ကတညဳတ မ်က္စိ ျဖင့္ေလာကကုိ ၾကည့္ျခင္း

လုံးေတာ္ျပည့္ေရႊခ်ထားလုိ႔ ျငမ္းဖ်က္ထားခါစျဖစ္တဲ့ ေလးဆူဓာတ္ပုံ၊ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ႀကီးသည္ အလြန္႔ အလြန္ ၾကည္ညဳိဖြယ္ရာ ေရႊေရာင္၀င္းသစ္ တင့္တယ္ လြန္းလွပါတယ္။ အထက္ပစၥယံက ေစတီရံမ်ား၊ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚက ေစတီရံမ်ားသည္လည္း လူ႔ျပည္လူ႔ ရြာရဲ႔ အလွပဆုံး၊ စိတ္ညႊတ္ႏူးဖြယ္ အေကာင္းဆုံး ျမင္ကြင္းကုိ အားျဖည့္တန္ဆာ ဆင္လ်က္ရိွၾကပါတယ္။ေစတီေတာ္ေနာက္ခံ မုိးျပာေရာင္ေကာင္းကင္ႀကီးသည္ အျပာရင့္ေရာင္မွ အေမွာင္ တြင္းသုိ႔ ခ်င္းနင္းကာ အားေကာင္းေသာ အလင္းေဆာင္ ရပ္တည္ေနမႈကုိ ေပၚလြင္ထင္ရွားေနေစပါတယ္။ ေထရဝါဒဗုဒၶ ဘာသာဝင္တုိ႔ရဲ႔ အထြဋ္ အထိပ္၊ အႏႈိင္းမဲ့ သဒၶါတရား ရဲ႔ ျပယုဂ္၊တည္ၾကည္ ခုိင္မာ တဲ့ ေလးစားတန္ဘုိးထားမႈ ရဲ႔ ပုံရိပ္ ေတြ ဆုိတာကုိ သန္းေျခာက္ေထာင္ ေသာလူသားမ်ားထဲမွ အဘယ္သူလာကာ ညင္းဆုိႏုိင္ပါအ့့ံနည္း။

ကၽြန္မ ပါဝင္တဲ့ တနလၤာ သန္႔ရွင္းေရး အသင္းမွာ လဲွက်င္းရတဲ့ ေညာင္ရြက္ေၾကြေတြ၊ ပါးရွားစျပဳ လာခ်ိန္က်ေတာ့မွ ေျမာက္ဖက္မုခ္ရင္ျပင္ေတာ္က ေညာင္ပင္ႀကီးကို အေသအခ်ာေမာ့ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ရွားပါးလွေသာ အစိမ္းနုေရာင္၊ သစ္လြင္ေသာ၊ လန္းဆန္းေသာ၊ ႏုနယ္ ပ်ဳိမ်စ္ေသာ ေညာင္ရြက္ႏုသစ္ေလးမ်ား တေဝေဝ နဲ႔ စိမ္းလန္း စုိေျပေသာ-တေပါင္းသာေခါင္လမ်ားေနာင္- ကုိေရာက္ရွိခဲ့ ပါၿပီဆုိတာ ေျပာျပေနပါတယ္။ သည္တေပါင္းလျပည့္ဆုိရင္ေတာ့၊ ကၽြန္မရဲ႔ေမြးရပ္ေျမက ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ႀကီးဟာ ၂၅၉၈ ႀကိမ္ေျမာက္ သက္တမ္းကုိ ေရာက္ရိွခဲ့ပါ ပေကာလား။ တေပါင္း လျပည့္ ဗုဒၶ ပူဇနိယ ပြဲေတာ္ အခမ္းအနားမ်ား စြာ ကုိ လျပည့္ေန႔ မတုိင္ခင္ ၁၀ရက္ အလုိ ကတည္းက က်င္းပ ေနခဲ့တာ၊ လူပုဂၢဳိလ္ ဝတ္အသင္း မ်ားရဲ႔ ပ႒ာန္း ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ပြဲ၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ အပါး ၁၂၀ တုိ႔ရဲ႔၊ ၂၁၆ နာရီၾကာ အသံ မစဲ ပ႒ာန္း ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ ပြဲေတြ၊ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းလွဴပြဲေတာ္ နဲ႔ စည္ကား သုိက္ၿမဳိက္စြာ ပါဝင္ ဆင္ႏႊဲ ၾကသလုိ အားလုံးရဲ႔ ရင္ထဲ မွာကိန္းေနတဲ့ကုသုိလ္ တရားရဲ႔ အေအးဓာတ္ အရွိန္အဟုန္ကုိပါ ပူးဝင္ခံစားေနရသလုိပါပဲေလ။


ခ်မ္းသာႀကီးတန္ေဆာင္းအတြင္းယာယီတည္ေဆာက္ထားတဲ့၊ ရတနာဃရ၊ ပ႒ာန ဓမၼဗိမာန္ အတြင္း ရြတ္ဆုိ ပူေဇာ္ ေနတဲ့ ပ႒ာန္းတရားကုိ နာယူရင္း ဗုဒၶဂါယာ- ရတနာဃရ- သတၱာဟမွာ ပ႒ာန္းက်မ္းကုိ ဆင္ျခင္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္၊ ျမတ္ဗုဒၶကုိ ျမင္ေယာင္ ၾကည္ညဳိ ေနမိပါတယ္။ ဆင္ျခင္ေတာ္မူရင္း ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ကုိ တစ္ၿပဳိင္တည္း ကြန္႔ျမဴးထြက္ေပၚခဲ့တဲ့ အထိ၊ က်ယ္ဝန္းနက္နဲ လွတာကုိလည္း သတိရမိပါတယ္။
ေလာကမွာ အေရးအႀကီးဆုံး အခ်က္က ေက်းဇူးသိတတ္ဘုိ႔ပါပဲ။ ေက်းဇူးတရားကုိ ျမတ္ဗုဒၶက ပ႒ာန္းတရားေတာ္မွာ ေဟာၾကားခဲ့ တာမုိ႔ အႏွစ္သာရကုိ ကၽြန္မတုိ႔ သိတတ္ဘုိ႔လုိပါလိမ့္မယ္။ပ႒ာန္း ဆုိလွ်င္ ကၽြန္မတုိ႔က ပ႒ာန္းေရ ေသာက္မယ္ အႏၱရာယ္ကင္းတယ္၊ လူျပဳစားမခံရဘူး။ ပ႒ာန္းရြတ္လွ်င္ ကုိယ္တြင္းက ပုန္းေအာင္းေနတဲ့ တန္ခုိးသတၱိေတြ ထြက္ေပၚလာ တတ္တယ္ေလာက္သာ သိရွိေနခဲ့တာကုိး။ တကယ့္ အႏွစ္သာရ ျဖစ္တဲ့ ေက်းဇူးတရားသိတတ္ဘုိ႔၊ လက္ေတြ႔ဘဝထဲမွာခံယူ က်င့္သုံးဘုိ႔ ဆုိတဲ့ အဆင့္ထိ တက္လွမ္းၾကရေအာင္ ကၽြန္မ ေျပာၾကည့္ခ်င္လွပါတယ္။

ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ရဲ႔ ဥပနိႆယပစၥေယာမွာ (ဥတုေဘာဇနမၸိ- ဥပနိႆယပစၥေယနပစၥေယာ၊ ပုဂၢေလာပိ-ဥပနိႆယ ပစၥေယနပစၥေယာ၊ ေသနာသနမၸိ- ဥပနိႆယ ပစၥေယန ပစၥေယာ) ရာသီဥတု၊ အစာအဟာရ၊ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါ၊ ေနရာေဒသ တုိ႔သည္ ထုိထုိ သတၱဝါအား ဥပနိႆယ ပစၥည္း၊ အားႀကီးေသာ အေထာက္အပံ့ျဖင့္ေက်းဇူးျပဳသည္- လုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူထားတာ ျဖစ္လုိ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလာကဆုိတာ လူသားအားလုံးရဲ႔ ေက်းဇူးရွင္ ျဖစ္တာ ထင္ရွားေနပါတယ္။

အမွန္တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ လူသားေတြဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက ကေမြးထုတ္လုိက္တဲ့အတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလာကရဲ႔ သမီးသားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာကရဲ႔ ေက်းဇူးဆုိတာ သိတတ္မွသာ ေက်းဇူး ဆပ္တယ္ဆုိတ့ဲ အလုပ္ကုိ အားက်ဳိးမာန္တက္၊ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါလား။
ပတ္ဝန္းက်င္ေလာကရဲ႔ ေက်းဇူးကုိသိတတ္သူမ်ားစြာ ေတြထဲမွာ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရားဟာ အသိဆုံးဆုိသူ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔ထက္သိတတ္ေတာ္ မူခဲ့သူသာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာကရဲ႔ ေက်းဇူးကုိ သဗၺညဳတဉာဏ္ ျဖင့္ျပည့္စုံေအာင္ သိေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔လည္း သုေမဓာ ရွင္ရေသ့ ဘဝ ကတည္းကုိက ပတ္ဝန္းက်င္ေလာကရဲ႔ ေက်းဇူးကုိ အသိ ဆုံးပုဂၢဳိလ္ တုိ႔ထက္ ပုိသိသူ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာကရဲ႔ ေက်းဇူးကုိ အဆပ္ႏုိင္ဆုံး ပုဂၢဳိလ္တုိ႔ထက္ ပုိ၍ ဆပ္ႏုိင္သူ ျဖစ္ပါေစရန္- ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာ ဘုရားသခင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ လက္ထက္ေတာ္မွာ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ပါလ်က္၊ မ်က္ေမွာက္မျပဳေသးပဲ၊ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္းတုိ႔ ကာလပတ္လုံး ပါရမီေတာ္မ်ား ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပတ္ဝန္းက်င္ေလာကရဲ႔ေက်းဇူးဆပ္ျခင္း ဆုိတာက ပတ္ဝန္းက်င္ေလာကနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဆက္ဆံနည္းနဲ႔ ဆက္ဆံတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိ ပါရမီ ျဖည့္တယ္လုိ႔ ေခၚတာပါပဲ။ ဝိသုဒၶိမဂ္မွာ၊ (ကတၱဗၺ ေမဝိဒံ )လုိ႔ ဖြင့္ဆုိေၾကာင္း လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားက၊ ဥတၱမပုရိသ ဒီပနီမွာ ဆုိပါတယ္။ ဘယ္လုပ္ငန္းကုိ လုပ္သည္ ျဖစ္ေစ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္ေသာလုပ္ငန္း အျဖစ္ခံယူၿပီး ျဖဴစင္တဲ့ေစတနာနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ဆုိတာ (ကတၱဗၺ ေမဝိဒံ) ပါပဲ။ ပါရမီလုပ္ငန္းလုိ႔ေခၚ ႏုိင္သလုိ၊ ေလာကအေပၚ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းလုိ႔လည္း ေခၚဆုိႏုိင္ပါတယ္။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္ ဆုိတာ အသေခ်ၤယ်ပါ။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မေျပာ ျပခ်င္တာ သူတထူးရဲ႔ ေက်းဇူးတရားႏွင့္ ဂုဏ္ကုိသိမႈ (တနည္း) ကတညဳတ မ်က္စိျဖင့္ေလာကကုိ ၾကည့္တတ္မႈ တစ္ခု ကေလးကုိပါ။

အဲဒီ မ်က္စိကုိ တကယ္ ရရွိက်င့္သုံးတဲ့ အခါ အမ်ားႀကီး အဆင္ေျပလာပါတယ္။ စိတ္အျမင္ေျပာင္း တယ္ေခၚမွာေပါ့ေနာ္။ ရင္ထဲက အက်ိတ္အခဲ ေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ားကုိလည္း ေခ်ဖ်က္နုိင္ လာပါတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္ ဘုရား ဆုံးမေတာ္မူခဲ့တဲ့၊ ဘဝ သံသရာ ရွည္လြန္းလုိ႔ မေတာ္ဘူးေသာ အမိ၊ မေတာ္ဘူးေသာ အဘ မရွိ၊ ဆုိတာလည္း ထပ္မံအားျဖည့္ေပးပါတယ္။ ေက်းဇူးကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္တဲ့ အခါ ေမတၱာ ဆုိတာ အလုိလုိ ထြက္ေပၚ စၿမဲမုိ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာကဟာ ခ်စ္ခင္စရာ၊ျမတ္နုိးဖြယ္ရာ၊ ခြင့္လႊတ္ဖြယ္ရာ၊ ေစာင့္ေရွာက္ကူညီ ဖြယ္ရာ အျဖစ္ တစ္ဖန္အသစ္ ေမြးဖြားလုိက္သလုိပါပဲ။

ေလာကသဘာဝ အရ မိမိ ခ်စ္တဲ့သူ အတြက္ဆုိရင္ အနစ္နာ ခံတတ္လာပါတယ္၊ ဒုကၡေတြ႔ရင္လည္း သည္းခံစိတ္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးတတ္လာပါတယ္။ ကုသုိလ္လုပ္ရင္လည္း ဘဝသမၸတၱိ၊ ေဘာဂ သမၸတၱိ၊ တစ္ခုခုကုိရရွိခံစား စံစားလုိတဲ့ အက်ဳိးေမွ်ာ္စိတ္ေတြ မပါဝင္ေတာ့ပါဘူး။ ေမွ်ာ္လုိ႔ေမာရတဲ့ ဘဝ အေမာေတြ ေနရာမွာ ေလးနက္တဲ့ အဓိပၸါယ္ တစ္ခု စီးဝင္လာပါတယ္။
ဂုဏ္ေတာ္ တစ္ပုဒ္ ပြားမ်ားၿပီးတုိင္း င့့ါေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္ေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ ႏွလုံးသြင္းမႈထက္။ ဘုရားရွင္ရဲ႔ေက်းဇူးကုိ တစ္ႀကိမ္ဆပ္ၿပီးၿပီ ဆုိတဲ့ ပီတိက ေနရာယူလာပါတယ္။ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္း သေဘာအရ ေက်းဇူး မ်ားမ်ားဆပ္ႏုိင္ေလ မ်ားမ်ား ၾကည္ႏူးရေလ ျဖစ္ၿပီး လုပ္သင့္ေသာ လုပ္ငန္း မ်ားမ်ားလုပ္ႏုိင္ေလ မ်ားမ်ားၾကည္ႏူးရေလ ဆုိတာ ေျပာမယုံ။ ႀကဳံဘူးမွသာ သိႏုိင္ တာမ်ဳိးပါပဲ။
ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ ဘယ္အတုိင္းအတာထိေအာင္ ဆပ္ၾကမွာလဲဆုိတာကုိ ကၽြန္မ ဆက္လက္ေရးသား ခ်င္ပါတယ္။ ပစၥည္း ဥစၥာနဲ႔လား၊ အတတ္ပညာနဲ႔လား ဆုိတာ စိစစ္ပါ့မယ္။ ကတညဳတ မ်က္စိ ျဖင့္ေလာကကုိ ၾကည့္ျခင္း ဆုိတာ ကေတာ့ ကၽြန္မရဲ႔ တေပါင္းလျပည့္ အႀကဳိ ဓမၼလက္ေဆာင္ကေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ခ်စ္ေသာ စာဖတ္သူမ်ား ေအးျမၿငိမ္းခ်မ္း ၾကပါေစရန္ ဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔ သလုိက္ပါတယ္။

က်မ္းကုိး- ဆရာႀကီး ဦးေရႊေအာင္ေရးသားေသာ- ဗုဒၶ- ေလာကသားတုိ႔၏ အႏႈိင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ (ကုိယ္က်င့္ ဗုဒၶဝင္) စာအုပ္မွ ေပးအပ္ေသာ အေတြးအေခၚနဲ႔ စာသားမ်ားကုိ ကုိးကားေရးသားပါတယ္။