ကရြတ္ေခြ ႏွင့္ေရခဲ ေသတၱာ

 

ကၽြန္မ ငယ္ ငယ္ ကဖတ္ဘူးခဲ့ တဲ့ ဝတၳဳ တုိေလး တစ္ပုဒ္ ရဲ႔ နာမည္ ပါ..။
ေရးတဲ့ ဆရာက ဝတၳဳတုိၿပဳိင္ပြဲ မွာ ဆုရတာ….ဆရာသိုက္ထြန္းသက္ လုိ႔ မွတ္ ထားမိပါတယ္..။ နာမည္ ကုိေဖၚျပဘုိ႔ မွားသြားခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ..ရွင့္။

ဝတၳဳ မွာ ေဖၚ ျပတာက တကယ့္အျဖစ္ အပ်က္ ေလးပါ..။
လမ္းတစ္လမ္း ထဲ မွာ ေက်ာင္းဆရာ အုိ တစ္ဦးရယ္ ႒ာန ဆုိင္ရာအရာရွိတစ္ဦး ရယ္ ေနပါတယ္..။
တစ္ေန႔ မွာ ေက်ာင္းဆရာ ပင္စင္မယူခင္ သူျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေျမေထာင္ေျမွာက္ေပးခဲ့တဲ့ တပည့္တစ္ဦး ဟာ ကားႀကီးေမာင္းၿပီး ၊ ဇနီးမယားကလည္းလက္ဝတ္လက္စားအျပည့္အစုံ ဝတ္ၿပီး ပစၥည္း ပစၥယ ေတြ တပုံတပင္ နဲ႔ လမ္းထဲကုိ ေမာင္းဝင္လာပါတယ္..။
ဆရာက သူ႔တပည့္ ကသူ႔ဆီလာတယ္ အထင္ နဲ႔ သူရဲ႔ သစ္သားအိမ္ ဝင္းတံခါးေလးကေန ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနပါသတဲ့..။
ေနာက္ေတာ့ အဲဒီကားေလး က သူ႔အိမ္ကုိ ေက်ာ္ၿပီး ႒ာန ဆုိင္ရာအရာရွိႀကီး တစ္ဦး ရဲ႔ တုိက္ေရွ႔ မွာ ရပ္လုိက္မွ….သူ႔ဆီမလာမွန္းသိသြားၿပီး သူ႔ရဲ႔ အိမ္ေလးထဲ ကုိ ျပန္ဝင္ခဲ့ပါတယ္..။
အဲဒီဆရာ ရဲ႔ ရင္ထဲ ဘယ္သုိ႔ ရွိမယ္ ကုိ စာေရးဆရာကေဖၚျပမထားပါဘူး..။
ေရ တစ္ ခြက္ အသုံးဝင္ၿပီးေသာက္သုံးခံရဘုိ႔ အတြက္ ေရအုိးေအာက္ကေန ပင့္ေဆာင္ မတင္ေပးထား ရတဲ့ *ကရြတ္ေခြ* လုိ ဘဝမ်ဳိး ဟာ ေက်ာင္းဆရာ ရဲ႔ ဘဝမ်ဳိးပါ..တဲ့..။
ရာထူးတက္ေအာင္၊ ႏုိင္ငံျခားသြားဘုိ႔ေကာ တျခား အခြင့္အေရးေတြ ေပးႏုိင္တဲ့ ႒ာန ဆုိင္ရာ အႀကီးအကဲ ေတြ ဆုိတာ ကေတာ့ *ေရခဲေသတၱာ* လုိ ပါလုိ႔ တင္စားေျပာ ဆုိခဲ့တဲ့ ဒီဝတၳဳေလး ကုိ ကၽြန္မ သတိရေနမိပါတယ္။
ကုိယ္တုိင္..ဆရာမ တစ္ေယာက္ ဘဝ ကုိ ေရာက္တဲ့ အခါ အဲဒီဝတၳဳေလးကုိ ျပန္ဖတ္ခ်င္မိပါတယ္..။ ကရြတ္ေခြ လုိ ေအးစိမ့္ လွတဲ့ ေမတၱာ တရား နဲ႔ ဘဝကုိ ေဆြးေျမ႔ သြား ေစတဲ့ ဆရာမ်ားဘဝကုိ တကယ္ ပဲ ႏွလုံးသားနဲ႔ ရင္းၿပီး အမွန္တကယ္ပဲ နားလည္ ခံစားတတ္လာ လုိ႔ပါပဲ..။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ထဲကုိ ျပန္ဝင္သြားတဲ့ ဆရာ့ရဲ႔ႏွလုံးသားထဲက စကားလုံးေတြ ဝတၳဳ ထဲ မွာေဖၚျပမထားေပမဲ့... ဘာ..ဆုိတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ဖတ္လုိ႔ တတ္ေနခဲ့ပါၿပီ..။
သူတစ္ပါးနားလည္ ေအာင္ ရွင္းလင္းျပသ တတ္ေသာ ဆရာမ်ား သည္ ..စာအလြန္ဖတ္ရေသာ ဆရာမ်ားသည္ ....
သူမ်ားသိသလုိ စီးပြားေရးေသာ့ခ်က္မ်ား ၊ လုပ္ေဆာင္မႈ မ်ားကုိ သိတာခ်ည္းပါပဲ..။
သုိ႔ ေသာ္ ….
ထုိ စီးပြားေရး ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရးအတြက္ အခ်ိန္မေပးပဲ
ဘဝ ရဲ႔ ႏုပ်ုိမႈေတြ..
သူ႔ရဲ႔ဖ်တ္လတ္တက္ၾကြ မႈေတြ
ထက္ျမက္ သြက္လက္ တဲ့ ဥာဏ္ပညာ ေတြ…..
ဆည္းပူးေလ့လာ အားေကာင္း တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ..
အဘုိးအတန္ဆုံး အခ်ိန္ေတြ..ကုိ သူျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ တဲ့ တပည့္မ်ား အတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့ လုိက္တယ္..။
စာသင္ခ်ိန္ ၄၅ မိနစ္ဆုိေသာ္လည္း ထုိ ၄၅ မိနစ္ကုိ ရင္ဆုိင္ ဘုိ႔ ေစတနာမ်ားစြာ မိနစ္စကၠန္႔ မ်ားစြာ ကုိ ဝါသနာ ၊အနစ္နာ တုိ႔ျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားၾက ရတာ မ်ဳိးပါ..။
မျမင္ရတဲ့ ေနာက္ကြယ္က အစုိင္အခဲက ထုထည္ အလြန္ႀကီးမားၾက တာကုိ တပည့္မ်ားမျမင္မသိမခံစားမိၾက တာမ်ားပါတယ္..။သိနားလည္ေပးသူ နည္း ပါးလွပါတယ္..။
ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ သေဘာ တရားကုိ တပည့္မ်ား နားလည္ ၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္ လုိ႔ ကၽြန္မ ေတြးေနမိပါတယ္..။
ဒါေၾကာင့္ သူ႔ဘဝ ဟာ *ကရြတ္ေခြ*လုိပါ ။
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈလည္းရွိခ်င္မွရွိပါမယ္..။
သူမ်ားလုိ ျပည့္စုံခ်င္မွ ျပည့္စုံပါလိမ့္မယ္..ေက်းဇူးမတင္တတ္ခဲ့ရင္ေတာင္ .....အထင္မေသးမိဘုိ႔ ၊ မေစာ္ကားမိဘုိ႔ အေရးႀကီးလွပါတယ္..။
သုိ႔ေသာ္ …..
ကၽြန္မ ရဲ႔ ဆရာမ ဘဝ မွာ ဒီလုိတပည့္မ်ဳိး ႀကဳံဆုံလာခဲ့ရင္ ေတာ့ ဝတၳဳထဲက *ကရြတ္ေခြ ဆရာ* လုိ ဆိတ္ဆိတ္ပဲ ေနပါ့မယ္..တိတ္တိတ္ပဲေျဖပါ့မယ္။
*ေရခဲေသတၱာ* ထဲေရာက္သြားတဲ့ ေရခဲေရေတြ ထာဝရေအးျမပါေစၾကာင္း ဆုေတာင္းပါမယ္..။
ကုိယ္က်ဳိး အတြက္ပါဝင္ ေနတဲ့ စြန္႔ လြတ္မႈ ၊ အက်ဳိးေမွ်ာ္တဲ့ ပူေဇာ္ မႈမ်ဳိးကုိ လုပ္ေဆာင္တတ္ၾကတဲ့ ေလာကသဘာဝ ကုိနားလည္ ေပးေနပါမယ္..။
ကၽြန္မ က တပည့္တစ္ဦး ျဖစ္ေနတ့ဲ ဘဝမွာေတာ့ တစ္ကားတစ္ခြန္း… အီးေမလ္း တစ္ေၾကာင္းမွ် ျဖင့္ ပင္ သင္ၾကားျပသေပးသူမ်ား …ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကုိ အနႏၱ ဂုိဏ္းဝင္ ဆရာသခင္ေက်းဇူးရွင္ မ်ားရယ္လုိ႔ အၿမဲသိမွတ္ပူေဇာ္ ေနပါ့မယ္..။ပူေဇာ္ တုန္႔ ျပန္ခြင့္မရွိေသး ရင္ေတာင္ ဆင္ျခင္ ေအာက္ေမ့သတိရကာ အၿမဲ ေဖၚျပေလးစားေနပါ့မယ္..။
• ဤ စာစု ျဖင့္ မသိနားမလည္ မႈမ်ားကုိ စိတ္ေစတနာျဖင့္ သင္ၾကားျပသခဲ့ေသာ ငယ္ စဥ္ ဘဝမွ အခုခ်ိန္အထိ ေက်းဇူးရွင္ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ား ကုိ ျမတ္ႏုိးတန္ဘုိးထားလ်က္ ရုိက်ဳိးဦးခုိက္ပူေဇာ္လုိက္ပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
သစၥာအလင္း