နတ္ေတာ္ လျပည့္ေန႔

ခ်စ္ခင္ေလးစားရပါေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားရွင္

့ျမန္မာရုိးရာ ၁၂လရာသီပြဲေတာ္ေတြ အနက္မွာ နတ္ေတာ္လျပည့္ ေန႔ကေတာ့ ေရွးယခင္က နတ္ပြဲျဖစ္ၿပီး အခုေခတ္မွာေတာ့ စာဆုိေတာ္ဂုဏ္ျပဳပြဲမ်ား က်င္းပျပဳလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ေတာ္လကုိလည္း စာဆုိေတာ္လ အေနနဲ႔သတ္မွတ္ထား ခဲ့ပါတယ္။
ဘာသာေရး အခမ္း အနားမ်ားကုိ တစ္လတစ္ႀကိမ္ က်င္းပေနၾကတဲ့ သာသနာေရး ဦးစီး႒ာနကေတာ့ ေလာက အေၾကာင္းမဖက္ ဓမၼေၾကာင္းသက္သက္ကုိသာ ေရးဖြဲ႔ၾကတဲ့ ဓမၼစာဆုိေတာ္ မ်ားႀကီးေတြကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ နတ္ေတာ္လျပည့္ေန႔ကုိ ဓမၼစာဆုိေတာ္ေန႔အျဖစ္ က်င္းပ ၾကပါတယ္။ ဓမၼစာေပေတြ၊ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ တရားဓမၼအသံဖုိင္၊ ဗီဒီယုိ ဖုိင္ေတြကုိ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ ေတြက တစ္ဆင့္ ျဖန္႔ျဖဴးေပးေနတဲ့ Dhamma Website Developer, Dhamma Blogger မ်ားအားလုံး သည္လည္း
ဓမၼစာဆုိေတာ္မ်ား စာရင္းဝင္ အျဖစ္သတ္မွတ္ရမွာ ပါပဲေနာ္။


ေလာက ေရးရာ စိတ္အာရုံ မက်က္စားပဲ ဓမၼစာေပေတြကုိ အာရုံထားလုိ႔ တစ္စုိက္မတ္မတ္ ေလ့လာေရးသား မွ်ေဝေပးခဲ့တာ ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာ ကာမဂုဏ္ အာရုံေတြကို Click တစ္ခ်က္လုပ္ရုံနဲ႔ ရရွိ သာယာႏုိင္တဲ့ online ေပၚမွာမဟုတ္လား။ ၿငိမ္းခ်မ္း ေအးျမ၊ သန္႔စင္တဲ့ ဓမၼစာမ်က္ႏွာ မ်ားစြာကုိ မၿငိမ္းေအးေသာ စိတ္ရဲ႔ကြန္းခုိရာ ေနရာမ်ား အျဖစ္ တည္ေဆာက္ ဖန္တီး ႏုိင္ၾကတာကုိလည္း ေလးစားမိပါတယ္။ ေရးသားတဲ့လူေတြ ဘယ္ေလာက္ေရးေရး တေလးတစား ဖတ္ရႈ သူမ်ားေၾကာင့္လည္း ဓမၼစာမ်က္ႏွာမ်ား စည္ပင္ထြန္းကားခဲ့တာ ျဖစ္လုိ႔ ဖတ္ရႈၾကတဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားကုိ အထူးပဲေက်းဇူးတင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထင္ရွားတဲ့ ဓမၼ စာဆုိေတာ္ ေတြကုိျပန္ၾကည့္ရင္ ပုဂံေခတ္ ကအစျပဳၿပီး အနႏၲသူရိယ အမတ္ႀကီး၊ ပင္းယေခတ္ စတုရဂၤဗလ အမတ္ႀကီး၊ အင္းဝေခတ္ ရွင္မဟာသီလဝံသ၊ ရွင္မဟာရ႒သာရ၊ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ မွာဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္၊ သဂၤဇာ ဆရာေတာ္၊ ၿဗိတိသွ်ေခတ္မွာ မာန္လည္ဆရာေတာ္၊ လယ္တီ
ဆရာေတာ္၊ လြတ္လပ္ေရးႀကဳိေခတ္မွာ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနာကာဘိဝံသ တုိ႔ေရးသားခဲ့တာ ေတြဟာ တန္ဘုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ဓမၼအေမြအႏွစ္ ေတြပါပဲ။ အခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဦးဝိစိတၱသာရာဘိဝံသက အစျပဳ လုိ႔ဆရာေတာ္ေပါင္းမ်ားစြာေရးသားခဲ့တဲ့ ဓမၼစာေပမ်ားကုိ ကၽြန္မက
ညြတ္ညြတ္ႏူးႏူး ပူေဇာ္ အထူး ျပဳလုိလွပါတယ္။
ဒီပနီ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ သံေဝဂစာအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ က်မ္းစာအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ေမတၱာစာအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ဆုံးမစာအမ်ဳိးမ်ဳိး လကၤာအမ်ဳိးမ်ဳိး တုိ႔ဟာ ရဟန္းရွင္လူတုိ႔ရဲ႔ ႏွလုံးသားနဲ႔ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ရွင္သန္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကီးျမတ္တဲ့ စာေပႏွလုံးသား၊ ေစတနာ အရွိန္အဟုန္ အင္အား ကုိလည္း ကၽြန္မကအားက် အတူယူလုိလွပါတယ္။ နတ္ေတာ္လျပည့္ ဓမၼစာဆုိေတာ္ေန႔ အခါသမယမွာ ကၽြန္မ ႏွစ္သက္ခဲ့ ေလးစားၾကည္ညဳိခဲ့တဲ့ ပုဂံေခတ္က ဓမၼစာဆုိေတာ္ *အနႏၲသူရိယ အမတ္ႀကီး* ရဲ႕သံေဝဂ စာလကၤာ တစ္ပုဒ္ဟာ ကၽြန္မ ဝိဉာဥ္ကုိ ပူးဝင္ရွင္သန္ လုိ႔လာ
ျပန္ပါေတာ့တယ္။
၁။ သူတည္းတစ္ေယာက္ ေကာင္းဘုိ႔ေရာက္မူ၊ တစ္ေယာက္သူမွာ ပ်က္လင့္ကာသာ ဓမၼတာတည္း။
၂။ ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္ ၾကငွာန္းလည္းခံ မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္းသာကား၊ သမုဒၵရာထက္၊ ခဏတက္သည့္၊ ေရပြက္ပမာ၊ တစ္သက္လ်ာတည္း။
၃။ ၾကင္နာသနား၊ ငါ့အားမသတ္၊ ယခုလႊတ္လည္း၊ မလြတ္ၾကမၼာ၊ လူတကာတုိ႔၊ ခႏၶာ
ခုိင္က်ည္၊ အတည္ မၿမဲ၊ ေဖာက္လြဲတတ္သည္၊ မခၽြတ္စသာ၊ သတၱဝါတည္း။
၄။ ရွိခုိးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္ အကၽြန္၊ ပန္ခဲ့တုံ၏။ ခုိက္ႀကဳံဝိပါတ္၊ သံသာစက္၌၊ ႀကဳိက္လတ္တုံမူ၊ တုံ႔မယူလုိ၊ ၾကည္ညဳိစိတ္သန္၊ သခင္မြန္ကုိ ခ်န္ဘိစစ္စစ္၊ အျပစ္မဲ့ေရး၊ ခြင့္လွ်င္ေပး၏၊ ေသြးသည္ အနိစၥာ ငါခႏၶာတည္း။

ရဲရင့္တည္ၾကည္သလုိ စိတ္ႏွလုံးထက္ျမက္ လွတဲ့ ဓမၼစာဆုိေတာ္ႀကီးဟာ သူသတ္ကုန္းေရာက္တဲ့ အခ်ိန္တုိ္င္ေအာင္ တုန္လႈပ္မႈ မရွိ၊ ေလာကကုိအမွန္အတုိင္းသိရွိတဲ့ သမၼာဒိ႒ိဉာဏ္ေတြ ထြန္းေတာက္ ၿပီးသည္ကဗ်ာေလးကုိ ေရးသြားခဲ့တယ္ဆုိတာ သိသာထင္ရွားလွပါတယ္။ ပုဂံေခတ္ ေနျပည္ေတာ္ တြင္းမွာ မင္းယဥ္ နရသိခၤနဲ႔ နရပတိစည္သူတုိ႔ ေဝဠဳဝတီကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေမာဟ အေမွာင္ဖုံးခဲ့တဲ့ အေရးမွာ အမတ္ႀကီးဟာ တန္ဆာခံျဖစ္ခဲ့ရတာ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အျပစ္မတင္သြားခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႔ ေသမင္းကုိရင္ဆုိင္ပုံ ဟာလည္း အေၾကာင္ အက်ဳိးသိျမင္တဲ့ စိတ္နဲ႔ၿငိမ္သက္ေနပါတယ္။ သံသရာမွာ ျပန္ေတြ႔ခဲ့ရင္ေတာင္ ခြင့္လႊတ္စိတ္နဲ႔ အတုန္႔အလွည့္မယူလုိပါေၾကာင္း သေဘာထားႀကီးျပခဲ့ပါတယ္။ ဓမၼစာဆုိေတာ္တုိ႔ရဲ႔ စိတ္ဓာတ္အဆင့္အတန္းျမင့္မား ၾကတာဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႔ အရိပ္ေအာက္က တရားဓမၼ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ ခုိလႈံခဲ့ ရလုိ႔ပါပဲ။ အႏႈိင္းမဲ့စံျပ နမူနာအျဖစ္ ျမတ္ဗုဒၶ ကုိဦးထိပ္ပန္ဆင္ၿပီး လူထုၾကားမွာ တရားဓမၼမ်ား စိမ့္ဝင္ပ်ံ႔ႏွံ႔ေအာင္ လမ္းျပ ေရွ႔ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ဓမၼစာဆုိေတာ္မ်ားကုိ၊ မွန္းဆ ၾကည္ညုိ ကန္ေတာ့ေနမိရင္း …..၊

ဓမၼဘေလာ့ဂါမ်ားကုိလည္း ဂုဏ္ျပဳ အားေပးရင္း နတ္ေတာ္လျပည့္ေန႔ကုိ ျဖတ္သန္းလြန္ေျမာက္ ေစပါေတာ့ တယ္။