ယုံၾကည္မႈသဒၶါရွင္းတမ္း
ယုံၾကည္မႈစကားေလး ဟာ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္။ သဒၶါ တရားေခၚ တယ္။ တိပိဋက ေယာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ရဲ႔ ေက်းဇူး အင္မတန္မ်ားတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးေဟာတာကုိမွတ္ ရတယ္။ သဒၶါတရားဟာ အေရး အႀကီးဆုံးလု႔ိေျပာတဲ့စကား ဘုရားၪာဏ္ေတာ္နဲ႔ေဟာခဲ့တာ၊ တစ္ခ်ဳိ႔ကိစၥ ကုိယ္ ျမင္တာ မဟုတ္ဘူး။
ယုံၾကည္မႈနဲ႔သြားရမွာ။ ဘယ္လုိဥပမာေပးလဲဆုိေတာ့။
ကမၻာ့ေျမပုံႀကိး ကုိ ျပမယ္ဆုိပါေတာ့ကြယ္တဲ့။ ဒီေျမပုံႀကီးကုိယုံလားဆုိေတာ့ အားလုံးဟာ အကုန္လက္ခံ
ယုံၾကည္တယ္တဲ့။ ေျမပုံကုိ ၾကည့္ၿပီးသြားၾကတာကုိ လက္ခံယုံၾကည္တယ္တဲ့။ ဒီလုိ ယုံၾကည္တယ္ေျပာရ ေအာင္။ ကမၻာအႏွံ႔ ကုိေရာက္ဘူးလားတဲ့ (ဘာလုိ႔ယုံၾကည္လဲစဥ္းစား၊ အဲဒါကုိ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါလုိ႔ေခၚတာပဲတဲ့။) မွန္တယ္လုိ႔လက္ခံထားၿပီး သြားေတာ့ေရာက္လည္းေရာက္တယ္။ ဒါဟာ သဒၶါတရား၊
ကုိယ္ မေရာက္ေသာ္လည္းယုံၾကည္ရမယ္ေနာ္။ ဒီအတုိင္းပဲ။
ဘုရားေဟာ အရဟတၱ ဖုိလ္ ေရာက္တယ္ ဆိုတာကုိ ယုံၾကည္ထားရမယ္ေနာ္။ နိဗၺာန္ဆုိတာကုိ ပထမ မသိေသးဘူး။ မေရာက္ေသးဘူးထား။ သုိ႔ေသာ္ ဘုရားေဟာထားတာ။ ဒါေတြဟာ ဟုတ္တယ္။ * စိတ္-ေစတသိတ္* ဆုိတာကုိ လက္ခံရမယ္။ ကုိယ္တုိင္ မျမင္ရေသာ္လည္း သုရားသည္ တကယ္ ျမင္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဘုရား။ အာရုံသိေပၚတဲ့ေနရာမွာ ဒါေတြေပါင္းစပ္တယ္ဆုိတာကုိ ကုိယ္က စိတ္-ေစတသိတ္
မျမင္ရဘူးထား။ *သိ* သေဘာ ေပၚတာကေတာ့ အမွန္ပဲ။ အသံၾကားလည္း သိလုိက္တယ္။
အရိပ္ထင္တာလည္း သိလုိက္ရတာ အမွန္ပဲ။ ေပ်ာက္တာလည္း အမွန္ပဲ။ အထည္ မဟုတ္တာလည္းအမွန္ပဲ။ ဒါျဖင့္ တံလွ်ွပ္ဆုိတဲ့စကားဟာ မွန္မေနဘူးလား ။
ဒီေတာ့လက္ခံရမယ္။ ယုံၾကည္ရမယ္၊ နားလည္ၿပီေနာ္။ တံလွ်ပ္ကဲသုိ႔ ပဲဆုိတဲ့စကားကုိ လက္ခံယုံၾကည္စြာနဲ႔ က်င့္ရမယ္။ ယုံၾကည္စြာနဲ႔က်င့္လို႔ရွိလွ်င္ အာရုံေတြကုိ ဆက္ စရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး။ တဏွာ
မရွိေတာ့ဘူး။ နားလည္ၿပီေနာ္။
လက္ေတြ႔ျပ၍ ရွင္းျခင္း
ဒါျဖင့္ အသက္ကုိ ရွဴ လုိက္မယ္ ဆုိရင္ ကုိယ္ မွာလႈပ္တာနဲ႔ တၿပဳိင္နက္ ဗုိက္ေတြ၊ ကုိယ္ေတြ၊ ရင္ဘတ္ေတြ ေပၚမေနဘူးလား။ (ေပၚပါတယ္ဘုရား)။ အဲဒီေပၚတာကုိ ဘယ္လုိရႈရမလဲဆုိေတာ့ တံလွ်ပ္ကဲ့သုိ႔၊
ဒီအတုိင္းပဲရႈရမွာ၊ သိေပးရုံေလးပဲေနာ္။ ေနာက္စိတ္အစု ကအေျဖထုတ္တယ္လုိ႔ေခၚတယ္။ ေပၚတာကုိ ေရွ႔ က အာရုံကလက္ခံလုိက္တယ္။ အဲဒီ လက္ခံလုိက္တာကုိ ေနာက္စိတ္အစုက ဆုံးျဖတ္တာ။
ေပၚတဲ့ အာရုံကုိ လက္ခံ ဆုံးျဖတ္တယ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ ဒါကုိ စာေပအရေျပာတာေနာ္။ ဘုန္းဘုန္း အရပ္စကားနဲ႔ အလြတ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ရဲ႔သေဘာတရားဟာ အာရုံကုိ သိတဲ့ေနရာမွာ ဝိဉာဏ္ၿပီးရင္ သမၸဋိစၦဳိင္း၊
သႏၱီရဏ၊ ဝုေ႒ာ ( မေနာဒြါရဝဇၨန္း ) လုိ႔ အဘိဓမၼာ မွာဆုိထားတယ္။ ျမန္မာလုိ… လက္ခံတယ္ စုံစမ္းတယ္၊ ဆုံးျဖတ္တယ္။ က်မ္းစာကုိသင္ဘူးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြသိလိမ့္မယ္ေနာ္။ ဘာသိသိ အာရုံသိရင္လက္ခံတယ္။ စုံစမ္းတယ္။ ဆုံးျဖတ္တဲ့အေလ့ အထရွိတယ္။ ဒီေတာ့ေနာက္စိတ္ အစုက လက္ခံစုံစမ္း
ဆုံးျဖတ္ေတာ့မွာ။ ဆုံးျဖတ္တဲ့အခါ အျမင္မွန္နဲ႔ ဆုံးျဖတ္ရမွာေနာ္။
အသက္ရွဴလုိက္တယ္ဆုိရင္၊ ကုိယ္မွာထိတာနဲ႔ မ်က္ႏွာ ကုိယ္အမူအရာ အရိပ္ဟာတံလွ်ပ္လုိပဲလု႔ိ ဆုံးျဖတ္ရမယ္။ ငါလုိ႔ေျပာပါေတာ့မလား (မေျပာပါဘူးဘုရား)။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခင္ဗ်ား ႏွာေခါင္းပါလု႔ိေျပာ ရဲ႔လား၊
ငါလုိ႔ေကာဝန္ခံရဲ.လား။ (ဝန္မခံပါဘူး ဘုရား)။ ၿပီးရင္ တံလွ်ပ္ကဲ့သုိ႔ အႏွစ္သာရ ရွိပါ့မလား။
အဲဒီ အတုိ္င္းသိလုိက္တယ္ဆုိရင္ အာရုံဟာ မတည္ၿမဲေတာ့ဘူး၊ ေပ်ာက္သြားတယ္။
ေပ်ာက္သြားၿပီဆုိရင္ ငါ-သူမရွိေသာေၾကာင့္ မာနေရာလာပါ့မလား။ (မလာပါဘူးဘုရား။)
မလာရင္ တဏွာေကာ လာလု႔ိရပါ့မလား။ (မရပါဘူး ဘုရား)။ ဒီေလာက္သိလုိက္တယ္
ဆုိရင္ နိဗၺာန္ေပၚသြားၿပီ။ ရၿပီလား။
0 မွတ္ခ်က္ေရးရန္:
Post a Comment