စာေရးဆရာ *ဓမၼပါလ* ၏ *သူမရွိ ၊ငါမရွိ ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ ၌* စာအုပ္ မွ….ထိရွစြာ ခံစားမိေသာ စာ တစ္ပုိဒ္
============================================
• ႏြားမ တစ္ေကာင္သည္ မိမိကုိယ္ မွ ျဖစ္ေသာ ႏြားႏုိ႔ကုိ လူအားေပး၍ လူကုိ အက်ဳိးျပဳ သည္။ ေသသည္ ၏ အဆုံး၌ အသားကုိ ေပး ၍ လူုကုိ အက်ဳိးျပဳသည္။ သုိ႔ေသာ္……ထို ႏြားမသည္ *ဒါန တရား* ႏွင့္ တျခားစီျဖစ္ရသည္..။
*ဒါန* ဟူေသာ အသိဥာဏ္ မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။
• ႏြားထီးတစ္ေကာင္သည္ လူေကၽြးတာကုိ စား၏ ။ ခုိင္းတာကုိ လုပ္၏။ မသတ္၊ မခုိး ၊မပစ္မွား ၊ မလိမ္ ၊မေသာက္စား ျဖင့္ အသက္ထက္ဆုံး ေန၏ ။
သုိ႔ေသာ္ ..ထုိ ႏြားထီိးသည္ * သီလ တရား* ႏွင့္ တျခား စီျဖစ္ရ၏ ။
*သီလ* ဟူေသာ အသိ ဥာဏ္ မရွိေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္ပါ၏ ။
• လူတစ္ေယာက္သည္ ပစၥဳပၸန္ (လြတ္ရာ) ႏွင့္တစ္သားတည္းေန၏ ။
သုိ႔ေသာ္ ထုိ လူသည္ လြတ္ရာ ႏွင့္ တျခားစီျဖစ္ရ ၏ ။
လြတ္ရာ ဟူေသာ အသိဥာဏ္ မျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။
ကၽြန္ပ္ တုိ႔ ၏ ဘဝ သည္ လည္း ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ ၌ ေနၾကပါသည္..။
အတိတ္ ၊ အနာဂတ္ ၊ပစၥဳပၸန္ ကာလ သုံးပါး မွ လြတ္ေနေသာ တရားသည္ ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ ၌ အမွန္တကယ္ ရွိေနပါသည္..။
၄င္း ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ တရားႏွင့္ တစ္စပ္တည္း ၊တစ္သားတည္း ျဖစ္ေနပါသည္ ။
ေလာကအာရုံ တုိ႔ ႏွင့္လည္း အာရုံျပဳ ၍ မရႏုိင္ ။
၄င္းတရားသည္ အခ်ိန္ကာလ မွ လြတ္ေျမာက္ေနသည့္အားေလွ်ာ္စြာ …
ေလာက ရဲ႔ ျဖစ္ျခင္း ၊ပ်က္ျခင္းမွ လည္း လြတ္ေျမာက္ ေနပါ၏။
သိမ္ေမြ႔စြာ ..အသိရခက္ေသာ သေဘာကုိ ဥာဏ္ျဖင့္ ထုိးထြင္းသိျမင္ႏုိင္ၾကပါေစ..။
============================================
• ႏြားမ တစ္ေကာင္သည္ မိမိကုိယ္ မွ ျဖစ္ေသာ ႏြားႏုိ႔ကုိ လူအားေပး၍ လူကုိ အက်ဳိးျပဳ သည္။ ေသသည္ ၏ အဆုံး၌ အသားကုိ ေပး ၍ လူုကုိ အက်ဳိးျပဳသည္။ သုိ႔ေသာ္……ထို ႏြားမသည္ *ဒါန တရား* ႏွင့္ တျခားစီျဖစ္ရသည္..။
*ဒါန* ဟူေသာ အသိဥာဏ္ မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။
• ႏြားထီးတစ္ေကာင္သည္ လူေကၽြးတာကုိ စား၏ ။ ခုိင္းတာကုိ လုပ္၏။ မသတ္၊ မခုိး ၊မပစ္မွား ၊ မလိမ္ ၊မေသာက္စား ျဖင့္ အသက္ထက္ဆုံး ေန၏ ။
သုိ႔ေသာ္ ..ထုိ ႏြားထီိးသည္ * သီလ တရား* ႏွင့္ တျခား စီျဖစ္ရ၏ ။
*သီလ* ဟူေသာ အသိ ဥာဏ္ မရွိေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္ပါ၏ ။
• လူတစ္ေယာက္သည္ ပစၥဳပၸန္ (လြတ္ရာ) ႏွင့္တစ္သားတည္းေန၏ ။
သုိ႔ေသာ္ ထုိ လူသည္ လြတ္ရာ ႏွင့္ တျခားစီျဖစ္ရ ၏ ။
လြတ္ရာ ဟူေသာ အသိဥာဏ္ မျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။
ကၽြန္ပ္ တုိ႔ ၏ ဘဝ သည္ လည္း ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ ၌ ေနၾကပါသည္..။
အတိတ္ ၊ အနာဂတ္ ၊ပစၥဳပၸန္ ကာလ သုံးပါး မွ လြတ္ေနေသာ တရားသည္ ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ ၌ အမွန္တကယ္ ရွိေနပါသည္..။
၄င္း ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ တရားႏွင့္ တစ္စပ္တည္း ၊တစ္သားတည္း ျဖစ္ေနပါသည္ ။
ေလာကအာရုံ တုိ႔ ႏွင့္လည္း အာရုံျပဳ ၍ မရႏုိင္ ။
၄င္းတရားသည္ အခ်ိန္ကာလ မွ လြတ္ေျမာက္ေနသည့္အားေလွ်ာ္စြာ …
ေလာက ရဲ႔ ျဖစ္ျခင္း ၊ပ်က္ျခင္းမွ လည္း လြတ္ေျမာက္ ေနပါ၏။
သိမ္ေမြ႔စြာ ..အသိရခက္ေသာ သေဘာကုိ ဥာဏ္ျဖင့္ ထုိးထြင္းသိျမင္ႏုိင္ၾကပါေစ..။
0 မွတ္ခ်က္ေရးရန္:
Post a Comment