ဆြဲႏုတ္ ယူငင္ သြားရက္ သည္ မွာ ခုိလႈံစရာေနအိမ္ေတာင္မွ မခ်န္ခဲ့ပါေလေသာ မုန္တုိင္း ရယ္..။ ရက္စက္ျပင္း ထန္ ပါေပ့။ေလျပင္း နဲ႔အတူ ျမင့္မားတဲ့လႈွိင္းလုံးေတြက သိမ္းက်ဳံး ထုိးႏွက္ ဘဝ ေတြလည္းပ်က္ ေစခဲ့ပါၿပီ..။
ဒါဟာအိပ္မက္ တစ္ခု သာျဖစ္ပါရေစေတာ့ေနာ္…….။
ျမင္ေနက် မ်က္ႏွာေတြ..ေတြ႔ ေနက် အၿပဳံးေတြ၊ၾကားေနက် စကားသံေတြ ဘယ္ကုိမ်ားသြား ေရာက္ကာ ဘယ္ကမၻာမွာမ်ား သြားေရာက္ ရွာေဖြဖမ္းဆုပ္ ရပါေတာ့မလဲ။
ဘယ္သုိ႔ေသာ နည္းလမ္းမ်ား နဲ႔ ေမ့ေပ်ာက္လုိ႔ရ ႏုိင္မွာလဲ။
ဘယ္လုိ အသဲႏွလုံးမ်ဳိး နဲ႔ လက္ခံယုံၾကည္ရမွာလဲ။
နာက်င္တုန္လႈပ္မႈ နဲ႔ ေခ်ာက္ျခား အားငယ္ မႈ ေတြအာက္မွာ အနာဂတ္ဘဝ ဟာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ေလၿပီလား။
လယ္ကြင္းထဲကုိ ျပန္သြားရဲ တဲ့သတၱိ မရွိရုံသာမက လက္ရွိအေျခအေနကုိ အမွန္အတုိင္းလက္ခံ ႏုိင္တဲ့စြမ္းရည္ ဆုိတာပါ ေၾကမြပ်က္စီးခဲ့ရပါတယ္..။ ေရဖုံးလႊမ္း ေနတဲ့ လယ္ကြင္းျပင္မ်ား ေအာက္မွာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ ေတြ ရွိေန သေယာင္။ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးရသူတုိ႔ကုိ စေတး ေပးဆက္ခဲ့ ရေလသေယာင္ ေခ်ာက္အိပ္မက္ေတြဟာ ရင္ထဲက သံခၽြန္တစ္ခုစူးဝင္ခဲ့ သလုို စူးနစ္နာက်င္ ေနခဲ့တာပါ။
ဤကဲ့သုိ႔ေသာ ဘဝ..ဘဝ မ်ားစြာကို ခံစားခ်က္ ထပ္တူျပဳလုိ႔ မ်ားစြာ နားလည္ ရပါတယ္..။အားေပးေဖးမ ပီး မိမိ ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္ မႈေတြ ျပန္လည္ ပ်ဳိးေထာင္ေပးရတဲ့အလုပ္ ဟာ ပထမဦးဆံုးနဲ႔ အခက္ခဲဆံုး ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
ထုိအခ်ိန္မွာ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပုိင္းေလာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားဟာ တတ္စြမ္းသမွ် ေမတၱာ ျဖန္႔က်က္၊ သက္သာေစ ခဲ့ပါတယ္။ ရြာေပါင္းမ်ားစြာ ထဲမွ ႏုိင္နင္းစြာ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မဲ့ ရြာကေလးတစ္ရြာ ကုိသာေရြးခ်ယ္ ခဲ့တာမုိ႔ ကြမ္းၿခံကုန္း ၿမဳိ႔နယ္ ၊ ေတာေက်ာင္းရြာ ကေလး ဟာ အဆုိးထဲက အေကာင္း၊ ဆုိသလုိ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႔ ေမတၱာ ေရစင္ ကုိ ဝလင္စြာ ေသာက္သုံး ခြင့္ရရွိေနခဲ့ တာ ယေန႔တုိင္ေအာင္ပါပဲ။
ေရွ႔ဘာ ဆက္လုပ္ ရမယ္ဆုိ တဲ့ ၪာဏ္အလင္း ေတြကုိ (ထလုိသူ၊ ထူေပးမည္) ဆုိတဲ့ စီမံခ်က္နဲ႔ ေက်းဇူး ေတာ္ရွင္ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ရဲ႔ လမ္းညြန္မႈနဲ ကူညီေဆာင္ရြက္ ခဲ့ၾကပါတယ္။
လပြတၱာ သြားရင္ေကာင္းမလား၊ ဖ်ာပုံ၊ေဒးဒရဲ စသည္တုိ႔ ထံ အာရုံ ျဖန္႔က်က္ ေနမိတာ မုိ႔ ဆရာေတာ္ထံ ေလွ်ာက္မိပါတယ္..။ ဆရာေတာ္က *သမီး ကုိယ့္စြမ္းရည္ နဲ႔ႏုိင္သေလာက္ ကုိ ဖိဖိစီးစီး သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ခရီးတစ္ခု ေရာက္သည္ထိ တာဝန္ယူ ရတယ္..ပြဲၿပီးမီးေသ ကရုဏာမ်ဳိး မျဖစ္ေစရေၾကာင္း သင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္..။*
လွဴမယ္၊ တန္းမယ္၊ ေပးမယ္ ၊ ကမ္းမယ္ ရယ္လုိ႔ တက္ၾကြေနတဲ့ တပည့္မ်ား ကုိလည္း ၾသဝါဒေပးခဲ့ပါတယ္..။ ငါကလွဴရတာ ေပးကမ္းရတာဆုိတဲ့ မသိမသာ အေပၚစီးဆန္တဲ့ စိတ္ထား ေလးနဲ႔ အတူ မာန ခပ္ပါးပါးေလး ပါေနႏုိင္တာကုိ ႀကဳိတင္ သိျမင္ၿပီး ခြာခ် ခုိင္းခဲ့ပါတယ္။
ေက်းဇူးရွင္ ေတာင္သူလယ္သမား ေတြရဲ႔ေက်းဇူး ကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး သူတုိ႔ ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္မွာ ေက်းဇူး ျပန္ဆပ္မယ္ ဆုိတဲ့စိတ္ ေျပာင္းေပးလုိက္တာမုိ႔ တက္ၾကြေနတဲ့ နွလုံးသားဟာ ႏူးညံ့မႈနဲ႔အတူ တည္ၾကည္ ေလးနက္သြားခဲ့ရ ပါတယ္။အဲဒီ ႏွလုံးသားနဲ႔ ပဲ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းေတြကုိ ရွင္သန္ေစခဲ့တာ ၂ႏွစ္တာကာလ ကုိ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။
ကၽြန္မ ဒီအေၾကာင္းကုိ အစက မသိပါဘူး။ ဆရာေတာ္ခုိင္းတာက *ေမာဟ နဲ႔ ပညာ*သာျဖစ္သည္ မုိ႔ တစ္ခုတည္းေသာ အာရုံ သာရွိၿပီး မႏၱေလးအိမ္ မွာ တရားနာ စာရုိက္ရင္း ဖခင္ႀကီး နဲ႔ အတူေနခဲ့ပါတယ္..။ သမီးငယ္က မႏၱေလး အ.ထ.က (၁၆) ေက်ာင္းမွာ ၁၀တန္း တက္ေနပါတယ္။ သားသားကေတာ့ ႀကဳံရာအဖြဲ႔နဲ႔ ပရဟိတ လုပ္ေနခဲ့ပါတယ္..။ အိမ္ျပင္လည္း မထြက္။ မနက္၆နာရီ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ ဝိဇိတာရုံ သံဃာတန္း ဆြမ္းထြက္ ေလာင္းၾကကာ ဖခင္ႀကီးေဝယ်ာဝစၥ လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ စာရုိက္ေတာ့ တာပါ။ ေက်းဇူးရွင္ဖခင္ႀကီး ကုိ အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး ေျခဆုပ္လက္နယ္ ျပဳစုခြင့္ ၄၅ ရက္တာ ရရွိခဲ့ ပါတယ္…။
၄၅ရက္အၿပီး မွာ အသက္ ၈၈ ႏွစ္ ရွိတဲ့ဖခင္ႀကီး ဟာ ဖ်ားရာကစၿပီး ၂ရက္အတြင္း မွာ ကၽြန္မ ေဖးမ ကုိင္ဆုပ္ထား ဆဲ မွာပဲ မရဏ သေဘာ ကုိေရြ႔ေလ်ာ ခဲ့ပါ တယ္။ ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္ ေရာက္လာေတာ့မယ္ လုိ႔ႀကဳိတင္ရိပ္မိ သိရွိ လုိက္တဲ့ ၃မိနစ္ ေလာက္အတြင္း မွာ ဘဝတစ္ခုကူးဘုိ႔ အမွန္တကယ္ လုိအပ္တာကုိ တည္တည္ ညိမ္ညိမ္ လုပ္ကုိင္ ေပး လုိက္ႏုိင္တာ ဟာ ၄၅ရက္ တာ ထုံထားတဲ့ (အာေသဝနျဖစ္ေနတဲ့) တရား သတၱိေၾကာင့္ဆုိတာ ေနာင္မွ ရိပ္မိခဲ့ပါတယ္..။
ကၽြန္မရဲ႔ ျမန္မာ ျပန္ခရီးဟာ ကိစၥ တစ္ခုတည္းကုိသာ ရည္ ရြယ္ခဲ့ေပမဲ့ ဘဝမွာ အေရး အႀကီး ဆုံး အေၾကာင္း အရာေတြကုိ လာေရာက္ လုပ္ ကုိင္ဘုိ႔ အခြင့္အလန္း တစ္ခုျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိရွိေက်နပ္ ရပါေတာ့တယ္..။ ဒီ ၄၅ ရက္ဟာ ဘာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္ ေအာင္ ဘဝရဲ႔ အဘုိးတန္ ေရႊရက္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္..။
၂၀၀၉-၂၀၁၀ တစ္ဖန္ ျမန္မာျပည္ သုိ႔ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိ တဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ NGO ဝန္ထမ္းေတြကမွ တဆင့္ နာမည္ ႀကီး ေနတဲ့ ကြမ္းၿခံကုန္းၿမဳိ႔နယ္က ေတာေက်ာင္းရြာေလး အေၾကာင္း ကုိ သိရွိခဲ့ရ ပါတယ္..။ နာဂစ္လြန္ေန႔ရက္ မ်ား မွာ တုိးတက္မႈ အျမင့္မား ဆုံး နဲ႔ စနစ္အက်ဆုံး ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ သုံးသပ္ခ်က္ေတြ ကုိလည္း သတင္းမီဒီယာမ်ား၊ စုိက္ပ်ဳိးေရးပညာရွင္ မ်ား အသုိင္း အဝုိင္းမွ ၾကားရပါတယ္..။
ကၽြန္မ တရားစခန္းဝင္ေရာက္ ခ်ိန္မွာ ဦးေနရီ တုိ႔ထံ ေမးျမန္းၿပီး အသိႏွစ္ခု ကုိ ဆက္စပ္ယူရပါေတာ့တယ္..။ ေအာ္ တစ္ခ်ိန္က လက္တြန္း လယ္ထြန္စက္ ေလး က ေတာေက်ာင္းရြာေလးမွာ တာဝန္ေက်ခဲ့ေပ သကုိး။
အစားအစာ၊ အဝတ္အထည္၊ ေနအိမ္ စတာေတြကုိ လွဴၿပီး ျပန္မသြား ပဲ အတူတကြေနထုိင္ၿပီး ေရရွည္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးေတြကုိ ဘက္စုံ၊ ေထာင့္စုံက စဥ္းစား ၿပီးျဖည့္ဆည္း ေဆာင္ရြက္ေစခဲ့ ဟာ ဆရာေတာ္ဘုရား ရဲ႔ အႀကံၪာဏ္ပါ။ တဲ ေဆာက္ရမဲ့ေနရာက အစ ဆရာေတာ္ထံေလွ်ာက္ထားၿပီးမွ ေဆာက္ရပါတယ္..။
ေရရွည္ ေနထုိင္ ေဆာင္ရြက္ေပး မဲ့ ဦးေနရီ၊ဦးမုိးေက်ာ္ ဦးေဆာင္တဲ့ တပည့္မ်ား ကုိလည္း စိတ္ထားက အစျပင္ေပး လုိက္ ပါတယ္။
*မေနာကံေမတၱာဆုိတာ ကေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ သူျပဳဘူးတဲ့ ေက်းဇူးတရားကုိ ပုံေဖၚလုိက္ခ်ိန္မွာ ၿပဳံးရႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကုိ ျမင္ေယာင္ၿပီး ႏွလုံးအိမ္က စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေမတၱာတရား ေတြ ဟာ လွ်ပ္စစ္သံလုိက္ လႈိင္း ေတြလုိ စီးဆင္း ပ်ံ႔လြင့္ၿပီး အစြမ္းထက္လွစြ ရုိက္ခတ္ လုံျခဳံေစေတာ့ တာပါ။
*ဝစီကံေမတၱာ ဆုိ တာကေတာ့ သူတပါးရဲ႔ ဂုဏ္က်က္သေရ ကုိ ျမွင့္တင္ တဲ့စကား၊ ေက်းဇူးေဖၚထုတ္တဲ့စကား ၊ေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္း ေတြ ကုိသာ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေျပာ ဆုိေပးရပါတယ္..။ အျပစ္တင္လုိစိတ္ ေတြ လုံးဝမပါရပါဘူး။ အျပစ္တင္တယ္ ဆုိတာ မာန ေပၚလာလုိ႔ပါ..။မာနေပၚတယ္ဆုိတာကေတာ့ တစ္ခ်ိန္က ေက်းဇူးကုိ မျမင္ေတာ့လုိ႔ပါ..။ မျမင္ေတာ့ တာကုိ ေတာ ့ကန္းတယ္ လုိ႔ စကားလုံးဖလွယ္လုိက္ရင္ ေက်းဇူးကန္းသူ ေတြျဖစ္သြား ရေတာ့တာပါပဲ။
တစ္ခါက ဘုန္းဘုန္း တစ္ပါးေဟာ တာ ကၽြန္မ သြားအမွတ္ရပါေသးတယ္..။ *သူမ်ား အတင္းေတာ့မေျပာနဲ႔ ေနာ္..။ အဲဒါၾကက္သတ္တာ ထက္ဆုိး တယ္တဲ့။* ဘယ္လုိပါလိမ့္ ဘုရား။ *ေအာ္..ဒကာမႀကီးရယ္… ၾကက္သတ္တာကမွ သတ္ၿပီးရင္ ၾကက္သားစားရေသးတယ္၊ အတင္းေျပာတာကေတာ့ ၾကက္သားမစား ရပဲ ခံရမဲ့ အကုသုိလ္ အက်ဳိးက အတူတူ ျဖစ္ေနတာ * တဲ့..။အင္း…မွတ္သားေလာက္ ပါေပတယ္ဘုရား..။
အဲလုိ ဝစီကံ ေမတၱာကုိ ေဆာင္ရြက္လုိ႔ ကုိယ္ ရည္ရြယ္သူ ေမတၱာ ပုိ႔တဲ့လူ က တစ္ေနရာရာ က ျပန္ၾကားလုိ႔ ကေတာ့ ဘယ္လုိမွ ခြဲျခား လုိ႔မရ တဲ့ စည္းလုံးမႈ နဲ႔ အတူ ေမတၱာ ရဲ႔ ေႏွာင္တဲမႈကုိ တန္ျပန္ရရွိေစတာ့ တာ အမွန္ပါပဲ..။ ကၽြန္မကေတာ့ ခဏခဏ စမ္းသပ္ၾကည့္ပါတယ္..။ အတင္းေတာ့မေျပာရဲေတာ့ပါ..။
*ေမတၱာ ကာယကံ ဆုိတာကေတာ့ ပထမ ပုိစ့္မ်ား တြင္ေရးသားေဖၚ ျပခဲ့ တဲ့ အတုိင္း သူ႔ျပႆနာ….သည္ကုိယ့္ျပႆ နာ သူ႔ေနာင္ေရးသည္ …ကုိယ့္ေနာင္ေရး ၊ သူ႔ဘဝသည္… ကုိယ့္ဘဝ ၊သူ႔ခံစားခ်က္ သည္ …ကုိယ့္ခံစားခ်က္ အျဖစ္ ေနရာယူကာ လႈိက္လွဲ ထက္သန္စြာအကူအညီေပး ရပါေတာ့တယ္..။ ကုိယ့္အတြက္ဆုိတာ ေမ့ ေပ်ာက္သြားပါတယ္..။*သီဟုိဠ္ေခတ္ စံေတာ္ဝင္အရိယာမ်ား* စာအုပ္ထဲ က ဆာေလာင္ေနတဲ့ သားသည္မိခင္ ေခြးပိန္မေလးကုိ ၃ႀကိမ္တုိင္အံေၾကြး ခဲ့ တဲ့ စူဠနာဂ မေထရ္ ႀကီး ရဲ႔ ေစတနာ အေၾကာင္း ကေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရား ရဲ႔ မၾကာခဏ ဆုံးမေတာ္မူတဲ့ တရားျဖစ္ပါတယ္..။
မ်ဳိးစပါးကအစ ဝယ္ယူေပးတာ၊ စုိက္ပ်ဳိးနည္း စနစ္သစ္ေတြ သင္ၾကားေပးတာ၊ စပါးစုိက္ ရာသီအတြင္း ဝမ္းစာ ေတြ ျဖည့္ဆည္း ေဝငွေပးတာ၊ လယ္ထြန္ ဘုိ႔ ေသဆုံးသြားတဲ့ႏြား ေတြေနရာမွာ လယ္ထြန္စက္ ေတြအစားထုိး ေပးခ့ဲတာ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ မီးစက္ေမာင္းၿပီး စာၾကည့္ေစခဲ့တာ၊ စာသင္ေပးခဲ့တာ ေတြ ကုိ ဆက္လက္ေဖၚျပပါအုံးမည္။
ပါရမီေမတၱာျဖင့္
0 မွတ္ခ်က္ေရးရန္:
Post a Comment