ဘယ္အရာက မွ မႏုိင္ေစရ

‎ ဘဝမွာပတ္သက္လာတဲ့ အရာရာ ကုိ လုပ္သင့္တာမုိ႔ အေျခအေနေပးတုံး မွာ အစြမ္းကုန္အားထည့္လုပ္ကုိင္ၿပီးရင္ ျပန္လည္ေမွ်ာ္လင့္ရမဲ့ ရလဒ္ကုိ ေမ့ထားတတ္ ပါတယ္..။ အစြမ္းကုန္ႀကီဳးစား စာက်က္ ထားလို႔ စာေမးပြဲ ေျဖၿပီး ခ်ိန္မွာ အမွတ္တြက္ ကာပူေလာင္ မေနေတာ့ပါ ။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မ ရဲ႔ ဘဝေပးအေျခအေနက ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ အေလ့အထ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

မေမွ်ာ္လင့္တတ္တဲ့ ႏွလုံးသား ကုိထုဆစ္ပုံေဖၚ ထားရင္ ခံစားရတာသက္သာတယ္ဆုိတာလည္း သိလာပါတယ္…။

ေလာက ဆုိတာကလည္း ကုိယ္ေမွ်ာ္လင့္သလုိ ျဖစ္လာတယ္ ဆုိတာ အရွားသားမဟုတ္ပါလား။

မေမွ်ာ္လင့္ တဲ့အရာ ေတြကလည္း တစ္ခါတစ္ခါ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ အေဖၚအေပါင္း နဲ႔ အုံဖြဲ႔ ႏွိပ္စက္တတ္ျပန္ေသး တာမုိ႔ ခြန္အားသတၱိ တုိ႔ ျဖင့္ ရင္ဆုိင္ ရဲတဲ့သတၱိ ကုိ ေလ့က်င့္ျပင္ဆင္ရင္း ဘဝကုိျဖတ္သန္းလြန္ေျမာက္ရပါတယ္..။

ျဖစ္ခ်င္ေနတာရယ္..ျဖစ္ေနတာရယ္ တစ္ထပ္တည္းမက်ေလတုိင္း ျဖစ္ခ်င္စိတ္အားၾကီးသူတုိ႔၏ ထုံးစံအပူဓာတ္မ်ားထြက္လာတတ္တာ ခံစားဘူးၾကပါလိမ့္မယ္..။

အားမလုိအားမရ ျဖစ္ကာ Why me! ငါ့က်မွ ျဖစ္ရေလျခင္း ….ကံဆုိးေလျခင္း ၊

ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ အေဆာက္အအုံ..အုံဖြဲ႔ ရင္ထဲမွာၾကြတက္လာ ကာ ႏႈတ္က ပြင့္အံထြက္တတ္ပါေသးတယ္..။ ဒါသည္ပင္ အကုသုိလ္ ဆုိတာ အရင္တုံးကေတာ့ နားမလည္။ စိတ္စြမ္းအား က တက္မလာ ပုိလုိ႔ပင္ က်ဆင္းတတ္တာ မ်ဳိးပါ။

ဒီလုိ အခါမ်ဳိး မွာ ကၽြန္မတုိ႔ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဘာသာျပန္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ ဆရာ William Ernest Henley ရဲ႔ Invictus ဆုိတဲ့ကဗ်ာေလးကုိ ရြတ္ဆုိ မာန္တင္းမိပါတယ္။

Invictus ဆုိတဲ့စကားလုံး က လက္တင္ဘာသာမွာ ပဲ ရွိပါတယ္.. အဂၤလိပ္လုိ ဘာသာျပန္ရင္ေတာ့ "Unconquered" လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ * အႏုိင္မခံ * လုိ႔ နာမည္ ေလးေပးခဲ့ပါတယ္။

*My head is bloody, but unbowed.

ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတို႔ျဖင့္ ရဲရဲနီ၏ ညြတ္ကား မညြတ္။*

ဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးေတြကုိေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ပဲခူးေဆာင္က အခန္းကသူ႔ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာ ေရးထုိး မွတ္သားထားတယ္လုိ႔ကၽြန္မ ၾကားဘူးပါတယ္..။

ဒီကဗ်ာေလးထဲမွာ ..ေသြးသံရဲတယ္ ဆုိတာ ပါေပမဲ့ ေသြးသံရဲေစတဲ့ ပုဂၥဳိလ္ တစ္ဦးဦးကုိေတာ့ အျပစ္တင္ နာက်ည္းစကား မဆုိထားပါ။ တနည္းအားျဖင့္ စာ တစ္ေစာင္ေပတစ္ဖြဲ႔ ဖြဲ႔ ႏြဲ႔ စရာ အေၾကာင္းမရွိသလုိ ကုိတုံ႔ျပန္ထားတဲ့စတုိင္ကုိ ကၽြန္မပုိမုိႏွစ္သက္မိပါေသးတယ္။

ပုဂၥဳိလ္ သတၱဝါ ညႊန္းဆုိ ဖြဲ႔ ႏြဲ႔စရာမပါတဲ့ သေဘာတရား သက္သက္ *ေလာကဓံ* ရယ္ လုိ႔သာ ဆုိထားပါတယ္..။ စိတ္ေနျမင့္မား သေဘာထားႀကီးမားပါေပစြ..။

William Ernest Henley (1849-1903), the author of "Invictus"

ဒီကဗ်ာေလးကတစ္ဆင့္ ကဗ်ာ ဆရာ ရဲ႔ႏွလုံးသားကုိတုိက္ရုိက္ေတြ႔ျမင္ရသလုိပါပဲ..သူ႔ဘဝကုိလည္း ကၽြႏ္မ က စိတ္ဝင္စားမိပါတယ္။

ကဗ်ာဆရာ Henley ဟာ တကယ္ေတာ့ ၁၂ ႏွစ္သားကတည္းက အရုိးတီဘီ ေရာဂါကုိခံစားခဲ့ ရရွာပါတယ္။

ငယ္ရြယ္ တက္ၾကြ တဲ့ ေက်ာင္းသား ဘဝမွာ ေရာဂါျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့လည္း Oxford တကၠသုိလ္ က ျပဳလုပ္တဲ့ စာေမးပြဲ ကုိ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေျဖဆုိႏုိင္ခဲ့ပါေသး တယ္။

ေရာဂါ ျဖစ္လာေတာ့လည္း သက္သာမလာေတာ့ အသက္ရွင္ရပ္တည္ဘုိ႔ အတြက္ သူ႔ရဲ႔ အဘုိးတန္ ေျခတစ္ဘက္နဲ႔ လဲလွယ္ ခဲ့ရပါတယ္..။

ဒီကဗ်ာေလးကုိ သူက ေဆးရုံေပၚတက္ေနရင္းနဲ႔ ေရးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေဆးရုံ ကဆင္းလာေတာ့လည္း မသန္မစြမ္း ဒုကၡသည္ ဘဝ မွာ စိတ္ဓာတ္မက်ပဲ အႏွစ္၃၀ လုံး တက္တက္ၾကြ ၾကြ ေနထုိင္သြားခဲ့သူလည္းျဖစ္ပါတယ္။

သူ႔ဘဝကုိ စာနာတတ္ေသာ စိတ္အစဥ္ ျဖင့္ စာလုံးမ်ားကုိ တိတိက်က် ခံစားပုံေဖၚၾကည့္မိပါတယ္..။

Invictus

Out of the night that covers me,

Black as the Pit from pole to pole,

I thank whatever gods may be

For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance

I have not winced nor cried aloud.

Under the bludgeoning of chance

My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears

Looms but the Horror of the shade,

And yet the menace of the years

Finds, and shall find, me unafraid.

It matters not how strait the gate,

How charged with punishments the scroll.

I am the master of my fate:

I am the captain of my soul.

William Ernest Henley

"အႏုိင္မခံ "

ငါ့အား ဖံုးလႊမ္းထားေသာ လကြယ္သန္းေခါင္

ဤအေမွာင္အတြင္းမွေန၍ အႏုိင္မခံ အရွံဳးမေပးတတ္ေသာ

ငါ၏စိတ္ဓါတ္ကို ဖန္တီးေပးသည္ နတ္သိၾကားတုိ႔အား ငါ ေက်းဇူးတင္၏။

ေလာကဓံတရားတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လက္ခုပ္တြင္းသိုပင္

က်ေရာက္ေနရျငားေသာ္လည္း ငါကား မတုန္လွဳပ္ မငိုေၾကြး

ကံတရား၏ ရုိက္ပုတ္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္တုိ႔ေၾကာင့္

ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတို႔ျဖင့္ ရဲရဲနီ၏ ညြတ္ကား မညြတ္။

ဤေလာဘေဒါသတို႔ ႀကီးစုိးရာဌာန၏ အျခားမဲ့၌ကား

ေသျခင္းတရားသည္ ငံ့လင့္လ်က္ရွိ၏။

သို႔ေသာ္ ငါ့အားမတုန္လွဳပ္သည္ကိုေတြ႕ရအံ့။

ေနာင္ကုိလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကာက္သည္ကို ေတြ႕ရအံ့။

သုဂတိသို႔ သြားရာတံခါး၀သည္ မည္မွ် က်ဥ္းေျမာင္းသည္ျဖစ္ေစ

ယမမင္း၏ ေခြးေရပုရပိုက္၌ ငါ့အျပစ္တုိ႔ကို မည္မွ်ပင္ မ်ားစြာ

မွတ္သားထားသည္ျဖစ္ေစ ငါကားဂရုမျပဳ

ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏ အရွင္သခင္ျဖစ္၍

ငါသာလွ်င္ ငါ့စိတ္၏ အႀကီးအကဲျဖစ္သတည္း။ ။

(ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)

တကယ္ေတာ့လည္း လမ္းေလွ်ာက္ေနရတဲ့သူ တစ္ေယာက္က ကားမစီး ႏုိင္ေလျခင္း လုိ႔ ဝမ္းနည္းသိမ္ငယ္ေနမႈ နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ ေနတတ္ တာမ်ားတတ္ပါတယ္။

လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ေသးတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႔ က်န္းမာေရး၊ လွမ္းႏုိင္ေသးတဲ့ေျခေခ်ာင္းမ်ား ရဲ႔ စြမ္းအင္သတၱိ ကုိ သတိတရ တန္ဘုိးထား တတ္ ေတြးတတ္တယ္ဆုိတာ ရွားလွပါတယ္။ ဒါဆုိ ရင္ အပူ မျဖစ္ပဲ အေအး ဓာတ္ကုိေဆာင္ႏုိင္မွာ အမွန္ပါ။

*ငါ၏ အသည္းႏွလုံးတုိ႔သည္ အသည္းခြဲသူတုိ႔ ၏ ဒါးဒဏ္ရာျဖင့္ ရဲရဲနီေနအံ့..သုိ႔ေသာ္ ေမတၱာမပ်က္..*

*ငါ၏ အိပ္မက္တုိ႔သည္ သင္၏ ရက္စက္လွေသာ ထုေခ်မႈ ျဖင့္ .မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ ေၾက အံ့..သုိ႔ေသာ္.. အားမေလွ်ာ့*

စသည္..စသည္..ရြတ္ဆုိလုိသူမ်ားလည္း ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္..။ ရွိခဲ့ရင္လည္း ဒီကဗ်ာ နဲ႔ အားတက္ႏုိင္ၾကပါေစ..။

ကၽြန္မကေတာ့ စိတ္အစဥ္ကုိ နာနာေလွ်ာ္ဖြတ္ ၿပီး ၁၅၀၀ ေသာ ကိေလသာတရား တုိ႔ အႏုိင္မယူနုိင္ေအာင္ …

ငါ ျဖင့္မခံစားပဲ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားရပါအုံးမည္..။ငါးပါးမာရ္ညြန္႔.. ရန္အဝံ့ ကုိမရြံ႔ မထိတ္ျခေသၤ့စိတ္ျဖင့္ ေအာ္..အႏုိင္မခံ…ၾကံေဆာင္ သင့္လွပါတကား။

ေမတၱာျဖင့္

သစၥာ အလင္း

မွတ္ခ်က္ - ဒီစာစုေလးေရးသားျဖစ္ေအာင္ ကဗ်ာေကာင္းေလးမ်ား မွ်ေဝ ေဆြးေႏြး ေလ့ရွိတဲ့ တူေမာင္- ေဒါက္တာစုိ္င္းႏုိင္ ကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။