒီ အတုိင္းပဲ သေဘာေပါက္ရဲ႔လား။သူ႔ကုိ ဘဝ မယူ ဘူးေနာ္။ ဒီအာရုံသိကုိသာ ဘဝယူရမွာေနာ္။ ျပန္ေျပာမယ္။ နည္းနည္းေတာ့ စဥ္းစားရမယ္။ ဘုရား တရားေတာ္ ဟာ အလြန္နက္ရႈိင္းတယ္။
ဒီကုိယ္လုံးႀကီးေတြ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ ဆုိပါေတာ့။ ျခင္ကုိက္ရင္ သိပါ့မလား။ (မသိပါဘူး ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ဘဝဆုိတာ သည္ ဒီကုိယ္လုံးႀကီး လုိ႔ယူတာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာသြားၿပီ။ ဒီခႏၶာ ငါးပါး အစုံကုိသာ
ဘဝလုိ႔ယူရမွာ။ သေဘာေပါက္ၿပီလား။ အဲဒီ ငါးခုေပါင္းေတာ့ မွ အသိေပၚလာတာကုိ ဘဝလုိ႔ ယူရမွာေနာ္။ ဒါကုိသာ ဘုရားက ဒုကၡသစၥာလုိ႔ေခၚတာ။ လုိရင္းက အဲဒါပဲ။ ဘဝ အစစ္ ကအဲဒါပဲ။
ဘဝဆုိတဲ့အသိေပၚတာကုိ ဖြားျမင္တယ္ေခၚတယ္။ အသိေပ်ာက္သြားတာကုိ ဘဝေသတယ္လုိ႔ေခၚတယ္။ အဲဒါမွ ဖြားေသအစစ္၊ နားလည္ၾကၿပီလား။ အသိေလးျဖစ္ေပၚတာကုိ ဘဝလုိ႔ေခၚတာ၊ ဇာတိျဖစ္လုိက္တာ၊ ေပ်ာက္သြားတာက ဇရာ မရဏ ဖြားေသ ။ ဘဝရဲ႔ဖြားေသဆုိတာ (သူ- သူ႔ကုိတကယ္ေတြ႔ေနရမွာ) အသံၾကားလုိက္တယ္။
မေနာေပၚတယ္ဆုိရင္ ဒီမွာလည္း ဖြားေသ ဒီမွာလည္း ဖြားေသၿပီးရင္ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒါဆုိ ဘဝ မရွိေတာ့ဘူး။ သိသေဘာ ေလးေပၚတာ ဖြားေသပဲ။ ဘဝတစ္ခုလုံးေနာ္။ အစိတ္အပုိင္းမယူနဲ႔။
ဘဝ တစ္ခုလုံးယူရမွာ။ ကုိယ့္ဘဝ တစ္ခုလုံးရဲ႔ ဖြားေသ ဟာ ၾကားသိႀကံသိ အသက္ရွဴတယ္၊ ထိသိ မေနာမွာ ႀကံသိ၊ အဲဒီ အသိေလးေပ်ာက္သြားတဲ့ ဖြားေသဟာ ဘဝတစ္ခုလုံးရဲ႔ ဖြားေသဆုိတာကုိ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ရဲရဲခ် နားလည္ ၿပီေနာ္။
အဲဒီလုိ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ က်ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္း ရဲရဲအာမခံတယ္။ တရားရၿပီလုိ႔။ ဘုရားအလုိက်ေရာက္ၿပီ။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
0 မွတ္ခ်က္ေရးရန္:
Post a Comment