ေက်ာင္းရဲ႔ အမွတ္တံဆိပ္သေကၤတ ျဖစ္လုိ႔ တစ္ဝင္းလုံး အထူးတစ္လည္ စုိက္ထားတဲ့ ငုဝါဝါေတြက လည္းဖူးတစ္ခ်ဳိ႔ ၊ငုံတခ်ဳိ႔ ပြင္တံမ်ားမွာဖားဖားေဝ ေနၾက လ်က္ လွပေနၾကတာ တစ္ေက်ာင္းလုံးလုိလုိပါ။ ကၽြန္မ ေနတဲ့ Ajhan Condo ေရွ႔ မွာေတာ့ ငုကုိမေတြ႔ ၊ပိေတာက္ပင္ အပင္ ၃၀ေက်ာ္ သည္သာ ေတာအုပ္ေလးသဖြယ္ တည္ ရွိေနတာမုိ႔ လြမ္းေယာင္သန္းတဲ့၊ ပန္းေတာင္တန္း ေတြ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္..။ ဒီေန႔မွာမွ တစ္ၿပဳိင္နက္တည္းကုိ ပြင့္ၾကေတာ့တာပါ။ ရာသီဥတုကလည္း ေအးေအးျမျမ ေလး ဆုိေတာ့ အလြမ္းဓာတ္ခံရွိသူမ်ား အတြက္ေတာ့ မ်က္ရည္စို႔ခ်င္ စရာ ျမင္ကြင္းေပါ့ေနာ္..။
ဒီေန႔ မနက္ ကုိ ၄နာရီခြဲကတည္း က အိပ္ရာမွ ႏုိးေနခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းနားမွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ကုိ ဆြမ္းသြားကပ္မွာမုိ႔ ဆြမ္းထခ်က္ရပါတယ္..။ ကၽြန္မ အခန္းကအေဆာင္ရဲ႔ မ်က္ႏွာစာ ဘက္မွာရွိၿပီး ၿပီး အျပင္ လသာေဆာင္ မွာ Basin ရွိေနတာမုိ႔ ေဆးေၾကာ လုပ္ကုိင္ရင္း ေႏြဦး ပိေတာက္ ရႈခင္း ရဲ႔ သိမ္းသြင္းဆြဲေဆာင္ မႈေၾကာင့္ ဘယ္ဆီလြမ္းမိတပ္မသိ သလုိေလး ေတာ့ျဖစ္သြားလုိက္ပါေသးတယ္..။
(လမ္းတစ္ေလွ်ာက္၊ပန္းပိေတာက္ မေပၚေသးခင္မုိ႔၊ အေရးေတာ္ တမင္ရွဴကာပ။ပင္ငုကုိသုံး၊ တစ္ေလွ်ာက္လမ္း၊ပိေတာက္ပန္းေဝေဝလႈိင္ေတာ့၊ ငုပန္းခုိင္ေၾကေၾကမြတယ္။လြင့္ၾကအမုန္း။ )
ဆုိတဲ့ ယုဝတီျမင့္သိဂႌၤၤီေမာ္ ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးကသတၱိကိန္း ထားခဲ့မိတာမုိ႔ အလုိအေလ်ာက္ ရြတ္ဆုိမိလုိက္ပါေသးတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ပိေတာက္ေတြ ပြင့္ၾကၿပီဆုိတာနဲ႔ တကယ္တန္း ေၾကေၾကမြ ရတာက၊ ငုပန္းေတြမဟုတ္ပါ။ ပိေတာက္ပန္းေတြကုိသာ ခူးၾက၊ ခ်ဳိးၾက၊ ဖဲ့ေခၽြၾက ဆုိေတာ့ စိတ္မသက္သာ စရာအျဖစ္သာ အမွတ္ရေနမိခဲ့တယ္..။ တစ္ႏွစ္တြင္ ဒီတစ္လ ၊ တစ္လ မွာ ဒီတစ္ရက္၊ခက္ခက္ ခဲခဲ ပြင့္ရွာၾကရတာ ဆုိေတာ့လည္း တန္ဘုိးထားျမတ္ႏုိးၾကပါတယ္တဲ့။ သူတုိ႔ျမတ္ႏုိးတန္ဘုိးထားမႈဆုိတာ ခူးကာ၊ေခၽြကာ၊ပန္ဆင္တာမ်ဳိးေပကုိး။
ဒီမွာကေတာ့ ခူးမည့္သူ မရွိ။ အေရးစုိက္တဲ့သူ ေကာရွိၾကပါရဲ႔လား။ျမတ္ႏုိးတဲ့သူေကာ ရွိၾကပါရဲ႔လား။ ပန္ဆင္တဲ့သူေကာရွိၾကပါရဲ႔လား။ အေရးစုိက္မခံရျခင္း သည္ပင္ လွ်င္ ေရရွည္ အလွတည္တံ့ ခြင့္၊ေမႊးခြင့္၊ ႀကိဳင္ခြင့္ ၊လႈိင္ခြင့္၊ ႏုိင္ခြင့္ရေနတာ မဟုတ္ပါလား။ ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႔ ႏြဲ႔ တြန္က်ဴးလုိက္တဲ့ ဥၾသသံ နဲ႔ အတူ လြမ္းေမ့မူးမူး၊ ေႏြကႏၱာဦးဆုိတဲ့ ဆုိတဲ့စကားလုံးေတြက ရုန္းၾကြ တြန္းကန္လာလုိက္တာ..။
ဆြမ္း က်က္ေတာ့မွ ကၽြန္မ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ဘုိ႔ျပင္ဆင္ရင္း ဘုရားေရွ႔ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္..။ သိသာလြန္းလွစြာ၊ ေျမ႔ေျမ႔ေဆြးေဆြး ၊ေငးေငးငုိင္ငိုင္ေလး ျဖစ္ကာ ရင္ထဲ၊ႏွလုံးအိမ္ထဲ တင္းကနဲ ျဖစ္လာမွ သတိျပန္ကပ္မိသည္..။
ဘယ္ကစလဲစဥ္းစား။ ဆရာသမားေျပာဘူးတာေလ..အေလ့အက်င့္တခုသည္ အရွိန္ရအားျပည့္လာပါက ဝါသနာ အျဖစ္ တည္၏။လုိ႔မွတ္ရမယ္..။ ဝါသနာ အရွိန္အဟုန္ မ်ားလာ ရင္ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ႏုိင္လား။ ရုပ္ကုိ ေကာႏုိင္ေသးလား၊။ ကုိယ္က ေမွ်ာ္လင့္ထားတာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ၿပီဆုိရင္ ဆန္႔က်င္ဘက္ဆုိ ငုိရမွာပဲေလ..။ဒါေၾကာင့္ကုိယ့္ကုိ စြမ္းအားက်ေစမဲ့..။ေလာကဓံခံႏုိင္စြမ္းမရွိေစမဲ့အေလ့အက်င့္ကုိ အေစာႀကီး ထဲက မလုပ္နဲ႔၊ မေလ့နဲ႔ မေမြ႔ နဲ႔ မထုံေစနဲ႔ တဲ့။ ေလာကဓံ မခံႏုိင္လုိ႔ အပူထြက္ၿပီးမ်က္ရည္ က်ရရင္ အပါယ္ဇာတိပဲတဲ့..။ ေရဝတီလုိ ကန္႔သတ္ခ်ိန္္ ကုန္ သြားခဲ့ ရင္ ကုိယ္ပဲရွဳံး မွာတဲ့။ ကၽြန္မ ဘယ္ေသာခါ မွ မရွဳံးခ်င္ပါ။
အရင္ကထုံခဲ့၊ ေမြ႔ ခဲ့တာေတြပါ ဘုရား။ ႀကဳံခဲ့ ၊ ေတြ႔ခဲ့တာေတြကုိ ..ထုံခဲ့၊ ေမြ႔ခဲ့ တာမုိ႔၊ေလာကဓံ ႀကဳံေတာ့ စုန္တဲ့လမ္းမွာ စုန္ခဲ့၊ေမ့ခဲ့တာ အမွန္ပဲေပါ့ေနာ္..။ေမာဟ နဲ႔ ပညာ ဆုိတာ အခ်ိန္တုိင္း စာေမးပြဲဝင္စစ္ေနတာပါ..။ အင္မတန္မွ သာယာလွပတဲ့ေနရာေလးမွာ ပိေတာက္ရန႔ံ ေလးေတြ သင္းတဲ့လမ္း မွာေလွ်ာက္လွမ္းရတာ လည္း ေမးခြန္းလႊာတစ္ခု ေပပဲ။
ေခါင္ကိုလံုေအာင္ မိုးမထားရင္ေတာ့ မိုးစိုတာပဲ ဟူေသာ ေဒသနာေတာ္ ရွိခဲ့ဘူးပါတယ္..။
သူတုိ႔ အတူတူရဟန္း ဝတ္ၾကတာခ်င္းအတူတူ.သူတုိ႔.......
ဘာကြာျခားၾကတာ လဲ။ ဘာေၾကာင့္ကြာျခားၾကတာလဲ..ဆုိတာ ကၽြန္မ သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပခဲ့ပါတယ္..။ ကၽြန္မက ညီလုိ မ်ဳိးလားဆန္းစစ္ၾကည့္ ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ ပညာ ဘက္ကတိုက္ပြဲဝင္ဘုိ႔ အားျပန္ျဖည့္ရပါတယ္။
အဲဒါ နဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ရဲ႔ ေမာဟ နဲ႔ ပညာ (တဏွာအစပ္ျပတ္ပုံ ) တရားေတာ္ကုိ ကၽြန္မ ျပန္ဖတ္ခဲ့ပါတယ္..။သည္ေဟာတရားဟာ ၂နာရီၾကာ ျဖစ္လုိ႔ လုံးေစ့ ပတ္ေစ့ရေအာင္ ကၽြန္မ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေအာင္ စာရုိက္ ထားရတဲ့တရားမုိ႔ မွတ္မိေနခဲ့ပါတယ္..။ ဒီအပုိင္းေလးကေတာ့ ၁၅မိနစ္ ေလာက္သာ ရွိပါတယ္။
ဆရာသမားဟူေသာမိတ္ေဆြေကာင္း ကုိ သတိရ၍ တရားနာယူၿပီး ၊ႏွလုံးသြင္းတည့္ ၾကည့္ရေအာင္ပါ။
ဘုရား ရွင္ရဲ႔ တရား အ စဥ္ အ တုိင္း နာ ၿပီး ေတာ့ အစ္ကုိ က သေဘာ ေပါက္ သြား တယ္.။ ညီ ေလး ငါ ရ ဟန္း ဝတ္ ေတာ့ မယ္ တဲ့ ။မင္း ျပန္ ႏွင္ ့ ေတာ့ တဲ့ကၽြန္ ေတာ္ လည္း ဝတ္ မွာ ေပါ့ တဲ့ဆုိ ၿပီး တပည့္ အ ႀကီး ကုိ လွည္း ေတြ သိမ္း ၿပီး ၿပန္ ေတာ့ ဆုိ ခုိင္း လုိက္တယ္။အစဥ္ အတုိင္း ဘုရား ေဟာ အ တုိင္း ေလ့ က်င့္ ၾက တာ။ ညီက မ က်င့္ ဘူး ။ ၁၂ ဝါ ရ ေတာ့ဘုရား က ေဒသစာ ရီ ၾကြ ေတာ့ သူု တုိ႔ ၿမဳိ႔ကုိ ၿပန္ ေရာက္ သြား တာ ။ေရာက္ ေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့ဇနီးသည္ ေတြက တဲ့ ၊ ေရွး က ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ ရွိ ပုံ ေပၚ ပါ တယ္။
ညီရဲ့ ဇနီး သည္ ေလး ကဘုရား ကုိ လာ ဆြမ္း ပင့္ တယ္။ညီ က ဆြမ္း ပင့္ သံ ၾကား ကတည္း က ပုံ ေတြ ေပၚ ၿပီး ေယာက္ ယက္ ခတ္ ေန ၿပီ..။ မထိန္း နုိင္ ေတာ့ ဘူး မနက္အေစာႀကီး အိမ္ ကုိ သြား တာ ႏွမ တုိ႔ နဲ႔ နတ္ သမီး ဘယ္ သူ က ေခ်ာ သလဲလုိ႔ ေမး တာ ။ နတ္သမီး ဘယ္ သူ က ေခ်ာ သလဲလုိ.ၿပဳံး ၿပဳံး ရႊင္ ရႊင္ ေမး တဲ့ အသံေလးအဆင္း ေလး ၿမင္ လုိက္ တာမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ေပး ပါ ဆုိ ၿပီး အ ဝတ္လဲ ေတာ့ တာ။ အဝတ္ လဲ ၿပီးမွ ကပၸိယ လုပ္ ၿပီး ဘုရား လာ ပင့္တာ။
သံဃာေတြ က ကၾကည့္ ၿပီး စိတ္မေကာင္း ၾက ဘူး။အဲသည္ သတင္း ၾကား ေတာ့ အကုိ ရဲ႔ ဇနီးသည္ ေတြ ကလည္း သူတုိ႔ ေယာကၤ်ား ျပန္ ရ မ လား လုိ႔ ပင့္ ျပန္ တာပဲ။ပင့္ ေတာ့ အရွင္ ျမတ္ႀကီးကသည္ အစပ္ ကုိ ျဖတ္ တတ္ ေန တာ ကုိး၊ ေလ့ က်င့္ ခန္း ေအာင္ ထား တာ ကုိး၊ ကအသံ ၾကားလည္း အရိပ္ အေကာင္ ပါ လား။ မပါ ဘူး။ အ သက္ ရႈ လည္း ပဲ မ်က္ ႏွာ အ မူ အရာ အရိပ္ က အ ေကာင္အထည္ ပါ လား။ ငါေကာ ရွိ လား။အႀကိမ္ ႀကိမ္ က်င့္ ဖန္ မ်ား ေတာ့ သတၱိ ကိန္း ထား ေတာ့ ေအာင္ ျမင္ ေန တာ ကုိး။
အသံ ၾကား ၾကား၊အ ရိပ္ ပဲ ေပၚေပၚ ၊ေပၚလည္း ပဲ မဟုတ္ မွန္းသိထား တယ္။ ဆက္ ရင္ လည္း သံ သရာ မွာ ေခ်ာက္ ထဲ က် မွာ သိ တယ္ အ ႀကိမ္ႀကိမ္ နား လည္ ထား ေတာ့ မဆက္ ဘူး တဲ့။
အျမင္ မွန္ နဲ. ေန ေတာ့ ေအး ေအး ေဆး ေဆး ပဲ။ ဘုရား နဲ႔ အတူ တူၾကြ ။ ဆြမ္း စား ၿပီး ေတာ့ ဘုရား က သိ တာနဲ႔ ဘုရား က ခ်စ္ သားသင့္ ရဲ. ဆြမ္းအမ ေတြ တရား ေပး ရစ္ေတာ့။ တစ္ ပါး တည္း ထားပစ္ ခဲ့ တာ။အျပန္ လမ္း မွာ ပု ထုဇဥ္ ရဟန္း ေတြ က..ခက္ ၿပီ ၊ ဒုကၡ ပဲ ကြၽတ္ မ်ား ကြၽ တ္ မလား နဲ႔ ပူ လာၾက တာ..ည ေန ေစာင္း ေတာ့ ေမွ်ာ္ ေန ၾက တာ။တစ္ ပါး တည္းေအး ေအး ေဆး ေဆး ျပန္ ၾကြ ေတာ့ ဓမၼ သဘင္ မွာ တရား ထုိင္ ၿပီး တဲ့ အခါ ညီအစ္ကုိ ၂ ေယာက္ က ဆန္း လုိက္ တာ ၊ ကြာ လုိက္ တာေျပာ ၾက တယ္။ ဘုရား က ၾကြ လာ ေတာ့ ေတာ့ ေနရာ ေပး ၾက ေတာ့ ခ်စ္သား တုိ႔ ငါ ဘုရား မလာ ခင္ ဘယ္ အေၾကာင္း အ ရာေျပာ ေန ၾက တာလဲ ေမး ေတာ့ ။
ခ်စ္သားတုိ႔-ကြာ တာ ေပါ့ ႏွလုံးသြင္းကြာ လုိ႔ ကြာ တာပါတဲ့။
ညီ က လွတာ ေလး ပဲ ပုံ ေဖာ္ တယ္။ လွတာ ပဲႏွလုံး သြင္း တယ္..မ်က္ ႏွာ၊ ရင္ ဝ ၊ ႏႈတ္ ခမ္း လွ တာ ေလး ပဲ ႏွလုံး သြင္း တယ္။သည္ ကုိယ္ လုံး ၾကည့္ ရင္ လွ တာ ရပ္ မ ထားရ ဘူးေလ ။ေသ တာ နဲ႔ အ သု ဘ ကမၼ႒ာန္း ကုိ ပြား ရ တယ္ေနာ္။
ကုိယ့္ေရွ႔ မွာ အ ဖြားအုိ ေတြ ရွိ တယ္ မဟုတ္ လား။ အုိတာ ပါ ရ မယ္ သည္ ထဲ မွာ မစင္အုိး လုိ ျဖစ္ တာ ေတြး ရ မယ္ ။ နာ တာ ေသ တာ ေတြး ရ မွာ။ ၿပီး ရင္ ေျမ ၾသဇာ အ ဆုံး အထိအေသ ထိ သြား လုိက္ တယ္။အဲ လုိ ပြား ရ မွာ ကုိ ညီကမပြား ဘူး။အလွ မွာ ရပ္ ထား တယ္။ အလွေတြ ခ်ည္း ထည့္ ထာ း တာ ေပ့ါ။သတၱိ ကိန္း ထား တာ ေပ့ါ ။
တစ္ခါ ဣေျႏၵ တံ ခါး ကုိ မလုံ ဘူး တဲ့.။စိတ္ကူးယဥ္တာကုိေျပာတာတဲ့။မၾကည့္ သင့္ တာ ေတြၾကည့္ တယ္။ ႏွလုံးမ သြင္း သင့္ တာ သြင္း တယ္။ ရုပ္ ရွင္ ေတြ ၾကည့္ ဇာတ္ လမ္းေတြၾကည့္။သီခ်င္းေတြလည္း နားေထာင္။ေတြ႔ကရာ ေလွ်က္ ႏွလုံး သြင္း ေတာ့ရႈပ္မ ကုန္ဘူး လားတဲ့ ။ တဏွာအား မ်ား လာတာ ေပ့ါ ။ အေမွာင္ ဓါတ္ မ်ား လာ တာ ေပ့ါ ။
ၿပီး ေတာ့ အစား အစာ မွာ အ တုိင္းအ ရွည္ မသိ ဘူးတဲ့ ။ ဆာဆဲ သုံး ေဆာင္ ဆဲ မွာ အ တုိင္းအရွည္ မသိ ဘူး တဲ့။ေကာင္း ရင္ တအား စား၊ မ ေကာင္း ရင္ မ စား ႏုိင္ ဘူး။အကုိ က ေတာ့ သူနဲ႔ ေျပာင္း ျပန္ ေနာ္။ သ႔ူ မွာ တဏွာ က ပုိ မ်ား မ်ား လာ တာ။
ေနာက္ တခါ(ကုသိတံ ၊ ဟိန ဝီရိယံ )တဲ့မိ စၧာ ဝိ တက္ အလု္ိ လုိက္ၿပီး စိတ္ ကူး ယဥ္ ေနလုိ႔ရွိ အဲ လုိ ဆုိရင္ ရင္ ေန ရင္ပ် င္းတယ္ ေခၚ တယ္။ ေတြး စရာ အ စ ေလး ေပၚ ရင္ မဆုံး ေတာ့ ဘူး ေတြး ေန တယ္။ရုပ္ ရွင္ ၾကည့္ သလုိ ေတြး တာ ေနာ္။ ေတြး ေန ရင္ မဆုံးေတာ့ ဘူး။ အေတြး ရွည္ ေတြ လက္ ခံ ေန ရင္ပ်င္း တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ လုိ. ဘုရား က သတ္ မွတ္ တယ္ေခၚ တယ္။ (ကုသိတံ ၊ ဟိန ဝီရိ ယံ)လုိ႔ ေခၚ တယ္ တဲ့။
အဲ သည္ ပု ဂၢဳိလ္ မွာ အထဲ ထဲ မွာ ေမာဟ၊ တဏွာ အား ေတြ မ်ား မေနဘူးလား..အဲ ေတာ့ (သံ ေဝ ပႆ တိ မာ ေရာ)။ထုိ ပုဂၢဳိလ္ ကုိ၊ ကုိယ္ တြင္း ရန္ က သတ္ မွာ တဲ့ ၊ကိ ေလ သာ မာန္ ကုိယ္ တြင္း ရန္ ကသတ္ မွာ။ႏွိပ္ စက္ လိမ့္ မယ္ တဲ့ ပညာ မဲ့ တဲ့ ေၾကာင္ ေလး လို ေပါ့တဲ့။ ပညာ မဲ့ တဲ့ ေၾကာင္ ေလး က ၾကြက္ ကုိ အရွင္ ၿမဳိ ခ်လုိက္ တာအ ရွင္ကုိ ၿမဳိခ်လုိ္က္ တာ.ဗုိက္ ထဲ မွာ အကုိက္ ခံ ရ ေတာ့ မွာ။
အဲ သည္ လုိ ပဲေပါ့ အ ရွင္ ၿမဳိ လုိက္ တာပဲ ေလ။အေသမွ မ ထား ပဲ ေပၚ လာတဲ့ အာ ရုံ ေတြ အရွင္ ၿမဳိ လုိက္ တာအသက္ မပါ တာ အသက္ ပါ သလုိဝင္ မသြား ဘူး လား။ ( ဝါ ေတာ ဒုကံၡ ၊ ဝါ ဒုဗၺလ ယံ ) တဲ ့ဥပမာ အား ၿဖင့္ ကြယ္ ေတာင္ ေစာင္း ေခ်ာက္ ကမၻား ပဲ့ ေလး မွာ၊ အား ႏြဲ႔ သစ္ ပင္ ေလး အ ျမစ္ ေတြ ေပၚ ၿပီး ယုိင္ ႏြဲ႔ ေန တဲ့ သစ္ ပင္ ေလး ကုိ ေလျပင္း မုန္ တုိင္း တုိက္ သလုိ ပဲ တဲ့။
တစ္နာ ရီ မုန္ တုိင္း ၁၅ဝ ေလာက္ တုိက္ ရင္ သည္ အပင္ ေလး ခံ ႏုိင္္ လား။ လြင့္ ပါ သြား မွ ေနာ္။အသံ က ႏွ မ တုိ႔ နဲ႔ နတ္ သမီး ဘယ္ သူ က ေခ်ာ လဲ အ သံ ေလး ပဲ။ အဲ သည္ အ သံ ကုိ မခံစား ႏုိင္ ဘူး။ လူု ထြက္ ရတဲ့ ဘဝ ေရာက္သြားတာ အခံ ဓါတ္အား မ ေကာင္းဘူး ။
အစ္ကုိ က် ေတာ့ ေျပာင္း ျပန္ တဲ့။ၾကည့္ လုိ႔ရွိ ရင္ အသုဘ ထိ ေရာက္ ေအာင္ သြား တာ မစင္ အုိး လုိ႔ ၿမင္ တယ္။ေသ သည္ ထိ ေတြး တယ္။ အကုန္လုံး က ေသ မွာ ပဲ။အကုန္ ဟာ လာ ဟင္း လင္း ။ အကုန္ လုံး ေသ တဲ့ အ ထိ ေတြး ရ တာ။ ကုိယ့္ ကုိ ကုိ က အစ သည္ အ ေတြး ကုိ ထည့္ ရ မွာ အေမ ပုံ ေပၚ လည္း ေသ မွာ ကုိ လုိက္ထည္ လုိက္၊အေမ မရွိေတာ့ ဘူး။အ ေဖ ပုံ ေပၚ လည္း မရွိ ေတာ့ ဘူး။ ။
ကုိယ့္မ်က္ ႏွာ ေပၚ ရင္ လည္း ကုိယ္ လည္း ေသမွာကုိယ္ ့ ဘဝေသ မွာ က်ိန္း ေသ တဲ့။ ေသ မွာ ေတြး တုိင္း ေတြး တုိင္း ေသ မွာ က်ိန္းေသလုိ႔ အသုဘ ပါ ရ မယ္။ သည္တုိင္း ျမင္လုိက္ လည္း မစင္ အုိး ပမာ လုိ ခဏ ခဏ သတိ ထည့္ရ မွာ။နား လည္ တယ္ ေနာ္။အဲလုိထည့္ ေပးရင္ တဏွာ အားေလ်ာ့ လာ ၿပီ ၊ ဥပါဒါန္ အား ေတြ ေလ်ာ့ ေလ်ာ့ လုိက္ လာ တာ။လုိ ခ်င္ တာ ဥပါဒါန္ ေလ်ာ့ ခ်င္ တာ ကုိး။စီ မံ ကိန္း ေတြ ဖ်က္ ခ်င္ တာ ကုိး။ေသ ၿပီ ဆုိ ရင္ စီ မံ ကိန္း ကၿပဳတ္ သြား ၿပီ ေလ။
ေသ ျခင္း တရား နဲ႔ အသုဘ ပြား တာက အ ဓိ က-က ဥပါဒါန္ ကုိ ၿဖဳိ ဖ်က္ တာ။ ဘာကုိျဖဳတ္ တာ လဲ ဥ ပါ ဒါန္ကုိ ျဖဳတ္ တာ ေနာ္္။ ေသ မွ ေတာ့ ေရွ႔ စီ မံ ကိန္း ေတြ မရွိ ေတာ့ ဘူး ေလ။စီ မံ ကိန္း အား ေတြ နည္း နည္း လာ တာ ေပါ့။ ဥပါဒါန္ ေလ်ာ့ ေလ်ာ့ လုိက္ လာ တာ၊တဏွာ အား ပါ ေလွ်ာ့ မလာ ဘူး လား။အဲ ဒီအေၿခ ခံ က စရ တာ စီ မံ ကိန္း ေတြကုိ ေဖ်ာက္ပစ္ တာ။ တဏွာ အား ပါ ေလ်ာ့ မလာ ဘူး လား။ အေျခ ခံ က စရ တာ ၿပီး ေတာ့ မွ တခါ ေတြ႔ ရာ ေလွ်ာက္ မ ၾကည့္ ရ ဘူး ။ မဆီ မ ဆုိင္မဆုိင္ေတြ ရုပ္ ရွင္ ၾကည့္ တာလဲ မ ဆီ မဆုိင္ ပဲ။ေသခ်ာ ေတြးရင္ သူ မ်ား အ ေၾကာင္း စပ္စု တာပဲ။သူ တုိ႔ ဇာတ္ လမ္း ဘယ္လုိေပါင္း ေပါင္း မ ေပါင္း ေပါင္း ကုိယ္ နဲ႔ မဆုိင္ ဘူး။အဲ ဒါ စပ္ စု ၿပီး သြား ၾကည့္ ရင္ ပုိ ဆုိး တာ ေပါ့။
အဲဒါ တာ ေတြ ရင္ ထဲ ဝင္ရင္ တဏွာ အား မ်ား မလာ ဘူး လား။ဘုရား ကမၾကည့္ နဲ. ဆုိ မၾကည့္ နဲ. ေပါ့။ တခ်ဳိ႕ကဆင္ ေၿခ ကန္ ၿပီး မၾကည့္ တတ္ ရင္ တဏွာ ၾကည့္ တတ္ ရင္ ဘာဝနာ တဲ့။ အပုိ ေျပာတာပါ၊ အ စထဲ က မွား ေန ၿပီ။အဲ ဒါ က လြဲ တာ ပဲ။ရုိး ရုိး တန္းတန္း ဝန္ ခံ တာ ေကာင္း ပါ တယ္။ၾကည့္ ခ်င္ လုိ႔ ၾကည့္ တယ္ ဆုိ ၿပီး ေရာ ေပါ့။မဟုတ္ဘူးဆင္ ေျခ ကန္ တယ္ေလ။ အရိပ္ ကုိ အ ေကာင္ လုပ္ မွ ေတာ့ ဒိ႒ိ ၿဖစ္ ေနၿပီ။
အရုပ္ႀကီး ေတြ အေကာင္ လုပ္ မွေတာ့ ဒိ႒ိ ျဖစ္ ေန ၿပီ ။သတၱိ ကအညံ့ ေတြ တုိး မလာ ဘူး လား။ တဏွာ အား ေကာင္း လာ တာ ေရွ. ကုိ ေတြး ရင္ ပုိ ဆုိး လာ မယ္ ။
ဒီေတာ့ အစား အစာ မွာ လဲ ေရွာင္ တယ္ ။အစ္ကုိ က အဲ တာ ကုိ ေရွာင္ တယ္။လုိက္ မ စပ္ စု ဘူး ေနာ္။ကုိယ့္ လမ္း ေလး ကုိယ္မွန္မွန္ သြား တယ္ ။ ၿပီး ရင္ အစား အစာ မွာ လည္း အတုိင္း အရွည္ သိ တယ္။စားလုိ.ရွိ ရင္ မစင္ ျဖစ္ မွာ ကုိ သိ တယ္။တဏွာ မလာ ဘူး။ ေတြး စ ရာ အ စ ေပၚ ရင္ မ လုိက္ ေတာ့ ဘူး ။ အ ေကာင္ အ ထည္နဲ႔ လုိက္ ၿပီး စိတ္ ကူး မ ယဥ္ ေတာ့ ဘူး။ ယဥ္မိ ရင္ လည္း သူက အေသ သတ္ တာ ေပါ့ ကမၼ႒ာန္း ျပန္ အစားထုိး တယ္။အဲ လုိ က်င့္ တာ အစပ္ကုိ ျဖတ္ ေတာ့ တာ ေပါ့။
အ ႀကိမ္ မ်ား စြာအဲ လုိ ပြားမ်ား ေန တာ။ ၁၂- ႏွစ္ အ တြင္း အား ခ်င္း မမွ် ေတာ့ ဘူး၊ မတူေတာ့ ဘူး တရား က်င့္ တာ၊ (သံ ေဝ န ပႆတိ မာေရာ ) ။သူ ရဲ႔ အတြင္းသႏၱန္ မွာ မာရ္ မရွိ ေတာ့ ဘူး ။ ႏွိပ္စက္လုိ႔ မရေတာ့ ဘူး။ (ဝါ ေတာရုကၡံ ဝ ၊ ေသလာ မ ပႆတံ ) ေသလာ ဆုိ တာ ေက်ာက္ ေတာင္ၾကီးကုိ ေၿပာ တာ။ ေက်ာက္ ေတာင္ႀကီး ကုိ ကြယ္ ေလ ေျပ တုိက္ သလုိ ပဲတဲ့။
ႏွမ တုိ႔ နဲ႔ နတ္ သမီး ဘယ္ သူကေခ်ာ သလဲ၊သူလည္း အေမး ခံ ရတာပဲ။ ေမးခံရတာခ်င္းတူတူ သူ႔ မွာ သာသာ ေအး ေအး ေဆး ေဆး ပဲ။ သည္ အ သံ သူ႔ မွာ မ ထိ ခုိက္ ဘူး။ အခံကြာ သြား တာ ကုိး။သည္ ေတာ့ တရား က်င့္ တာ က မွတ္ လုိက္ပါ။ ဘုရား က ဥပမာ ေပး တယ္ ေနာ္။ စပါး ပင္ စုိက္ သလုိ ပဲ ကြယ္တဲ့၊ခ်စ္ သား တုိ႔ စပါး ပင္ ကို္ ကြ ယ္ တဲ့ အ ခု စုိက္ ၿပီးေတာ့ အခု သီး အ ခု မွည့္ ခုိင္း လုိ. ရ ပါ မလား ။မရ ဘူး ေနာ္ ခ်က္ ခ်င္း ေတာ့ ကိ ေလသာခ်က္ ခ်င္း ဘယ္ကုန္ မလဲ။ တစ္ ခ်ဳိ႔က ခ်က္ ခ်င္း ကုန္ ခ်င္ တာ ။ အ တင္း ထုိင္ တာ ပဲ မွန္ မွန္ ေလး ေပါ့တဲ့။ ေန႔ စဥ္ေန႔ စဥ္သြား ရင္း လာ ရင္း ၊လုပ္ ရင္း ကုိင္ ရင္း၊အမူ အရာ တုိင္း ထုိင္ လည္း ထုိင္ ရ မယ္တုံး လုံးလည္း လွဲ ရမယ္မ်ဳိး စုံ ေပါ့။
အႀကိမ္ ႀကိမ္ ဒီ တုိင္း အ မွန္ဆုံး ျဖတ္ေ ပး ရ မယ္။
အသုဘ - ကမၼ႒ာန္း ပါ ရ မယ္။
ေသျခင္း တရား-မရဏာႏုႆတိ ပါရမယ္။ လုံ ေအာင္ ထိန္း ရ မယ္၊
အပုိ ေတြ မ ထည့္ေစ နဲ. ေနာ္။တျဖည္း ျဖည္း ပါး ေအာင္ လုပ္ ၿပီး မွ က်င့္ရ တယ္ တဲ့။ ၾကာ ေတာ့ မွကုန္ သြား မွာ။ မွန္ မွန္ ေလး က်င့္ သြား ရ မယ္။ အဆင့္ ဆင့္ သြာ ရ မွာ။ ခ်က္ ခ်င္း ျဖစ္ ပါ့ မလား ၊ မွန္ မွန္ ေလးသြားရ မွာ ။မေလာ နဲ. ေနာ္။ အ တင္း တရား ထုိင္ လုိက္ မယ္ ။ရ မလား ဆုိ ေတာ့ မဟုတ္ဘူးမရ ႏုိင္ ဘူး။ဘုရား ရွင္ ကုိယ္ တုိင္္္ဥ ပမာေပး ၿပီး သား ေနာ္ စပါး ပင္ ကို္ ခ်က္ ခ်င္းသီး ခ်က္ ခ်င္း မွည့္ ပါ လုိ႔ ေၿပာ လုိ႔ ရ မလား။
အဲသည္ ပမာလုိ ပဲ ။မွန္မွန္ ေလး က်င့္ သြား ရ မွာ။ပဲကြပ္ ရုိး ဥပမာေပး တယ္ ။ပန္း ပုဆရာ က ကုိင္ ထားတဲ့ အရုိးေလး ေနာ္ ။ႏွစ္ ၾကာ ရင္ လက္ရာ ထင္ ၿပီး သိမ္ သြား တယ္ မ ဟုတ္ လား။ တေန႔ ဘယ္ ေလာက္ စား တယ္ မသိရ ဘူး ေနာ္။ မွန္ မွန္ ေလးပဲ သြား ရ မယ္။ မ ေလာ နဲ႔ ေနာ္ ။
ဘုန္းဘုန္း တုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ခံ စား ခဲ့ ရ လုိ. ေျပာ တာ၊ ဟုိ တုန္း က အ ျမန္ ျဖစ္ ခ်င္ တာ ကိ ေလ သာ ကုန္ ခ်င္ ေတာ့ အ တင္း အား ထုတ္ တာ ။ မရ ေတာ့ ေမာ တာ ေပါ့ ေနာ္ ။ေနာက္ ေတာ့မွ စာ ဖတ္ ၾကည့္ ေတာ့ မွ ေအာ္ဒီ လုိ မရ ပါ လားလုိ. မရ တာသိ တာ။ မေလာ နဲ႔ ေနာ္။ မွန္ မွန္ သြား ရ မယ္ ေနာ္ ။ မွန္ မွန္ သြား မွ သတၲိ တေျဖး ေျဖး ေျပာင္းေျပာင္း လုိက္ လာ တာ။ မေလာ နဲ႔ ေနာ္။
မ ႏုိင္ ဝန္ ႀကီး မ ထမ္း ရ ဘူး..သိပ္ မႏုိင္ဘူး ဆုိ ရင္ နဲ နဲျပန္အ ေလွ်ာ့ အ တင္း လုပ္ ေပးရ တာ ေပါ့။တခါ တရံ မွာတအားစုိက္ရင္္ တအားမႏုိင္ မနင္း ျဖစ္ ၿပီး ငါ နဲ႔ေရာ ေရာ သြား တတ္ တယ္။ခဏ ျပန္ဆုတ္ ဂုဏ္ ေတာ္ ျပန္ ပြားကု သုိလ္ ေတြ ၿပန္ လုပ္၊ေမတၱာ ေတြျပန္ ပြား။ သက္ သာ ေအာင္ ေန လုိက္ အုံး။ၿပီးမွ သံ ေဝဂ ယူ ျပန္ တုိး၊တုိး လုိက္ ဆုတ္ လုိက္ က်င့္ သြား ရ တာ၊ ကုသုိလ္နယ္ က ေတာ့ အထြက္ မခံ နဲ႔၊ ႏွစ္ၾကာရင္ တျဖည္း ျဖည္းရင့္ လာ လိမ့္ မယ္။ ရ ၿပီ ေနာ္။
သာဓု-သာဓု-သာဓု မွန္လွပါ- ရပါၿပီဘုရား။ ႀကဳိးစားပါ့မယ္ဘုရား။
ပင္ယံထက္က ဆုပ္ဆုပ္ခဲခဲ ၊ ဝဲဝဲအိအိ ပိေတာက္ ပန္းခုိင္ ေတြ ကေတာ့ စာေမးပြဲစစ္ေဆးရန္အသင့္ … ဝင္းဝါဆဲ၊ လွပဆဲ၊ကၽြန္မရဲ႔ လသာေဆာင္ ေလးအထိ ေမႊးပ်ံ႔ ဆဲ။
တေပါင္းလဆန္း ရဲ႔ လေရာင္ နဲ႔ ေက်ာင္းရဲ႔ မိီးတုိင္ဝါဝါေလး ေတြ ေအာက္မွာကဗ်ာဆန္ဆဲ။
ညတုိင္း လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ေနက်မုိ႔ ...ဒီေန႔ ည ပိေတာက္ရိပ္ဝယ္.. မာမာေအးနဲ႔ေလွ်ာက္မွာလား။ စႏၵယားခ်စ္ေဆြ နဲ႔ ေလွ်ာက္မွာလား။တကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္ နွင့္ေလွ်ာက္မည္လား၊ စို္င္းထီးဆုိင္ နဲ႔လား။
အမိုးအကာ ေဆာင္းစရာ ခုိလႈံရာတစ္စုံတစ္ရာ ျဖင့္လုံၿခဳံ ခဲ့ၿပီမုိ႔------
ေအာ္-ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ပိေတာက္လမ္းဝယ္... ေလွ်ာက္စမ္းခ်င္ပါသည္..။
ေမတၱာျဖင့္..သစၥာအလင္း
ပါဠိစကားလုံးမ်ားမွားယြင္းခဲ့ လွ်င္ျပင္ေပးေစလုိပါသည္။
4 မွတ္ခ်က္ေရးရန္:
အမွန္အတိုင္းေၿပာရရင္ မဟာကာဠနဲ့စုူဠကာဠ အေၾကာင္း အရင္ကဒီေလာက္ မသိဘုူး ... လုူငယ္ၿဖစ္တာ တစ္ပိုင္း ေလ့လာမွုအားနည္းတာလဲ တစ္ပိုင္းေပါ့ေလ... အစ္ခုလို အစ္မရဲ့ blog မွာဖတ္ရတဲ့အတြက္အရမ္း အသိပညာတိုးပါ တယ္.... ေက်းဇုူးလဲ တင္ပါတယ္....ၾကိဳက္လို.link လုပ္ခြင့္ၿပဳပါ......
တီ..ပို႔စ္ေလး ဖတ္ျပီး မွတ္စရာ က်င့္စရာ ရသြားတယ္။
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အတုိးအေလွ်ာ့ေလး နဲ႔ ေလ့က်င့္သြားမယ္။
တီေက်းဇူး................အာ၀ါးးးးး
Link လုပ္ႏုိင္ပါတယ္ ကုိေက်ာ္ေရ..။ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္ဘုရား ႀကီး က ပါဠိစကားလုံးေတြ ကုိကုိယ့္သႏၱန္မွာ ဘယ္လုိ ျဖစ္ေနတာလည္းဆုိတာကုိ ရွင္းျပတဲ့ ေနရာ မွာအလြန္နားလည္ လြယ္ပါတယ္..။ သူ႔တပည့္ ျဖစ္ခါင့္ရခဲ့လုိ႔ ပါ..။
သမီးမက္မက္ေရ.. က်င့္ေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ သာဓု Billion ေနာ္..အာဝါး အတြက္ ေက်းဇူးပါသမီးရယ္..။
Post a Comment