စူးနစ္ေနာင္တ..ကေဋကဋာ...

*အေမ….အေမ…. အေမ ေရ….လုိ႔

မည္သုိ႔ ဆုိေလ…ေအာ္ေခၚေလ လည္း

လက္ခံႏုိင္စြမ္း….ၾကားႏုိင္စြမ္း မဲ့…….

ခပ္သဲ့သဲ့ပင္….. ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေသး…….

ခပ္ယဲ့ယဲ့ပင္……ေတာင္းပန္ခ်င္ေသး…..

ေဝးကား ေဝးခဲ့……..တကယ္ပင္ေဝးခဲ့

ေဝးခဲ့ၿပီေကာ..သံသရာေတာ တဲ့

ေမာဟုိက္ ပင္ပန္း ၊ လမ္းလည္းမျမင္ ၊ ကမ္းမျမင္…ဘူး

စူးနစ္ေနာင္တ..ကေဋကဋာ…။

*အေမ ေရ…

သားသမီးဟူသည္ ..

အယူသမား…. အပူသမား….ေတြပါ။

ယူသာသြားၿပီး… အပူေတြလာလာထား…

လူတကာအမ်ားျဖစ္သတဲ့ ။

ငါးပါးေသာရန္သူထဲ….

သမီးလည္းပါဝင္….ေနဝင္ခ်ိန္မွသိခဲ့ရ…

သိပ္ကုိေနာက္က် လြန္းပါတယ္..။

*အေမ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္…လင္းလက္ေစေသာ..

အေမ့ႏွလုံးသား …..အားတက္ေစေသာ..

အေမ့စိတ္အာရုံ ..လုံျခဳံေစေသာ….

အေမ့မ်က္ရည္တစ္ေပါက္…ေသြ႔ေျခာက္ေစေသာ..

အေမ့ ဆႏၵ…ျပည့္ဝေစေသာ..

အေမ့အနာဂတ္…..လွပေက်နပ္ေစေသာ…

အေမ့ဘဝ……..ေတာက္ပ ေစေသာ…..

တစ္ေသာ..ေသာ…နဲ႔ ဘဝအေမာ ေတြေျပ

ပန္းေတြေဝ နဲ႔… စမ္းေရစီးဆင္း….

ထီးတစ္စင္း ..လုိ

သမီးမျဖစ္ခဲ့ဘူးအေမ..။

*သားသမီး အခ်စ္…ေျမးအႏွစ္တဲ့……

ေမတၱာစစ္စစ္..စကား ဘယ္လုိဆုိ… အမွန္ကုိသိေနခဲ့

ေျမးကုိ ထိန္း တဲ့လက္ေတြဟာ….. တစ္ခါတခါ..

သမီးထက္ကုိမပုိတာ….အမွန္ပါပဲ..။

အနာဂတ္ေပ်ာက္ဆုံးသူရယ္လုိ႔..ယူႀကဳံးမရ…

ရင္ထဲကငုိ…..

ၿမဳိလုိ႔လည္းမျဖစ္...ေထြးအန္လည္း မပစ္ႏုိင္…

ယုိင္ႏြဲ႔ သတိ..ဝိေရာဓိ ေတြ..ဆက္ဆက္ေနၿပီး

ေမႊေမႊေႏွာက္ေႏွာက္….ေဆာက္တည္ရာမရ..

ဘဝ မီးေတြ

သမီး ေလာင္ၿမဳိက္ေစခဲ့တယ္..။

*အေမ..အေမ….အေမ ရယ္…

အေမရယ္ လုိ႔

ထပ္ဆင့္ကာဆုိ……မည္သုိ႔ဆုိလည္း

ကုသုိလ္ ၾကမၼာ မမွီပါ ခဲ့……ကုန္လြန္ခဲ့ၿပီ..။

တုံ႔လွည့္ ဝဋ္အင္…ဆင္ျခင္သတိ..ရွိလာတဲ့အခ်ိန္…။

လဲရာကထ...ဘဝေရဆန္…တဖန္ထုဆစ္…..အသစ္ျဖစ္ခ်ိန္….။

အေမ့ဆႏၵ..ျမင္လုိလွတဲ့…ဘဝပုံရိပ္…အက်ိတ္အခဲ…ၿဖဳိခြဲမိခ်ိန္….။

အေပးသမား ဆုိတာ အေအးသမား တဲ့..

ဆရာရွင္ ရဲ႔စကား၊ မွတ္သားေအးျမေနခဲ့အခ်ိန္…..။

အရိပ္ရျခင္း၊ စိတ္ခ်ျခင္း ေတြ…

ေဝဆာေနခဲ့… အေမ့ရဲ႔ ထီးတစ္စင္း ..အျဖစ္..

လင္းခ်င္း သန္႔စင္..အမွန္ျမင္ခဲ့…။

*ဒါေပမဲ့….ေလ….

ဘယ္မွာေဝမွ်..ခံစားရမလဲ..။

ဘယ္မွာ အုပ္မုိး… လႈပ္ႏႈိးရမလဲ…။

ဘယ္မွာေပးေဝ….ခ်မ္းေျမ႔ေစမလဲ..။

ျပန္ဝယ္မရ….ျပန္မရ တဲ့

တစ္ခါက..အတြက္..၊ မ်က္ရည္ႏွင့္လူး

စူးနစ္ေနာင္တ…. ကေဋကဋာ…။

***၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၉ ရက္ ေန႔ ည ၉နာရီ အခ်ိန္မွာ အားလုံးကုိခ်န္ထား၊ဘဝတစ္ပါးသုိ႔ ေျပာင္းသြားခဲ့ပါေသာ ေက်းဇူးရွင္ မိခင္ႀကီး သုိ႔ ဤ ကဗ်ာ ျဖင့္ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ ကန္ေတာ့အပ္ပါသည္။******

သစၥာအလင္း