ဒီ ဒြႏၷယာ ႀကီး မွာေလ..သဟာျဖင့္.....
လုိ႔ မၾကာခဏ သုံးႏႈန္းထားတဲ့ တစ္ေထာင့္တစ္ည ပုံျပင္ေတြ ကုိသတိရမိတယ္...။
ဒြႏၷယာ ဆုိေတာ့ အားလုံး ဆန္႔က်င္ဘက္ တရားေတြ ဒြန္ တြဲထားတယ္ ဆုိတာ..ၾကာေလေလ..သိနားလည္ေလေလ.....
အေကာင္း ေတြ ခ်ည္း ေတာင့္ တ လုိ႔ မရ တဲ့ ေလာက ........
ဆန္႔က်င္ဘက္ဆုိတာ ရွိစၿမဲ ....ရယ္လုိ႔ ....ဆုိတာလည္း သိရွိလုိ႔ လာခဲ့တာၾကပါေပါ့..။
ဒီကဗ်ာ ေလး က်မ တုိ႔ထိ ၾကည့္မိတယ္..။
ဘဝ ဇာတ္ေတြ.....ရပ္ခ်င္မိ
===================
- ကုိယ္ေလ....
တစ္ဟီဟီ နဲ႔ ....
ရယ္ လြန္းရင္ ငုိရတတ္သတဲ့......။
မငုိ ခ်င္ေတာ့.....လုိ႔ ရယ္မဲ့အေၾကာင္းေတြ မေတြးျဖစ္ေတာ့ဘူး။
- ကို္ယ္ေလ....
မေဝး ခ်င္ေတာ့လုိ႔.....
နီး ေအာင္မႀကဳိးစားေတာ့ဘူး..။( ..ဆရာမ ..ဂ်ဴး)
- ကုိယ္ေလ.....
ဝမ္းနည္း ပူေဆြး ရမွာ စုိးလုိ႔.
အျပဳံး...အရယ္ ေတြ ၾကားထဲက ေျပးထြက္ မိတယ္..။
- ကုိယ္ေလ.....
ကၽြန္း ေတြခံ တဲ့ ႏွလုံးသား ဆုိပဲ.....
ဘယ္သူ႔အေပၚမွ ..ဝဋ္ ေၾကြးေတြ မပုံခ်
ကံ အရ ပဲရွိပါ ေစ..။
- ကုိယ္ေလ....
အားေပး စကားေတြလည္းမၾကားလုိေတာ့ဘူး...။
တစ္ေန႔..ေန႔ ေရာက္...ေတာ့..။
ဆုံးပါးေပ်ာက္ရွမွာ..ႏွလုံးသား က ေၾကာက္လွစြာ...။
- ကုိယ္ေလ.....
နာက်င္ေၾကကြဲ ရမွာ စုိးလုိ႔
ၾကည္ႏူးႏွစ္သိမ့္ မႈေတြ.........ေရွာင္ရွား မိခဲ့ တယ္.....။
- ကုိယ္ေလ.....
ငယ္ ပုံရိပ္ေတြေပ်ာက္မွာ စုိးလုိ႔....
ကုိယ့္ ငယ္ကၽြမ္းေတြ လည္း ကုိယ္မဆုံေတြ႔ ခ်င္.....
သက္ႀကီး ခ်ိန္ ရဲ႔ Gathering ေတြမတက္ခ်င္ခဲ့ဘူး...။
- ကုိယ္ေလ.....
ထုံေပေပ.... ႏွလုံးသား......ဘဝၾကားမွာ....
မခံစားတတ္ ေတာ့ပါလုိ႔.....ေျပာႏုိင္ေအာင္ က်င့္...ေနဆဲ...
ေနာက္ဆုံးတစ္ေန႔..
- ကုိယ္ေလ....
ေသဆုံး ရမွာ ေၾကာက္လုိ႔...
မေမြးဖြား ျဖစ္ေအာင္
( ဇာတိမလာေရး- ခႏၥၵာ ေဘး)......
ဒီေဘး ဝဋ္ ေႏွာင္....လြတ္ေအာင္.....ရုန္းထ...။
ဘဝ ဇာတ္ေတြ ရပ္ခ်င္မိ..။
ေမတၱာျဖင့္
သစၥာအလင္း
0 မွတ္ခ်က္ေရးရန္:
Post a Comment