ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔ က ကၽြန္မ နဲ႔ ျမန္မာ့ေအာ္ဂဲနစ္ စုိက္ပ်ဳိးေရးမိသားစု မ်ား ဟာ သံလ်င္ သဘာ၀တရားရိပ္သာ မွာ အလွဴဒါနမ်ား ျပဴလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္..။
သဘာ၀ တရားရိပ္သာ လုိ႔ဆုိရင္ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ား..လူမမာမ်ား ၊ စိတ္ေရာဂါေ၀ဒနာသည္မ်ား ၊ ခုိကုိးရာမဲ့သူမ်ား ၊ ဒုကၡသည္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကုိ ကူညီလက္တြဲ ကာသာသနာျပဳေနတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသာရ ရဲ႔ တရားရိပ္သာ ဆုိတာ သိၿပီးျဖစ္ၾကပါလိမ့္မယ္..။
ဇာတိ ဆုိတာ ရလာတဲ့ သူတုိင္း ဇရာ ဆုိတဲ့ အုိျခင္းဒုကၡ ကုိ ရင္ ဆုိင္ၾကရ မွာ အမွန္ပါ…။ ပဋိသေႏၶ၊ အုိနာေသ ဟု ေလးေထြရင္းျမစ္ ဒုကၡ ျဖစ္တယ္ ဆုိတာ…ကၽြန္မ မွာ သိရွိနားလည္ ထားေသာ္လည္း အုိမင္းမစြမ္း သူမ်ားရဲ႔ ျဖစ္အင္ကုိ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ရတဲ့အခါ မွာေတာ့ စိတ္ႏွလုံးသည္ ညံ့သက္ငုတ္လ်ွဳိး သြား ခဲ့ပါတယ္..။
ဆရာေတာ္ရဲ႔ ႀကီးမားတဲ့ေမတၱာတရား… ေ၀ယ်ာ၀စၥ ၀ုိင္း၀န္းသူမ်ား ရဲ႔ ေစတနာ တရား မေလးစား မဦးညႊတ္ပဲ မေနႏုိင္ခဲ့ပါ..။
ကုိယ္က ကိုယ့္ခႏၶာ ကုိယ္ သယ္ႏုိင္ ေနေသးတာ မုိ႔ ဒီ လုိ အခ်ိန္ ေရာက္ဘုိ႔ အတန္ငယ္ ကာလ တစ္ခု ေ၀းေသးတယ္ လုိ႔ ထင္ေနေပမဲ့ အုိမင္းမစြမ္း ဆုိတဲ့ မစြမ္းသန္ေသာအခ်ိန္မွာ ဖ်တ္ကနဲ ေရာက္လာနုိင္ တာကုိလည္းကၽြန္မ ထည့္တြက္မိပါတယ္..။
ကၽြန္မ နဲ႔အတူ သုေတသနမ်ား..ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ား လက္တြဲလုပ္ကုိင္ မယ္ လုိ႔ ႀကံစည္ေျပာဆုိေနတဲ့ မိတ္ေဆြ တစ္ဦး ဟာ ဖ်တ္ကနဲ ေလျဖတ္သြားခဲ့တာ..။ကၽြန္မ ကုိယ္ေတြ႔…ကုိယ့္ဆီ ဒီဒုကၡ အခ်ိန္မေရြးက်ေရာက္လာႏုိင္တယ္ဆုိတာ မထည့္တြက္ခ်င္လုိ႔ မရပါ..။
ကုိယ္က ဘယ္လုိ ၾသဇာေပးေစခုိင္းခဲ့သူ ျဖစ္ပါေစ… ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ ျပဳေနသူျဖစ္ပါေစ……. မစြမ္း ေတာ့ပါဘူးဆုိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ..ေဘးကျပဳသမွ်…. ေကာင္းသည္ ဆုိးသည္ ေရြးခ်ယ္ ႏုိင္စြမ္းပင္မရွိ…၊ညင္းပယ္ႏုိင္အားမရွိ ၊တိတ္ဆိတ္စြာ လက္ခံ ရေတာ့သည္သာ..။
သဘာ၀ တရားရိပ္သာ ကေတာ့ လူ႔ေလာက ဇာတ္ခုံ မွ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး မွ သရုပ္ေဆာင္မ်ား သဖြယ္ သခၤန္းစာမ်ား..သံေ၀ဂမ်ား..ဆင္ျခင္ဥာဏ္မ်ား ကုိ ေပးေ၀ေနတယ္ လုိ႔ ကၽြန္မ ကထင္ျမင္မိပါတယ္..။
ကုိယ္က ပစၥည္းဥစၥာ ရွာ ထားခဲ့ေသာလည္း အတူေနသူ တူ၊ တူမမ်ား က ေရႊ အတု ကို အစစ္ နဲ႔ လဲလွယ္ ယူထားပါသတဲ့..။ ၿပီးေတာ့မေယာင္မလည္ နဲ႔ သိမ္းသြင္းဆြဲေဆာင္ေခၚယူကာ သဘာ၀ ရိပ္သာ နားမွာ ပစ္ထားခဲ့ ပါတယ္။ ကုိယ္ ရွာထားခဲ့တဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ က ခ်မ္းသာအစစ္ကုိ မေပးစြမ္းႏုိင္မကယ္တင္ႏုိင္တာကုိ ရုတ္တရက္ အစိမ္းသက္သက္ လက္ခံ လုိက္ရခ်ိန္မွာ စိတ္ကမခုိင္…. ယုိင္နဲ႔ လဲျပဳိရေတာ့တဲ့အဖြား..တစ္ေယာက္…။
၀မ္းနဲ႔ ဆီးက မလြတ္ေတာ့ အိမ္သာထုိင္ခုံေလး ကုတင္နားထားၿပီး ကုိယ့္ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္နံ႔ နဲ႔ကုိယ္ နပန္းလုံးကာေနရရွာေသာ အဖြားတစ္ေယာက္မွာေတာ့ ကၽြန္မ တုိ႔ အလွဴ ပစၥည္းေပးတဲ့အခါ ရွဳိက္ႀကီးတစ္ငင္ ငုိခ် လုိက္ပါတယ္…။ အေႀကာင္းျပခ်က္ကုိမေျပာျပေသာ္လည္း တစ္ခါက သူရွာေဖြေကၽြးေမြး ျပဳစုယုယခဲ့ေသာ သားသမီးမ်ား၊ အသုိင္းအ၀ုိင္းမ်ား ကုိ သတိရသည္လား..နာက်ည္းသည္လား…၀မ္းနည္းအားငယ္ သည္လား မွန္းဆလုိ႔သာ ေတြးမိပါတယ္..။
အဖြားေဒၚတင္ၾကည္တဲ့..အသက္ က ၈၀ ရွိၿပီ..သားသမီး ကလည္းမပစ္ပယ္ခဲ့ပါ..အခုထိ ခင္တြယ္ ေနဆဲ..။ သုိ႔ေသာ္ သမီးက ၄၅ ႏွစ္ ဦးေႏွာက္ ကမေကာင္း ေဆးကလည္းကုေနရေသးဆုိေတာ့ ကုိယ့္ခႏၶာ၀န္ က ေလးလံ လွ ၿပီ ထင္တာ…ႏွစ္ေယာက္စာ ထမ္းရေတာ့မႏုိင္မနင္း..လမ္းေဘး ဆင္းေနရတဲ့ဘ၀…..။ တရားရိပ္သာ ေရာက္မွ ကူမဲ့ ကယ္မဲ့လက္မ်ား ဖမ္းဆုပ္ထားခဲ့ရ..သမီးကုိလည္းထားခဲ့ ဘုိ႔ စိတ္ခ်သြား..ရပါတယ္တဲ့..။
ကုတင္ ၁၀ လုံးခန္႔ ထည့္ထားတဲ့ တဲတန္းလ်ားရွည္ ေလးထဲ မွာေတာ့ အဖုိး လုိ႔ လည္းမဆုိႏုိင္…. သက္လတ္တန္း အမ်ဳိးသား တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ့ ေၾကာင္စီစီ မ်က္လုံးမ်ား အျပဴးသားနဲ႔..ကုတင္ တစ္လုံး မွာကေတာ့ ပုဆုိး ပင္မလုံခ်င္…။ ပုံမွန္ အေနအထားမဟုတ္ေလေတာ့ သူတုိ႔သည္ ႏုပ်ဳိစဥ္ က သူတုိ႔ ရဲ႔ ပုံမွန္စိတ္ ဓာတ္ ၾကံ့ခုိင္မႈ မ်ားကုိ တုိက္စားျဖဳိဖ်က္ ခဲ့တဲ့ မူးယစ္ေသစာ မ်ားသုံးစြဲခဲ့ေလသလား..ရယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းၾကည့္ရပါတယ္..။
ေသျခင္း တရားဆုိတာ အခ်ိန္မေရြး ဖ်တ္ကနဲ ေသႏုိင္တယ္ ဆုိတဲ့ မရဏာ ႏုႆတိ ကေတာ့ ေလယာဥ္စီးခ်ိန္ ၊ ကားစီးခ်ိန္ ၊ ရထားစီးခ်ိန္ ၊ ထုိင္ ေနခ်ိန္ လမ္းေလွ်ာက္ေနခ်ိန္ Accident သတင္းမ်ားဖတ္မိေနခ်ိန္မွာ (ငါလည္း တေန႔ ဒီလုိ --- အခုေန ေသရင္ အကုန္ တန္းလန္းထားခဲ့ရမယ္) ဆုိတာ ႏွလုံးသြင္းသြင္းေနျဖစ္တာမုိ႔ ႏွလုံးသားဟာ ေသျခင္း သတိျဖင့္ ထုံေနခဲ့ပါတယ္..။
မေသပဲ ဒုကၡိတ ဘ၀ နဲ႔ အုိေနခဲ့ရင္ ဆုိတာ ကုိ ေတာ့ ထုိ ရိပ္သာ ေရာက္မွ ကၽြန္မျပက္ျပက္ထင္ထင္ ေတြး မိပါေတာ့တယ္..။ မၾကာခင္ က်ေရာက္လာေတာ့မဲ့ ကၽြန္မ ရဲ႔ အုိခ်ိန္ ၊နာခ်ိန္ ကုိ ကၽြန္မ ဘယ္လုိ ျပင္ဆင္ မည္ လဲဆုိတဲ ့အေတြး ကုိ မေတြးခ်င္လုိ႔မရ ကၽြန္မ စနစ္တက် ေတြးရပါေတာ့မယ္..။
ဒီအခ်ိန္ မွာေတာ့ ကၽြန္မဟာ အသက္ ၈၃ ႏွစ္ ထိ လူ႔ေလာက ထဲေနသြားခဲ့ေသာေက်းဇူးရွင္မိခင္ႀကီး ႏွင့္ ၈၈ႏွစ္ထိ ေနသြားခဲ့ေသာေက်းဇူးရွင္ဖခင္ ႀကီး ႏွင့္ လက္ပြန္းတတီး ေနထုိင္ ခဲ့ဘူးေသာ ကၽြန္မ မွာ တစ္ခ်ိန္ မိဘ ေတြ နဲ႔ ေနခဲ့ရခ်ိန္ကုိ အထူးပဲ လြမ္း ဆြတ္ သတိရ မိပါတယ္…။
ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားျဖစ္တဲ့အျပင္ ၊ မုိးညွင္းဆရာေတာ္ဘုရား ႀကီး ရဲ႔ တရားရိပ္သာ မွာ တရားအားထုတ္ထားခဲ့ေသာ ကၽြန္မ ရဲ႔ေက်းဇူးရွင္ မိဘ ႏွစ္ပါးသည္ စနစ္တက် အုိ သြားခဲ့တာ ဆုိတာ (တစ္နည္း ) လူအုိဘ၀ကို စနစ္တက်ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္ ဆုိတာ ကၽြန္မ ျပန္ေတြးလုိ႔ ရခဲ့ပါတယ္..။
ကၽြန္မ စုိက္ပ်ဳိးေရးတကၠသုိလ္ စတက္ေတာ့ မိဘမ်ား ပင္စင္ယူတဲ့ႏွစ္ပါ..။ ကၽြန္မ ေက်ာင္းၿပီး လုိ႔ ျပန္လာခ်ိန္မွာ အုိမင္းတဲ့ ဘ၀ကုိ စနစ္တက် ျဖတ္သန္း ေနခဲ့တယ္..။ ေစ့စပ္ေခၽြတာ ေရးတရား ေဟာ ကာ ေနရာတကာ မိန္႔ခြန္းေခၽြေလ့ရွိေသာ ဖခင္ႀကီး မွာ တရားကက္ဆက္ တစ္လုံးျဖင့္ စားပြဲမွာ ထုိင္ကာ…ပရိယတၱိအသင္းမွ ေငြစကၠဴ အစုတ္မ်ားကုိ ျပဳျပင္ဖာေထး ၊ ဘဏ္မွာ အသစ္လွဲလွယ္ ေပးသည္ မွာ နိစၥဓူ၀အလုပ္..။
ဆုံးမ စကား အၿမဲေျပာ ကာအိမ္မႈကိစၥ မ်ားစီမံကြပ္ကဲ တတ္ေသာမိခင္ႀကီး မွာ နဂုိကထက္စကားနည္းသြားတယ္..။ မ်က္ေစ့မႈန္ လုိ႔ ကၽြန္မ အား ပရိတ္ေတာ္မ်ားကုိ စာလုံးမည္းမည္းႀကီးႀကီး နဲ႔ ေရးေပးရန္ေျပာပါတယ္..။
ကႏုတ္ပန္းျဖင့္ အလွဆင္ထားေသာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကၽြန္း ကုတင္ႀကီး ကုိျဖဳက္သိမ္းလ်က္ တစ္ေယာက္အိပ္ သစ္သားကုတင္ ႏွစ္လုံးကုိ စားပြဲျခားလ်က္ အေဆာင္လုိ ေနသြားသည္ မွာ ေသသည္အထိ..။
ကၽြန္မ မွတ္မိေနတဲ့ စကားလုံးတစ္ခု အခု ကၽြန္မ ျပန္လည္ပုံေဖၚ ၾကည့္မိပါတယ္..။ သမီးေရ.. *ဘဘ( ကၽြန္မ မွ လြဲ၍ အစ္ကုိ အစ္မမ်ားက အေဖ့ကုိဘဘ ဟုေခၚၾကပါတယ္) တုိ႔ အသက္ႀကီးလာၿပီး…ကေလးေတြ သားသမီး ေတြ ငရဲမႀကီးေအာင္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေနသြားေတာ့မယ္* တဲ့..။
ရိပ္သာ မွ ျပန္လာစဥ္ အေတြး မွတဆင့္ ကၽြန္မ ဖခင္ႀကီးေျပာခဲ့ဘူးေသာ ထုိစကားလုံးကုိ ျပန္လည္ သတိရမိပါတယ္..။
-ပစ္ပယ္ ၾကေသာ သားသမီး..မ်ားလည္း ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္..။
-ယုယခ်စ္ခင္ ၾကေသာ သားသမီးတပည့္တပန္းမ်ားလည္း ရွိခ်င္ရွိပါလိမ့္မယ္..။
-ျပစ္မွား ေစာ္ကားၾကမဲ့ ကေလးမ်ားေတြ႔ခဲ့ရင္ေတာင္..မက်ဴးလြန္ ခင္ ကုိယ္အေနတတ္ဘုိ႔ လုိသည္ မဟုတ္ပါလား..။အေျပာတတ္ဘုိ႔ လုိသည္မဟုတ္ပါလား..။
တရားအသိ ျဖင့္ ကုိယ္ကၿငိမ္းေအးခဲ့ၿပီ ျဖစ္ ပါတယ္..။ သုိ႔ေသာ္လည္း...ကုိယ့္ရဲ႔ တရားစြမ္းအားေၾကာင့္ မသိနားမလည္ သူမ်ား ျပစ္မွားခဲ့ပါကတန္ျပန္ အား မသက္ေရာက္ေစ လုိပါ..။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္…. ကၽြန္မ မၾကာခင္ေရာက္ရွိလာေတာ့ မဲ့ အုိမင္းမစြမ္း ဘ၀ ရဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကေတာ့ ကေလး ေတြ ငရဲမႀကီး ေအာင္ ေနထုိင္ေပးဘုိ႔ ပါပဲ..။
ေမတၱာျဖင့္
သစၥာအလင္း
ဤစာစုျဖင့္ ရဲရင့္စြာ သာသနာျပဳလ်က္ရွိပါေသာ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ သဘာ၀ တရားရိပ္သာ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသာရကုိ ဦးညႊတ္ကန္ေတာ့အပ္ပါတယ္..။
0 မွတ္ခ်က္ေရးရန္:
Post a Comment