**လူဟု ဆုိလွ်င္ ..လူလုိ ပင္သာ
လူတြင္ေတြ႔မ်ဳိး…ေၾကာင္းအက်ဳိးႏွင့္
ေကာင္းဆုိး ႏွစ္တန္ ..ေလာကဓံ ကုိ
ဖန္ဖန္ေတြ႔ ျမဲ…စိတ္မွာ စြဲ သည္…
ဝမ္းနည္းဝမ္းသာ မမ်ား ပါ…. ***
ဆုိတဲ့ ေတာင္ၿမဳိ႔ မဟာဂႏၶာရုံ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ရဲ႔ ကဗ်ာ ေလးဟာ အမွန္တရားကုိ သိျမင္ ႏုိင္ဘုိ႔ ကူညီေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္..။
ကၽြန္မ ႏွစ္သက္လြန္း တဲ့ ကဗ်ာေလး ရဲ႔ အတုိင္းအဆ ကုိနားလည္ေအာင္ ႀကဳိးစား ရင္း လူအေၾကာင္း ကုိသိရွိ သေဘာေပါက္ တဲ့အခါ..ဝမ္းနည္းရျခင္း ဝမ္းသာရျခင္း ေတြ ဟာ မ်ားမ်ားစား ရွိမေနေတာ့ဘူးဆုိတာ ေသခ်ာ လက္ခံ ယုံၾကည္ရင္း ထပ္မံပူေဇာ္ မိပါတယ္..။
လူ ဆုိတဲ့ကၽြန္မ တုိ႔ လူေတြဟာ *ငါ ရွိတယ္* ဆုိတဲ့ အထင္ မွား သကၠာယ ဒိ႒ိ ကုိ အခုိင္အမာ ဆုပ္ကုိင္ၿပီးသံသရာ မွာက်င္လည္ေနၾကတာ…. ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ပါတယ္..။
ငါရွိတယ္ ဆုိတဲ့အထင္ေၾကာင့္ ငါခ်မ္းသာေရးကုိအခ်ိန္ျပည့္ေတာင့္တ ၾကပါတယ္..။
ငါ…ခ်မ္းသာ ကုိေပးနုိင္မယ္ ထင္တဲ့ သက္ရွိသက္မဲ့ကုိ တြယ္တာၾကပါတယ္..။
ခ်မ္းသာကုိမေပး ႏုိင္တဲ့အခါ မွာ ေတာ့ ပူေလာင္ၾကတာပါ..။
တစ္ဦး နဲ႔ တစ္ဦးခ်စ္တယ္ ဆုိတာကလည္း ခ်မ္းသာေပးႏုိင္တုံး ခဏ ပါ…။
အျပန္အလွန္ခ်မ္းသာ မေပးႏုိင္တဲ့အခါ….. ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖုံးေတြကြာက် ကုန္ၾကရေတာ့တာ..။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေတြ မွာလည္းဒီလုိပါပဲ ။
သူ နဲ႔ ကုိယ္နဲ႔ အဆင္ေျပတယ္ ဆုိတာကလည္း သူ ကလည္း ကုိယ့္ရဲ႔ အတၱစြဲ ကုိမထိ လုိ႔..အျပန္အလွန္ အတၱေတြကုိအေရာင္တင္ေပးၾကတဲ့အခ်ိန္ အဆင္ေျပၾကတာပါပဲ..။
ဘယ္လုိ ပဲ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္ေနပါေစ….. ကိုယ့္ အတၱကုိထိပါေးစမယ္ အေရာင္မွိန္ေစမယ္ ဆုိရင္ အဲဒီတစ္ေယာက္ကုိ မခ်ီးက်ဴးႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး ၊ အသိအမွတ္မျပဳ ႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး..။ကုိယ့္အပါးက ထြက္ခြာ သြားေစခ်င္ၾကေတာ့တာ။
ငါ ဆုိတာကုိ ရင္ခြင္ပုိက္ထားတဲ့လူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ငါကုိ ေရႊခ်ေပးမဲ့ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ ပတ္ပ်ဳိးေတြကုိသာ နားဆင္ခ်င္ၾကတာ ပါ..။
အေဝဖန္ခံႏုိင္တယ္ ဘယ္ လုိပဲေျပာေျပာ ရင္ထဲ မွာခံရခက္ျခင္း နဲ႔အမုန္းတရားေတြ စိမ့္ထြက္လာ တာကေတာ့ အတြင္းထဲ မွာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္လုိ႔ ရတာပါပဲေလ..။
သူ....တပါး ေတာ္လုိ႔ ျဖစ္တယ္ ဆုိတာ ကုိေျပာျပဘုိ႔ ႏႈတ္ကဆြံ႔ အသေလာက္….ကုိယ္ေတာ္ေၾကာင္း ေတြ ကုိသာၾကားခ်င္ေနတယ္ ဆုိတာ လူ႔သေဘာေတြပဲမဟုတ္ပါလား ။
လူ႔သေဘာ ကုိ ေနာေက် ေနတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြကေတာ့ လူ ကုိ ဗဟုိျပဳ ၿပီး စီးပြားေရးမွာ အသုံးဝင္ေအာင္ လုပ္တတ္ပါတယ္..။ ဦးညႊတ္ႀကဳိဆုိတာတုိ႔ ၊ ေလးစားစြာ ကုိင္းညႊတ္ေပးတာ တုိ႔…ဘာတုိ႔ ေပါ့ေလ..။
ဒီလုိ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ခဏခဏ ေတြ႔ႀကဳံလာရတဲ့အခါ မ်ားလာေတာ့ ကၽြန္မက ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္ဘုရားသင္ေပး တဲ့အတုိင္း အဓိက တရားခံ ကုိ ျမင္ေအာင္ရွာ ဘုိ႔ ႀကဳိးစားရပါတယ္..။
အဓိက ကေတာ့ ငါ….ရွိတယ္ လုိ႔ ထင္တဲ့ အျမင္မွား ** သကၠာယဒိ႒ိ** ကုိ ပဲေတြ႔ ရပါတယ္..။
ဒါကို ပယ္ႏုိင္ရင္ ဆင္းရဲဒုကၡ သည္အလ်ားတစ္ယူဇနာ အနံ တစ္ယူဇနာ ( ၁၂မုိင္ခန္႔) ရွိတဲ့ေရကန္ ထဲ က ေရ ပမာဏ နဲ႔ အဲဒီေရကုိ ႏွီးဖ်ားေလးနဲ႔ ေကာ္ယူလုိက္လုိ႔ တင္က်န္ခဲ့တဲ့ ေရစက္ ကြာျခား သလုိ ကြာျခား သြားတယ္ လုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူၾကတာကုိ နည္းနည္းရိပ္မိသလုိလုိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။
အဲလုိ ရိပ္မိခ်ိန္မွာ ေတာ့ ဆက္ဆံေရးအဆင္ေျပ ေအာင္ …ကုိယ့္ ရဲ႔ ငါ ထက္ သူ႔ရဲ႔ ငါကုိ ဦးစားေပး မထိပါးေအာင္ေနဘုိ႔ လည္း ဆုံးျဖတ္မိပါတယ္..။
တကယ္ေတာ့လည္း ကၽြန္မတုိ႔ အားလုံး ဟာ…..မသိျခင္း ဆုိတဲ့အေမွာင္ထု တြင္းကေန ငါဆုိတဲ့ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိး ႀကီးကုိ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ သယ္ေဆာင္ခရီး ဆက္ေနၾကတဲ့ ကႏၱာရခရီးသည္ေတြလုိပါ ပဲ…။
အဲဒီအထုပ္ႀကီးရင္ ႀကီးသလုိ ပင္ပန္းေနၾကတာလည္း အမွန္ပါပဲ…။
ပုိလုိ႔ ေလးလံ ေသာ ဝန္ထုတ္ဝန္ပုိး ကုိ သိမ္းပုိက္ထားခဲ့ရင္ အပါယ္ငရဲထိဆဲြခ်တတ္တယ္ ဆုိတာ ထိတ္လန္႔စရာ သံေဝဂလည္းရမိပါတယ္.။
ငါ့ ေျမ..ငါ့ယာ ..ငါ့ဥစၥာ….. ငါ့သား…ငါ့သမီး…..
မ်ားလွစြာ ေသာ ဝကၤပါေတာ မွာ..ငါမ်ားစြာ…. သူ႔ငါ..ငါ့ငါ ကလည္းခလုတ္ခဏခဏတုိက္..။
အင္းတတ္ႏုိင္သမွ် ေတာ့ ျဖတ္ထုတ္ ..ခါခ်…..
အလင္းတစ္စ ေရွ႔ေဆာင္တဲ့လမ္း..ေျဖာင့္တန္းေပါ့ပါး စြာေလွ်က္လွမ္းရပါေစသား။
ေမတၱာျဖင့္
သစၥာအလင္း
0 မွတ္ခ်က္ေရးရန္:
Post a Comment