ဉာဏ္နက္ရွဳိင္းပုံ အဆင့္ ဆင့္
-----------------------------
သုိ႔ေသာ္ အတုိင္းအတာ အရ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ခ်င္မွ ျပည့္မယ္ေနာ္။ ဒီတရားကုိ အေၾကာင္းညီ ညြတ္လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းမ ေသေသးဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဆက္ေဟာ ဦး မွာ ပဲ။အခုတစ္ခါ တရား နာတာနဲ႔ ၊ ေနာက္တစ္ခါ တရားနာတာ တူမွာ မဟုတ္ဘူး။ ပုိၿပီးသေဘာ ေပါက္လာ လိမ့္မယ္။ သိပ္အံ့ၾသစရာေကာင္းတယ္ေနာ္။
ဘုရားရဲ႔ သာသနာ ၊ အဆုံးအမေတြဟာ သမုဒၵရာေရလုိပဲတဲ့။ အရသာ ကေတာ့ ကမ္းစပ္မွာ လည္းအငံဓာတ္ရွိတယ္။ ေရလယ္ မွာလည္းဒီအတုိင္းပဲ။ သုိ႔ေသာ္ အနက္ခ်င္းေတာ့မတူဘူး ။ သေဘာေပါက္ရဲ႔လား။ တဏွာ အစပ္ျပတ္တာေတာ့ အတူတူ ပဲေနာ္။နိဗၺာန္ပဲေနာ္ ။ သုိ႔ေသာ္နက္ရွဳိင္း ပုံခ်င္းေတာ့မတူဘူး။ ႏွစ္ၾကာေလ ပုိနက္ရွဳိင္းေလပဲေနာ္၊ သေဘာေပါက္ ရဲ႔လား။
သုိ႔ေသာ္ ဒီအသိေလးကုိေတာ့ လြယ္တယ္လုိ႔သြားမေျပာလုိက္နဲ႔။ လြယ္တယ္ ဆုိရင္ ဘုရားရွင္ ေမးတဲ့အတုိင္း ပဲေမးရလိမ့္မယ္။ ( ျပတ္ပါေတာ့လား၊ ခ်က္ခ်င္း ရဟႏၱာ ပါေတာ့လား) လုိ႔ေမးရ လိမ့္မယ္။ အၿပီးျပတ္သြားတယ္ဆုိရင္ အရဟႏၱာ လုိ႔ ေခၚတယ္ေလ..။ သေဘာ ေပါက္ တယ္ေနာ္။ ျဖတ္ႏုိင္ပါ့မလား ။ မရေသးဘူး။ ေမ့ၿပီးပါ-ပါ သြားဦးမွာ ပဲေနာ္။
သုိ႔ေသာ္ ဒီေလာက္သိတယ္ဆုိရင္ပဲဝမ္းသာရလိမ့္မယ္။ ဒီေလာက္သိတယ္ဆုိရင္ပဲ ဘုရားရွင္ က အမိန္႔ရွိတယ္။စူဠေသာတာပန္ဉာဏ္လုိ႔ေခၚတယ္။ လူကုိေပးတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဉာဏ္ကုိေပးထားတဲံ အမည္ေနာ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေသာတာဆုိတာ ----နိဗၺာန္ေရအလ်င္လုိ႔ေျပာတာတဲ့ ။ နဂုိရွိၿပီးသား လမ္းေၾကာင္းႀကီးေနာ္။နဂုိ သဘာဝသည္ ေပၚသမွ်ေပ်ာက္ျပတာပဲရွိတယ္။အဲဒီေရအလ်င္လုိ အျမင္မွား ၊ အထင္မွားတာေတြကုိ ဖယ္လုိက္တဲ့ (ပညာအလင္း)နဲ႔ ။ ပတၱိ ---- ဆုိတာ ဉာဏ္နဲ႔ထိေတြ႔သြားၿပီ ။ ဆုိက္ေတြ႔သြားၿပီ။ ရေတာ့ရသြားၿပီေနာ္။
အခုေနမ်က္စိမွိတ္ၿပီး ကုိယ့္အိမ္ေတြ ၊ ကုိယ့္ကုိယ္လုံးေတြကုိ ေဖာ္ၾကည့္လုိက္ပါအုံး။ မဟုတ္မွန္းသိလုိက္ရင္ ဉာဏ္နဲ႔ထိေတြ႔ၿပီး ေပ်ာက္သြားတယ္ေနာ္ ။ တံလွ်ပ္လုိ႔သိလုိက္ရင္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒီေလာက္သိဘုိ႔ေတာင္ လြယ္တာမွ မဟုတ္တာ ။ ပါရမီ ဉာဏ္ပါလုိ႔သ သိတာ လုိ႔ မွတ္ပါ။
တစ္ေလာကလုံးသိမ္းလုိက္လည္းရတယ္။ မ်က္စိေလးမွိတ္ၿပီး တစ္ေလာကလုံးၿခဳံၾကည့္လုိက္၊ ကုိယ့္မ်က္ႏွာ ကအစ ၊ အကုန္လုံး ၿခဳံၾကည့္လုိက္၊ ေပၚတာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုတည္း ဒီမွာေပၚတာ မဟုတ္လား။ ေပၚတာကုိ တံလွ်ပ္ လုိပဲလုိ႔သိလုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ ၿမဲမလားေပ်ာက္မလား။ မၿမဲဘူး ေပ်ာက္ သြားတယ္ေနာ္။ အဲဒီ အခါကုိ တဏွာ လာပါ့မလား။ ရေတာ့ရေနၿပီေနာ္။ သေဘာေပါက္တယ္ေနာ္။ သုိ႔ေသာ္အားနည္းတယ္။
ဝိပႆနာဉာဏ္ေတာ့ရၿပီ။ ေလာကီမဂ္ဉာဏ္ေတာ့ရၿပီ။ ေလာကီ မဂ္ဉာဏ္လုိ႔ေခၚတယ္တဲ့။ ဒီက စရမွာေနာ္။ ဒီ အခ်ိန္မွာ နိဗၺာန္လုိ႔ေရာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မက်ႏုိင္ဘူးလား။ ရဲရဲဆုံးျဖတ္ ခ်က္ခ်လုိက္ပါ။ အဲဒီလုိျမင္တဲ့အခုိက္မွာ တဏွာ မလာေသာေၾကာင့္ နိဗၺာန္ေပၚသြားၿပီ။ ျမင္တာသည္ နိဗၺာန္ ျမင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ခႏၶာခ်ဳပ္တာကုိ ျမင္လုိက္တာ ။
ဒီခႏၶာ အေပါင္းအစုရဲ႔သေဘာေၾကာင့္ အာရုံသိလုိက္တဲ့အခါ ေပ်ာက္သြားတယ္ေနာ္။ ေပ်ာက္သြားတာသည္ ခႏၶာ ခ်ဳပ္တာ။ ဘဝ တစ္ခုလုံးခ်ဳပ္လုိက္တာ။ ျပန္မလာေတာ့ဘူး။ ရုပ္-နာမ္ ေပါင္းေလာင္တဲ့သေဘာတရားသည္ ျပန္လာပါ့မလား။ ျပန္မလာေတာ့ဘူးေနာ္။ မလာတာကုိနိေရာဓ ေခၚတယ္။
အရွဴခံခႏၶာ (ဘဝ)ကုိ ကာလႏွင့္ယွဥ္ ရွဴမွတ္ရန္ အေရးႀကီးပုံ
------------------------------------------------------------
ကာလ ႏွင့္ျဖတ္ရေအာင္ေနာ္ ။ ခုန ကတရားပြဲစခါနီးမွာ သီလယူခဲ့တဲ့ၾကားသိစိတ္ ၊ ခံစားမႈ အရိပ္ေတြ ဟာ ျပန္လုိခ်င္ရင္ရပါ့မလား။ (မရေတာ့ပါဘူး …ဘုရား)။ ဟုတ္တယ္။ ရုပ္ေတြ၊ စိတ္ေတြဟာ ၊ မ်က္ေတာင္ တစ္ခတ္မွာ စိတ္က ကုေဋေပါင္းတစ္သိန္းေက်ာ္ ႏႈန္း ၊ရုပ္ကငါးေထာင္ေက်ာ္ႏႈန္း။ ေပါင္းေလာင္သြား ၿပီး ျပန္မလာေတာ့ဘူး။ ( အသစ္--အသစ္) ပဲလာမယ္။ အေဟာင္းမလာေတာ့ဘူး။ သေဘာေပါက္ၿပီလား။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္။ ဒါကုိ နိေရာဓ လုိ႔ေခၚတယ္။ သေဘာေပါက္တယ္ေနာ္။ အသက္တစ္ခါရွဴမယ္ေနာ္။ ရွဴဆဲကာလ ေပၚသမွ် ဟာ ထုတ္ဆဲကာလ မွာ ျပန္လာ ပါ့မလား။ (မပါပါဘူးဘုရား)။ရွင္းရွင္းလင္းေလးဟာကုိ ဒီအတုိင္းသြားၾကေနာ္။အိမ္ေရာက္ရင္ ဆက္ က်င့္ၾက ေနာ္။
တစ္ခါ ထုတ္ဆဲကာလမွာ ေပၚတဲ့အရိပ္ ၊ အမူအရာေတာြဟာ ျပန္ရွဴရင္ ပါပါ့မလား။ (မပါပါဘူးဘုရား)။ က်န္ခဲ့ၿပီ မရွိဘူးလုိ႔သိရမယ္။ ဘဝတစ္ခုလုံးေသတာေနာ္။ တစ္ခါ ျပန္ရွဴမယ္။ (ထိရင္းထိရင္း) နဲ႔ ရုပ္-နာမ္ေပါင္းေလာင္ ၿပီးေတာ့ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတယ္။ ျပန္လာပါ့မလား။ (မလာပါဘူး ဘုရား)။ အဲဒီ အတိုင္းသြားၾကေနာ္။ ဘာနဲ႔ျဖတ္ လဲဆုိေတာ့ကာလ နဲ႔ျဖတ္ရတယ္။ နားလည္ၿပီေနာ္။ ေနရာနဲ႔မသြားနဲ႔။ အခ်ိန္ကာလနဲ႔သြားပါ။ ေနရာနဲ႔မလုိက္နဲ႔။ အခ်ိန္နဲ႔သြားပါ။ အေပါင္းအားျဖင့္ ေနရာနဲ႔ မလုိက္ရဘူးေနာ္။ အေပါင္းအားျဖင့္ ေပၚသမွ်သည္ အခ်ိန္နဲ႔ယွဥ္သြားရမယ္။
ဒီစကားကုိဘုန္းဘုန္းက က်မ္းဂန္အလြတ္ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားေဟာ အတုိင္းေျပာတာပါ။ နတ္ေတြႀကဳိက္လြန္းလုိ႔ ၄-ႀကိမ္က်ေအာင္ဘုရားေဟာရတဲ့တရားရွိတယ္။ ဥပရိပဏၰာသ မွာ ရွိတယ္။
ဘေဒၵကရတၱသုတ္ လုိ႔ေခၚတယ္။ ေလးခါေတာင္ဘုရားကေဟာရတယ္။ အတိတ္ခႏၶာသုိ႔လည္း အစဥ္မလုိက္ရာ။ အနာဂတ္ခႏၶာ သုိ႔လည္း မေတာင့္တရာ ။
အတိတ္ခႏၶာသည္ ခ်ဳပ္ၿပီး ၿပီ။ အနာဂတ္ခႏၶာလည္းေရာက္မလာေသး။ပစၥဳပၸန္ ျဖစ္ေသာ သေဘာတရားကုိ ထုိထုိျဖစ္ဆဲခဏ ၌သာလွ်င္ ဝိပႆနာရွဴေသာပုဂၢဳိလ္သည္တြန္႔တုိျခင္း၊ ပ်က္စီးျခင္းမရွိေသာ ထုိ ဝိပႆနာရွဴမႈကုိ အဖန္ဖန္ပြားမ်ားရာ၏။
ဘယ္သူသည္ မနက္ျဖန္ေသရမည္ကုိ သိႏုိင္အံ့နည္း။ ယေန႔ပင္လွ်င္ အားထုတ္သင့္ေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အလုပ္ကုိ ျပဳလုပ္သင့္၏။ ငါတုိ႔မွာ မ်ားေသာ စစ္သည္ရွိေသာ ထုိေသမင္း ႏွင့္ခ်ိန္းခ်က္ထားမႈ သည္မရွိသည္သာတည္း။
ဤသုိ႔ေနေလ့ရွိေသာ လြန္စြာအားထုတ္ျခင္း ရွိေသာ ေန႔ညဥ္႔ပတ္လုံး။မပ်င္းမရိအားထုတ္ေသာ ထုိရဟန္းကုိ စင္စစ္ (ေကာင္းေသာညဥ္႔တစ္ညဥ္႔ရွိေသာ ရဟန္း )ဟူ၍ ကိေလသာၿငိမ္းေအးၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏ -တဲ့။
ဒါက တရားေတာ္မူရင္းလုိ႔ မွတ္ၾကပါ။ အက်ဥ္း ဥေဒၵသ လုိ႔လဲေခၚပါတယ္။ ဝိပႆနာ ရွဴတယ္ဆုိတာ ကလည္း
(ဝိပႆနာ= ပညတၱိ ံ ႒ေပတြာ ဝိေသေသန ပႆတီတိ ဝိပႆနာ ) ပညတ္ကုိ ပယ္ခြာ၍ ပရမတၱအရွိကုိ ပညာနဲ႔သိျမင္တာ ဝိပႆနာလုိ႔ ဆရာတုိ႔ဆုံးမ ထားၾကပါတယ္။ ပညာ နဲ႔ (ပညာဦးစီးေသာစိတ္ျဖင့္) သိျမင္တာ ဝိပႆနာ ။
အတိတ္ခႏၶာကုိ အစဥ္မလုိက္ရဘူးတဲ့။ ……..အာရုံသိသေဘာ ကုိ ခႏၶာလုိ႔ေျပာတာေနာ္။ သူဟာခ်ဳပ္ၿပီး ၿပီတဲ့ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ စဥ္းစား။ အခုေျပာရင္းနဲ႔ပဲ မၾကားလုိက္ဘူး လား။ (ၾကားလုိက္ပါတယ္ဘုရား)။မေနာမေပၚဘူးလား ။ (ေပၚပါတယ္ဘုရား)။
ပုံရိပ္ေတြဟာ မရွိေတာ့ဘူးေနာ္။ ျပန္ေတြးလုိ႔ေရာ ရမလားလုိ႔စဥ္းစား။ ေတြးလုိ႔ရမလား ရွာရေအာင္။ သမုတိသစၥာအားျဖင့္ ရတယ္လုိ႔ ေျပာမယ္ထား။ ပရမတၳသစၥာကုိ ေျပာရေအာင္ေနာ္။ ျပန္ေတြးမယ္။ တရားပြဲစခါစက သီလယူခဲ့တာကုိျပန္ေတြး မယ္။ အမူအရာေတြ ေပၚမလာဘူးလား။ (ေပၚလာပါတယ္ဘုရား)။ ဒီလုိေပၚလာတာသည္ ဟုိအခ်ိန္က ရုပ္နာမ္ ျပန္ေပၚလာတာလား။ အသစ္ေပၚတာလား ။ (အသစ္ေပၚလာတာပါဘုရား)။ ေတြးလုိ႔ရတယ္ေနာ္။အတိတ္ ရုပ္နာမ္ ျပန္လာါ့မလား။ (မလာပါဘုရား)။ သေဘာေပါက္ၿပီ္လား။
အတိတ္ ရုပ္-နာမ္က ျပန္လာပါ့မလား။ အတိတ္ကုိေတြးလုိပကုိ မရတာပဲေနာ္။ အထင္မွားေၾကာင့္ အတိတ္ထင္တာ ။ ေစာေစာ ကေျပာသလုိပဲ။ အထင္မွားေၾကာင့္ အတိတ္ထင္တာ ။ ေစာေစာ ကေျပာသလုိပဲ တံလွ်ပ္ကုိ ေရမွတ္ထင္တာ လုိေပါ့။ အတိတ္ထင္တာ ဟုတ္မွ မဟုတ္ပဲ။ အခုေတြးလုိ႔အခုေပၚတာကုိ အတိတ္လုိ႔ထင္ေနၾကတာ။
အနာဂတ္ခႏၶာ ကုိ မေတာင့္တရဘူးတဲ့ ။ ေပၚမလာေသးလုိ႔တဲ့ ။ အာရုံ၊ဒြါရမတုိက္ေသးလုိ႔။ ေပၚလုိ႔မရေသးဘူး။ ဟုတ္မဟုတ္စဥ္းစား။ ခုေနေျပာမယ္။ တရားပြဲၿပီးရင္ အိမ္ျပန္မယ္လုိ႔ ေတြးလုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ အမူအရာေတြ ေပၚမလာဘူးလား။ (ေပၚလာပါတယ္ဘုရား)။ ေပၚလာတာသည္ တရားပြဲၿပီးမွ ေပၚမဲ့ ရုပ္-နာမ္လား ။အခုေပၚတာလား ။(အခုေပၚလာတာပါဘုရား)။
အခုေတြးလုိ႔အခုေပါင္းေလာင္တာ အနာဂတ္ဟုတ္ပါ့မလား။(မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား)။ အနာဂတ္ေတြးလုိ႔မရဘူးေလ..။ တကယ့္တရားနယ္ ပယ္မွာ ၊ပရမတၳ နယ္ ပယ္ မွာ ၊ အနာဂတ္ဆုိတာ မရွိ တာပဲ။ အနာဂတ္ခႏၶာ ဆုိတာ မရွိဘူး။
ကာလဆုိတာသည္ ပရမတၳတရားမဟုတ္၊ ပညတ္တရားျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္မရွိတဲ့တရား။ ကာလ ဆုိတာ တကယ္မရွိဘူး။ တကယ္ျဖစ္ေနတာက အာရုံသိ-သေဘာတရားကျဖစ္ေနတာ။ စိတ္ ေစတသိတ္၊ ရုပ္ေတြ တကယ္ျဖစ္ေနတာ။
ဒီေတာ့ ၊ အဲဒီ သိသေဘာတရားကုိ ကာလ အထင္မွားသတ္မွတ္တာ ကာလသည္ တကယ္ ရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ ေလာကနယ္ ပယ္မွာ သုံးပါ။ အလုပ္ခြင္မွာ မသုံးပါနဲ႔။ အလုပ္ခြင္က သိသေဘာကုိ ေလာကထဲသြားမသုံးပါနဲ႔။ မနက္ျဖန္မရွိဘူး ဆုိတာမ်ဳိးသြားမလုပ္ပါနဲ႔။ မေန႔က အေၾကာင္းလာမေျပာ နဲ႔လုိ႔ မလုပ္ပါနဲ႔။
0 မွတ္ခ်က္ေရးရန္:
Post a Comment