ႏွစ္ဏွာ-သုံးဏွာ သာ ဆုိ ခက္ရခ်ည္ရဲ႔

ဟုိတေန႔ က ဂ်ီေတာ့မွာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က သူ႔အပူကုိရင္ဖြင့္ရင္း သင့္ေတာ္တဲ့တရား တစ္ခုခု ေျပာျပေပးဘုိ႔ ေတာင္းဆုိပါတယ္..။ သူခံစားေနရတာ ကေတာ့ ႏွလုံးသား ျပႆနာ တစ္ခုု ပါ။ လူတုိင္း မကင္းၾကတဲ့ အျဖစ္ပါ။ အမွန္မွာေတာ့ သူ႔ ေျခဖဝါးေအာက္ က်ေရာက္ ရေလသည္ လုိ႔ စာဖြဲ႔ရေလာက္ေအာင္ တန္ခုိးထြား ေလသည့္ အခ်စ္ဆုိေသာအရာ ပါေပတကား .။

ေလာက တြင္ ပရမတၳ သေဘာ ( တကယ့္အရွိ)သေဘာ အရ ဆန္းစစ္ၾကည့္လွ်င္ ေလာကမွာ စိတ္၊ ေစတသိတ္၊ ရုပ္၊ နိဗၺာန္ ဆုိတဲ့ တရား (ေလး)ပါးသာ ရွိသည္မုိ႔ အခ်စ္ဆုိသည္ မည္သည့္အရာ ထဲ တြင္ စာရင္းဝင္ပါသလဲ။ သူက ဘာေၾကာင္ ့စြမ္းအားႀကီးက်ယ္ ခ်ယ္လွယ္ ႏုိင္ရပါသလဲ..။သူ႔ကုိ ထိ္န္းခ်ဳပ္ ကုိင္တြယ္ ႏုိင္တဲ့ တရားေကာမရွိဘူးလား။

ဆုိကေရးတီး-Greek Philosopher Socrates ေဝဖန္ဆန္းစစ္ သလုိ တကယ္ရွိတယ္ ဆုိရင္ ဘာကုိေခၚတာလဲ။ ဘယ္ေနရာမွာေပၚတာလဲ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေပၚတာလဲ ။ ဘာေၾကာင့္ေပၚတာလဲ ။ ဒီေလးခ်က္နဲ႔ ခ်ိန္ထုိးၾကည့္ လုိက္မယ္ဆုိရင္

ေပၚတဲ့ေနရာကေတာ့ စိတ္မွီ တဲ့ႏွလုံးအိမ္ေပါ့၊ ႏွလုံး အိ္မ္ရဲ႔ ညာဘက္ အခန္း တစ္လက္စြမ္း မွရွိေသာ တြင္းကေလးကုိ ေသြး ျဖတ္စီးသြားလုိက္မွာ စိတ္ဆုိတာျဖစ္ေပၚတယ္ ဆုိေတာ့ အဲဒီေနရာမွာေပၚေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ႏွလုံးသာ ေၾကြေက်ကြဲ ရတယ္လုိ႔ ခံစားခ်က္ေတြ ေပၚထြက္လာတာေပါ့ေလ..။

ျဖစ္ေပၚတဲ့အခ်ိန္ဆုိ တာ ကုိယ္ရဲ႔ စိတ္နဲ႔ အာရုံနဲ႔ အဆင္ေျပတယ္ ဆုိတဲ့အခ်ိန္ မွာျဖစ္ေပၚတာပါ။ ဘာေၾကာင့္ေပၚတာလည္းဆုိေတာ့ စိတ္နဲ႔ အာရုံ အဆင္ေျပ တဲ့အတြက္ အဆင္ေျပရင္ ရင္ အကုန္ ကပ္ညိတာပဲ..။ လွပါတယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ ္ေျပာပါမ်ားရင္ ေျပးကပ္ေတာ့တာပဲ၊ ေတြေတြး။ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္၊ လွပါတယ္ ေျပာ ပါမ်ားရင္ အားျပည့္လာရင္ ခိုင္သြားၿပီေနာ္..။အဲလုိ ခ်ီးက်ဴး သံခ်င္းတူရင္ေတာင္ကုိယ္ ကလည္းႏွစ္သက္ႏုိင္တဲ့သူ လည္းျဖစ္မွ ေပၚတာပါ။ ကုိယ္က မႀကဳိက္တဲ့ သူ ဆုိရင္ မေပၚႏုိင္ေသးပါဘူး။

သက္မဲ့ ျဖစ္တဲ့ သံတုံးေတာင္..။ သံလုိက္ဓာတ္သြင္းလုိ႔ရတယ္..။ ေျမထဲကုိ သံတုံး ျမႈပ္ရတယ္..။ ေျဖးေျဖးေလးေခါက္ရတယ္..။ ဆြဲအားေၾကာင့္ Direction တည့္သြားရင္ ေမာ္လီက်ဴးေလးေတြက ရုပ္ေတြစီသြား ရင္ အားဝင္လာတယ္။ အဖုိအမ ဆုိ ဆြဲတယ္..။နိယမ ႀကီးေနာ္..ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွပါ တယ္။ ဒီေတာ့ ျပန္လည္ စုေပါင္းလုိက္ရရင္ စိတ္နဲ႔ အာရုံအဆင္ေျပ တဲ့အခ်ိန္မွာ အဆင္ေျပတယ္လုိ႔ႏွလုံးသြင္းၿပီး အာရုံကုိ ကပ္ညိ သိမ္းပုိ္က္လုိက္တဲ့ သေဘာတရားတစ္ခုကုိ အခ်စ္လုိ႔ ေခၚတာပါ။

ပါဠိလုိ ဆုိရင္ တဏွာ ေပါ့ေနာ္။တဏွာ ဆုိတာကေတာ့ အာရုံကုိ ကပ္ညိ ျခင္း၊အာရုံကုိခ်ဳပ္စပ္ျခင္း လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္..။ တဏွာ အစပ္ ကေတာ့ စိ္တ္အျမင္မွန္နဲ႔ စိတ္အျမင္မွားၾကားထဲကအစပ္၊ ေဝဒနာနဲ႔ တဏွာ ၾကား ကအစပ္ ကေလးပါ။သဗၺညဳတ ၪာဏ္ေတာ္ရွင္၊ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပင္ ေဗာဓိပင္ နဲ႔ ေရႊပလႅင္ေအာက္ေရာက္ခါမွ *အေနကဇာတိ သံသာရံ* အစခ်ီၿပီး -ဟယ္တဏွာေယာကၤ်ား၊လက္သမား -ရယ္လုိ႔ အျပတ္ အျမစ္ျဖဳတ္ႏုိင္ခဲ့တာပါ။ ငါတုိ႔ေနရာ၊ ဤ ကမၻာ တဏွာ အုပ္စို္းခဲ့ ေပသကုိး။တဏွာ အားေကာင္းလာရင္ အရွိန္ရအားျပည့္လာၿပီး ဥပါဒါန္ အဆင့္ကုိကူး ပါေတာ့တယ္..။ ဥပါဒါန္ အဆင့္ မွာေတာ့ ဆုံးဆုံးျဖတ္ျဖတ္ ႀကံစည္ ျခင္း လုိ႔ ဖြင့္ဆုိၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ ဒီလုိ ျဖစ္ရတာ ဟာ သံသရာမွာ က်င္လည္ခဲ့ ရသမွ် ကာလပတ္လုံး ထုထည္ႀကီးမားစြာ စြဲ ၿမဲ တည္ရွိတဲ့ သကၠာယဒိ႒ိ အျမင္ မွားေၾကာင့္ပါ။ သကၠာ ယဆုိတာကေတာ့ အထင္အရွား ရွိတဲ့သေဘာကုိေခၚပါတယ္။ ဒိ႒ိ ဆုိတာကေတာ့ အထင္အရွား ရွိတဲ့ စြဲလမ္းဖြယ္ ခႏၶာငါးပါး အေပၚ သတၱဝါ အေကာင္အထည္ ရွိတယ္ဆုိတဲ့အျမင္ နဲ႔ ၾက့ည္ျမင္တဲ့ အျမင္မွားပါ။ အဲဒီ အျမင္ မွား ေၾကာင့္ပဲ အခ်ိန္ျပည့္ခ်မ္းသာ ကုိေတာင့္တ တတ္ပါတယ္..။ ခ်မ္းသာကုိ ေတာင့္တေတာ့ ကုိယ့္ကုိ ခ်မ္းသာေပးႏုိင္မဲ့ သက္ရွိ သက္မဲ့ ေတြကုိ တြယ္တာပါတယ္ ၊တဏွာ နဲ႔ ကပ္ညိေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ခ်ဳပ္စပ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါကုိပဲ အခ်စ္ႀကီး သေယာင္ ေလာကသေဘာ ေျပာဆုိၾကတာပါပဲ။

ကြဲရင္ ေအးမလားပူမလား..တားမရဘူး။မ်က္ရည္က်မွာပဲ၊ ႏုံးေခြေအာင္ ခံစားရမွာပဲ.. သူလည္းမမွားငါလည္းမမွား ၊ ဘူးေနာ္ ႏွလုံးသြင္းမွားခဲ့တာ အစကတည္း က ပညာ နဲ႔ မၾကည့္ခဲ့မိ လုိ႔ပါ။တကယ္ေတာ့လည္ ဘယ္သူကုိ မွ အျပစ္တင္စရာမရွိပါဘူးေနာ္…။ သတၱဝါ အထည္ ထင္ၿပီး စြမ္းအား ျဖစ္ေစမဲ့ စြမ္းအား ဝါသနာ မဟုတ္ေစမဲ့ ဝါသနာ အေလ့အက်င့္ကုိ မေလ့က်င့္ရဘူးဆုိတဲ့ ဆရာသမားစကားျပန္လည္ၾကားေယာင္မိပါတယ္။

ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာျဖင့္အာေသဝန သတၱိ တုိ႔ျဖင့္ ႏွလုံးလည္းသြင္းမိေရာ.. အခ်ိန္တန္ရင္ ၾကြၾကြတက္လာခဲ့တာ၊ အားစုိက္စရာေတာင္ မလုိေတာ့ပါ ဘူး။ ဥပမာ စီးကရက္ေသာက္တဲ့အက်င့္ထုံထားတဲ့သူဆုိရင္ လဘက္ရည္ေလးေသာက္ၿပီးရင္ ရုပ္ေတြက မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး.. စီးကရက္ ကုိင္ခ်င္လာၿပီ။မေသာက္ရရင္ ေနမထိ ထုိင္မထိျဖစ္ေတာ့တာ..။ သက္မဲ့ေတာင္မလြယ္လွ တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြပါ။

ကၽြန္မဖတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ဆရာခ်စ္ဦးညဳိေရး တဲ့ ရွင္ေစာပု ဘုရင္မႀကီးအေၾကာင္းကုိ ေရးသားခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းမွာ သူ႔ဖခမည္းေတာ္ ရဲ႔ႏွလုံးသားေရးရာ ကိစၥ ေတြ ကုိမွတ္မိေနခဲ့ပါတယ္။ ရွင္ေစာပု ရဲ႔ မိခင္ တလသုဒၶမာယာ နဲ႔ အရီးေတာ္ တလမည္ေဒါ အပါအဝင္ မိန္းမေတြ (မိဘုရား)ေတြအေပၚ ထားတဲ့ သေဘာထားအေပၚမွာ သူမဟာ ကေလးဘဝကတည္းက အင္မတန္ နာက်ည္း ေၾကကြဲ ခဲ့ပါတယ္..။

အခ်စ္ဆုိတာ မိန္းမေတြအတြက္ ဘဝ တစ္ခုလုံး ျဖစ္ေပမဲ့။ ေယာက်ၤားေတြ အတြက္ကေတာ့ ဘဝ ရဲ႔ အစိတ္အပုိင္း တစ္ခုေလာက္သာ အေရးပါ ၾကပါတယ္..။ ကၽြန္မလည္း ရွင္ေစာပု နဲ႔ ထပ္တူခံစားၿပီး မြန္ဘုရင္ ရာဇာဓိရာဇ္ ကုိ မုန္းတီး နာက်ည္းခဲ့ဘူး ပါတယ္..။

သူ႕ဘုရင္နဲ႕ သူ႕သူရဲေကာင္းတို႕ စစ္ပြဲကာလတစ္ခုမွာ အခ်စ္စမ္း၊ အျဖစ္သည္း လိုက္ၾကပံု ကေတာ့ မိန္းမမ်ားရဲ႔ ႏွလုံးသား ဟာ ေျခစမ္းပြဲက ေဘာလုံးေလး မ်ားသဖြယ္ပါ။ သူ႔မိခင္ တလသုဒၶ မာယာမိဘုရားႀကီး ကုိ လဂြန္းအိမ္ ထံ လက္ေဆာင္ပဏၰာ အျဖစ္ ပုိ႔ဆက္ေစခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ ေယာကၤ်ားခ်င္း သစၥာရွိမႈကုိစမ္းသပ္တဲ့ ေနရာမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႔ ႏွလုံးသားဟာ တန္ဆာခံ ျဖစ္ ခဲ့ရပါတယ္..။ အင္း သူတင္မကဘူး လဂြန္းအိမ္ရဲ႔ ဇနီး ေမႏွင္းေကသရာ ကေကာ မခံစားရ ရွာေပဘူးလား။ ( မိဖုရားကို ငါမႏွေျမာ ၊ သင္းကိုသာ ငါႏွေျမာသည္ ) ဆုိတဲ့စကားကရာဇဝင္ တြင္ ေအာင္ ကုိ မာေက်ာၾကမ္းရွ ခဲ့တာပါပဲ။ လဂြန္းအိမ္ ဆီက ျပန္အလာ မွာ နာက်ည္းမႈေတြ နဲ႔ အတူ အသဲႏွလုံးဆြဲႏႈတ္၊ ထုတ္ယူျခင္းခံရသူတစ္ဦးလုိ ထုံေပေပ မ်က္ႏွာေပးကုိ ေျပာင္းလဲ ဆင္ျမန္းထား ခဲ့တာ ကုိ ေတာ့ ထုိစဥ္က ငယ္ရြယ္လြန္းလွေသးတဲ့ ရွင္ေစာပု ရိပ္မိခဲ့ပါတယ္..။ သူက ေတာ္ပါေသးတယ္ ပုိဆုိးတာက အရီးေတာ္ တလမည္ေဒါ ပါ။

ငယ္စဥ္ကတည္းက ခ်စ္ခင္ တြယ္တာ ခဲ့ရတဲ့ မိဘုရား တလမည္ေဒါ ရဲ႔ ႏွလုံးသား မွာ အခ်စ္ေတြ သာမက ငယ္ဘဝ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ တြယ္တာေႏွာင္တဲ မႈေတြထာဝစဥ္ ျပည့္ ႏွက္ေနခဲ့တာပါ။ ျပည့္ႏွက္ စြဲ လမ္း ေလာက္ေအာင္လည္း ခ်စ္သူထံမွ အၾကင္နာ အယုအယ ျမတ္ႏုိးမႈ တစ္ပုံတစ္ပင္ ရခဲ့ဘူးသည္ေလ..။ ဘယ္သူကုိမွ မေပး ဘူးတဲ့ ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္ လက္ဝတ္ရတနာ ေတြဟာ သူတန္ဘုိးအထားဆုံး ၊အတြယ္တာ ဆုံး ျဖစ္ေလသည္ေပါ့။ ျမတ္ႏုိးလွစြာ ဦးထိပ္မွာ ပန္ဆင္ထုံးဖြဲ႔ ထား တယ္ဆုိေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္ႏွလုံးသြင္းမႈ သည္ ခုိင္သထက္ခုိင္ ခဲ့ေလသည္ ပင္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေဖာက္ျပန္လိမ့္မည္ ဆုိတာ ဘယ္ေသာခါမွ် ေတြးခဲ့ေလဟန္မတူပါ။ ရုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ခ်စ္သူ ရာဇာဓိရာဇ္ ရဲ႔ အခ်စ္သည္ အသစ္ေတြ႔ကာ ေျပာင္းလဲ ေဖာက္ျပန္တဲ့အခ်ိန္ဟာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ က်ေရာက္လာပါေတာ့တယ္..။

ေရႊေမာေဓာ ေစတီ ေစာင္းတန္းမွာ ပန္းေရာင္းတဲ့ ေမြမနိတ္ကုိ မိဘုရားသစ္ အျဖစ္ေကာက္ယူတယ္ ၊ျမတ္ႏုိးတယ္ ေျမွာက္စားတယ္ သင့္ဦးေခါင္းထက္မွ ရတနာမ်ား အခ်စ္သစ္ အတြက္ ေပးရမည္ - အမိန္႔ေတာ္ ဆုိသည့္ စကားသည္ တလမည္ေဒါ အတြက္ ႏွင္းေတာထဲက ဆြဲယူ ခံရကာ မီးေလာင္တုိက္သြင္းလုိက္သလုိ ဖ်တ္ကနဲ လြင့္စင္ေၾကမြ ခဲ့ရပါတယ္..။ သည္အပူကုိ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ် ခံစားႏုိင္စြမ္းမရွိ ေလေတာ့ စိန္ေသာက္ကာ ဘဝ ကုိ အဆုံးသတ္ခဲ့ ပါေတာ့တယ္။

စိတ္နဲ႔ အာရုံအဆင္ေျပတာေတြကုိ မ်ားမ်ားရထားဘူးေတာ့ မ်ားမ်ားတြယ္ထားတယ္။ မ်ားမ်ားတြယ္ ရင္မ်ားမ်ားေလာင္တယ္။ မ်ားမ်ားႏွလုံးသြင္း ထားရင္ မ်ားမ်ားထုံ၊ မ်ားမ်ားစြဲလန္းတတ္ ၾကပါတယ္..။ သူက တလသုဒၶမာယာ ထက္ပုိမ်ားမ်ား ရခဲ့ဘူးေလေတာ့ ပုိေလာင္ေပသေပါ့။ ရာဇာဓိရာဇ္ကေတာ့ ေရေျမ႔သနင္း၊ ျပည့္ရွင္မင္း ဆုိေလေတာ့ သူပုိင္တာ ေတြကုိ သူ စိတ္ထင္သလုိ ခ်ယ္လွယ္ သုံးေဆာင္ ခံစား ေပလိမ့္ မည္ ။ဘုရင္သည္ ဘုရင္ အလုပ္လုပ္ ေပလိမ့္မည္။ ဒါ ကုိ တလမည္ေဒါ က အမွန္ကုိမျမင္ရွာ၊ သစၥာရွင္ခ်စ္သူ အျဖစ္ နက္နက္နဲနဲ ႏွလုံးသြင္းမိတယ္ ။ အဆုံးတုိင္သက္ဝင္ယုံၾကည္ မိတဲ့ သူ႔ရင္ထဲက ျဖစ္ေပၚ ခဲ့တဲ့ တဏွာ က တရားခံပါ။ အင္မတန္မွ ခ်စ္တယ္ဆုိတာကလည္း ပရမတၳ သေဘာနဲ႔ၾကည့္ရင္ တဏွာ ၊ဥပါဒါန္ အားႀကီးတာပါပဲ လုိ႔ တရားေတာ္မ်ားက ဆုိပါတယ္။

သာယာၿပီး.. အႀကိမ္ မ်ားစြာ ႏွလုံးသြင္းမိရင္..ကိန္းထားတဲ့သတၱိ ကအခုိင္အမာ တည္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဘဝင္ ထဲမွာကိန္းထားမိတဲ့သတၱိ က ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့အေျခ အေန နဲ႔ လက္ေတြ႔ ဘဝ ရဲ႔အေျခ အေန ကအဆမတန္ ကြာဟ ခဲ့ရင္ ပူေတာ့တာ။ ကြာရင္ ကြာသလုိ ပူရတာပါ။ တခုခု ရွင္ကြဲေသကြဲကြဲရင္ ေယာက္ယက္ခတ္မေနဘူးလား..။အဲဒီအပူက ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲစဥ္းစားစဥ္းစား၊ အေျဖရေအာင္ရွာ.. ဘုရားက ပုဂၢဳိလ္အျပစ္မတင္ဘူး။သတၱဝါ အထည္..။ အျပစ္မတင္ဘူး. နိယမ အမွန္မသိတဲ့ အဝိဇၨာေၾကာင့္ ဆုိတာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ထားမွ အလွည့္စား မခံရမွာပါ။

အဲလုိ မဟုတ္ပဲ ကုိယ့္ကုိ ႏွစ္သက္တယ္ ႀကဳိက္တယ္ ဆုိ သေဘာက်တယ္ ကုိယ့္ နားပဲထားခ်င္တယ္..။ အဲဒီအသံပဲ ၾကားခ်င္တယ္ ကုိယ့္နား ထားခ်င္တယ္..။ အဆုံးတု္ိင္သက္ဝင္မိတယ္ ဆုိရင္ ေလာကဓံ တကယ္ လာရင္ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ မႏုိင္ေတာ့ဘူး။ မခ်ိမဆံ့ ခံစားရတယ္ ဆုိတာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲ။ ပုဂၢဳိလ္ အျပစ္မတင္နဲ႔ ေလ..။မျမင္ေအာင္ဖုံးထားတဲ့ အဝိဇၨာေၾကာင့္။ တစ္ခ်ိန္က ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာေတြ မွန္သမွ်ဟာ အနာဂတ္မွာ ဆင္းရဲေစမဲ့ ဒုကၡ မွတ္တမ္းေတြခ်ည္းပါပဲ။

ဆင္းရဲအားလုံးရဲ႔ တရားခံက မူလႏွစ္ျဖာေလ.. အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာေလ..။ နိယမ အမွန္မသိတဲ့အဝိဇၨာေၾကာင့္… ေလာင္လိမ့္မယ္ ခံစားရလိမ့္မယ္ ။ သည္ေလ့က်င့္ခန္း ကုိ ေလ့က်င့္တာ ႏွလုံးသြင္းတာမ်ား မွ ေသြးသားမွာ သတၱိကိန္းမယ္ ။ တကယ့္ သဘာဝ တရားကေဖါက္ျပန္မွာ လာမွာ.. ရွင္ကြဲမကြဲ ေသကြဲ တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိန္းထားတဲ့ သြင္းထားတဲ့ သတၱိကခုခံအား ရွိ ပါလိမ့္မယ္။

*လူဟု ဆုိလွ်င္၊လူလုိပင္သာ

လူတြင္ေတြ႔မ်ဳိး ၊ေၾကာင္းအက်ဳိး ႏွင့္

ေကာင္းဆုိးႏွစ္တန္၊ ေလာကဓံ ကုိ၊

ဖန္ဖန္ေတြ႔ ၿမဲ ၊ စိတ္မွာ စြဲ ၍

ဝမ္းနည္းဝမ္းသာ မမ်ားပါ။*

-ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ေတာင္ၿမဳိ႔ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး-ရွင္ဇနကာဘိဝံသ ေရးသားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးက ႏွစ္သက္စရာ က်င့္စဥ္ေလးကုိ ျပဆုိေနပါတယ္။ဘာပဲႀကဳံႀကဳံ ဝမ္းနည္း ဝမ္းသာ မမ်ား ေစသင့္တာ ဟာ ႏွလုံးသြင္းမွန္မႈတစ္ခုပါ။

အစကတည္း က ခပ္ခြာခြာေလးထား ဘုိ႔ က်င့္ရပါမယ္..။ ထိစပ္ေသာ္လည္း မညိကပ္ေအာင္ေနရပါမယ္။ သားသမီး၊ေဆြမ်ဳိး၊မိတ္ေဆြမ်ားကုိေသာ္မွ ဆုိင္ေသာ္လည္း မဆုိင္သလုိ။ ပုိင္ပါတယ္ လုိ႔ ဘယ္သူကဘယ္လုိပဲ အမည္တပ္တပ္ မပုိင္သလုိ ေနရပါလိမ့္မည္။

လူဆုိတာလူလုိပဲ က်င့္လိမ့္မည္။ အသစ္ေတြ႔မည္ ။ အခ်စ္ေမ့မည္..။ သစၥာရွိတယ္ ပဲထားအုံး ေသကြဲကေတာ့ ကြဲရေပလိမ့္မည္။ခ်စ္လွပါတယ္ဆုိတဲ့ သားသမီးေလးေတြ လည္းတစ္ခ်ိန္မွာ ပုိင္ရွင္ေပၚမည္။ အကုန္ ျဖစ္ႏုိင္သည္ပဲ။

သက္မဲ့ အရာ မ်ားႏွင့္ပတ္သက္လုိ႔လည္း ေဖာက္ျပန္တတ္တာ ကုိဆင္ျခင္ရပါမယ္..။ေပ်ာက္တတ္သည္။ ခုိးခံရတတ္သည္။ ပ်က္စီးတတ္သည္။ က်ကြဲတတ္သည္။ စုတ္ျပဲတတ္ သည္။ကုန္ခမ္းတတ္သည္။ Blog တဏွာ ၊Face Book တဏွာ မ်ားပါ ထည့္ရပါလိမ့္မည္။

သာယာလွပ တဲ့သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ဆုိတာကလည္း ငလ်င္ လႈပ္တတ္သည္ ဒီေရတက္တတ္သည္ ။ မုန္တုိင္းထန္တတ္သည္။ေပါက္ကြဲတတ္သည္ လုိ႔ အၿမဲ ဆင္ျခင္ႏုိင္ ရပါေတာ့မယ္။ ေလာကနဲ႔ မဆန္႔က်င္ ေအာင္ ေနေနတာ၊ေလာကကုိနားလည္ တာ ဟာ တရားက်င့္တာ ပါပဲ။

ကၽြန္မရဲ႔ မိတ္ေဆြကုိ ဒီသေဘာေလးရွင္းျပ လုိက္မိ ပါတယ္..။ သိပ္မပူခ်င္ရင္ေနာက္ဆုိ အကင္းပါးေပေတာ့ လုိ႔။ အဆုံးတုိင္ သက္ဝင္ၿပီးဘာကုိမွ မတြယ္ေလနဲ႔။ တြယ္ေလ ပူေလ ပါပဲလုိ႔။ ေနာက္ၿပီး ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပုံစံကုိ ဘယ္ေတာ့မွ အေသမခ်ေလနဲ႔ လုိ႔ ။အရာရာ ဟာ အေၾကာင္းညီညြတ္မွ သာ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္လုိ႔။

အင္း သူမ်ားကုိသာေျပာတာ၊ ကၽြန္မက်ေတာ့ေကာ။ မူလဓမၼဆရာေတာ္ ဦးဝိဇယ ေဟာၾကားေတာ္ မူတ့ဲ တရားတစ္ပုဒ္ထဲက လုိသာ (တဏွာ ေပလုိ႔ ပဲ၊ႏွစ္ဏွာ၊သုံးဏွာ သာဆုိ ခက္ရခ်ည္ရဲ႔ ) လုိ႔ တိတ္တခုိး ရြတ္ ဆုိမိပါေတာ့တယ္။

ေမတၱာျဖင့္

သစၥာအလင္း